Οι διατάξεις για τα δεσποζόμενα ζώα.

Λέγεται ότι από τους πληθυσμούς των αδεσπότων το 20% είναι άμεσα εγκαταλειμμένα ζώα. Τα υπόλοιπα είναι απόγονοι εγκαταλειμμένων. Έτσι ο Νομοθέτης όρισε σκληρούς κανόνες για την διατήρησή αλλά και την απόρριψή τους προκειμένου να κάνει σαφές ότι το ζώο είναι έμψυχο και αξίζει αντίστοιχης μεταχείρισης.
Ουσιαστικά έκανε δύσκολη την διατήρηση ενός ζώου και όρισε μια διαδικασία η οποία αποτελεί με κάποιον τρόπο έναν φραγμό σε επιπόλαιες αποφάσεις απόκτησης ενός ζώου συντροφιάς.

 Ο ιδιοκτήτης ενός ζώου συντροφιάς πρέπει να προσφέρει στο ζώο του

1.        Φροντίδα για καταγραφή σήμανση, έκδοση βιβλιαρίου υγείας και κονκάρδας ετήσιου αντιλυσσικού εμβολιασμού. Οι προθεσμίες είναι ένας μήνα μετά την εύρεση του ή δύο μήνες από την γέννησή του ή πριν φύγει το ζώο από τον τόπο γέννησής του. Η παράλειψη αυτών των υποχρεώσεων επισύρει ποινές 300€ για κάθε παράλειψη. Κόστος 35€.

2.        Δήλωση σε 5 μέρες της απώλειάς του σε πιστοποιημένο κτηνίατρο. Και εδώ η παράλειψη επισύρει 300€ πρόστιμο. Κόστος 0€

3.     Ευζωία, κτηνιατρική φροντίδα, και κατάλληλο κατάλυμα. Παράλειψη 300€. Κόστος Τά εμβόλια όχι πάνω από 40 €. Η κτηνιατρική φροντίδα ρωτήστε κτηνίατρο και για το κατάλυμα μαραγκό. Πάντως όλα μαζί δεν κάνουν μισό πρόστιμο.

4.        Εφοδιασμό με διαβατήριο την περίπτωση ταξιδιού. Αν δεν υπάρχει το διαβατήριο το πρόστιμο είναι 300€ με την έξοδο από την χώρα

5.        Παράδοση του ζώου στον δήμο αν δεν το επιθυμεί πλέον. Η εγκατάλειψη ζώου τιμωρείται με 300€.

 Επίσης οφείλει

1.        Να καθαρίζει το περιβάλλον από τα περιττώματα του ζώου. Αν το ζώο βρωμίσει η ποινή είναι 100€. Κόστος 0€ και λίγη από την περηφάνια του ιδιοκτήτη.

2.     Να στειρώνει το ζώο αν δεν μπορεί να φροντίσει τα νεογέννητα. Η αποφυγή της στείρωσης 300€. Κόστος στείρωσης από 170 έως 180 € ανάλογα με το φύλο του ζώου.

3.        Να αποζημιώνει για της ζημιές του ζώου του. Για τα αδέσποτα αποζημιώνει ο Δήμος.

 Αν είναι ιδιοκτήτης σκύλου

 Ο περίπατος του ζώου πρέπει να γίνεται με συνοδό

 Ο σκύλος να περιορίζεται σε ιδιόκτητο χώρο

 Τα κυνηγετικά πρέπει να συνοδεύονται στις εξόδους τους με το βιβλιάριο υγείας. Αν ευρεθεί ότι δεν συνοδεύονται το πρόστιμο 300€.

 Αφαιρείται η άδεια κυνηγιού αν το σκυλί δεν έχει καταγραφεί ή δεν έχει κονκάρδα αντιλυσσικού εμβολίου ή ακόμη κι αν δεν έχει γραφεί ο κωδικός σήμανσης στο βιβλιάριο υγείας του. Τα μέσα μεταφοράς προς τον κυνηγότοπο οφείλουν να είναι τα αρμόζοντα. Σε ειδικό άρθρο αλλά και κοινοτική οδηγία περιγράφονται όλες οι συνθήκες μεταφοράς ζώων.

 Οι χώροι άσκησης των κυνηγόσκυλων καθορίζονται με μια σχετικά πολύπλοκη διαδικασία. Υπάρχει όμως πρόβλεψη..

Απαγορεύεται η πώληση ζώων μέσω αγγελιών κάθε τύπου και μέσου, αν δεν αναφέρεται ο αριθμός σήμανσής τους. Η παράβαση και εδώ κοστίζει 300€.

Απαγορεύεται η εισαγωγή ζώων χωρίς ηλ. Σήμανση. Αν διαπιστωθεί προσπάθεια εισαγωγής το πρόστιμο είναι κατ’ αρχήν 300€.

Απαγορεύεται η αφαίρεση ηλ. Σήμανσης (τσιπάκι) από κτηνίατρο ή άλλο πρόσωπο. Εδώ το πρόστιμο είναι συντριπτικό 3000€.

Βέβαια μετά από αυτά είναι εύλογο να ακουστούν ερωτήσεις όπως: Τι είναι η ηλεκτρονική βάση δεδομένων σήμανσης και καταγραφής ζώων; Τι είναι Ηλεκτρονική Σήμανση, βιβλιάριο υγείας και διαβατήριο; Ψάχνοντας τον Νόμο βλέπουμε:

Ηλεκτρονική σήμανση. Πρόκειται για τοποθέτηση ενός ηλεκτρονική τσιπ μεγέθους ενός ρυζιού στον λαιμό του ζώου. Το τσιπ είναι παθητική συσκευή αναγνώρισης ραδιοσυχνότητας και τοποθετείται σαν υποδόρια ένεση και είναι τόσο οδυνηρή όσο ένα εμβόλιο. Ανιχνεύεται με ειδικές συσκευές και κάθε μια εκπέμπει (ή αποκρίνεται) σε συγκεκριμένο μοναδικό κωδικό.

Οι θέσεις στις οποίες γίνονται ηλεκτρονικές σημάνσεις είναι συνδεδεμένες με τον κεντρικό υπολογιστή του υπουργείου Γεωργίας. Κάθε κτηνίατρος που κάνει συμβάσεις είναι πιστοποιημένος και φυσικά καταγεγραμμένος. Η ηλ. Βάση είναι ένα μεγάλο αρχείο στο υπολογιστή του Υπ. Γεωργίας. Εκεί καταγράφοντα όλα τα στοιχεία του δεσποζόμενου και του ιδιοκτήτη του. (Αυτά γράφει ο Νόμος. Θα περίμενε κανείς κοντά δέκα χρόνια μετά το πρώτο Νομοθέτημα που προέβλεπε ηλεκτρονικές σημάνσεις η βάση δεδομένων να ήταν έτοιμη και On line. Λάθος Οι πιστοποιημένοι κτηνίατροι στέλνουν ακόμη τον κωδικό με συστημένο γράμμα στο υπουργείο.)

Σήμανση γίνεται σ’ όλους τους σκύλους εκτός από τα τσομπανόσκυλα και αυτά όταν δεν μετέχουν σε πρόγραμμα γενετικής βελτίωσης. (με το καινούργιο σχέδιο Νόμου που πέρασε ήδη από διαβούλευση θα περιλαμβάνονται και τα τσομπνόσκυλα). Η δαπάνη της σήμανσης βαρύνει τον ιδιοκτήτη τους. Στα αδέσποτα τον Δήμο (ή φιλοζωική ή τον φορέα που τα ανέλαβε). Απαλλάσσονται οι κατά 80%  ανάπηροι, οι πολύτεκνοι και τρίτεκνοι,  οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι επίσημα άνεργοι και οι άποροι. Όταν η σήμανση γίνεται από υπηρεσίες των Δήμων οι ιδιοκτήτες πληρώνουν μόνον το κόστος της αγοράς του ηλεκτρονικού μέσου (τσιπάκι), με την προϋπόθεση ότι ο ΟΤΑ αυτός δεν επέβαλε ανταποδοτικό τέλος (όχι πάνω από 3€) Μετά την σήμανση εκδίδεται βεβαίωση σε τρία αντίγραφα. Ένα παίρνει ο ιδιοκτήτης τα άλλα είναι δουλειά του κτηνίατρου.

Το πρότυπο του τσιπ είναι συγκεκριμένο, όπως αυστηρά καθορισμένη είναι και η θέση που τοποθετείται. (αριστερός εσωτερικός τράχηλος του ζώου). Οι προμηθευτές τους πρέπει σε περίπτωση καταγγελίας να εμφανίζουν τα πιστοποιητικά συμμόρφωσής του τσιπ στις προδιαγραφές. Μέσα στα καθήκοντα του κτηνιάτρου είναι και ο έλεγχος της λειτουργίας του τσιπ.

Το βιβλιάριο υγείας (ή διαβατήριο) του ζώου εκδίδονται από πιστοποιημένους κτηνιάτρους Η ύπαρξη διαβατηρίου αίρει την απαίτηση βιβλιαρίου.

Τα στοιχεία του ιδιοκτήτη οφείλουν να επικαιροποιούνται.

Ο κωδικός σήμανσης γράφεται στο βιβλιάριο (ή διαβατήριο) του ζώου.

Τους ελέγχους οφείλουν να τους κάνουν η Δημοτική Αστυνομία ή Θηροφυλακή, τα τελωνεία και τα κτηνιατρεία

Τα παραπάνω είναι όσα περιληπτικά αναφέρονται στον Νόμο. Ο Νόμος είναι και εδώ. Όμως, τι ακριβώς είναι το microchip;

Πρόκειται για μια κάψουλα (11 χιλιοστά μήκος, 1 χιλιοστό πάχος, 0,67 γραμμάρια βάρος, κατασκευασμένη από βιοενεργό γυαλί, με ειδική αντιολισθητική επικάλυψη ώστε να μην μετακινείται) που περιλαμβάνει ηλεκτρονικά στοιχεία (έναν μοναδικό κωδικό αριθμό) και εμφυτεύεται στο ζώο ανώδυνα, χωρίς αναισθητοποίηση, μέσο μίας ειδικής σύριγγας, συνήθως από την αριστερή πλευρά του τραχήλου. (Βασικά το τσιπάκι πουλιέται μαζί με την σύριγγα που είναι μιας χρήσης) Αυτός ο αριθμός αποτελεί την «ταυτότητα» του ζώου και θεωρείται διεθνώς ως η πιο αξιόπιστη μέθοδος σήμανσης. Με την τοποθέτηση καταχωρείται ο αριθμός, τα χαρακτηριστικά του ζώου, καθώς και τα στοιχεία του ιδιοκτήτη σε μία βάση δεδομένων. Αρμόδιος φορέας για αυτή τη βάση στην χώρα μας είναι ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος (ΠΚΣ). Η ανάγνωση του κωδικού γίνεται πολύ εύκολα από κάθε κτηνίατρο, φέροντας απλώς ένα ειδικό μηχάνημα εκπομπής χαμηλής συχνότητας ραδιοκυμάτων, περιμετρικά στην περιοχή εμφύτευσης ιδιοκτήτης υποχρεούται, μέσω του κτηνιάτρου του, να ενημερώνει τον ΠΚΣ για κάθε αλλαγή των στοιχείων (αλλαγή διεύθυνσης, κυριότητας, θανάτου).

Ποιό είναι το κόστος του microchip;

Το κόστος για το microchip είναι 35 ευρώ (12 € η αξία του υλικού, 3 € τα ταχυδρομικά τέλη άλλα 5€ κάποιο  τέλος και τα υπόλοιπα η διαδικασία εμφύτευσης). Όχι οι κτηνίατροι δεν γίνονται πλούσιοι από τις σημάνσεις και αυτό είναι εύκολο να το καταλάβεις.

Ποιοι ελέγχουν αν υπάρχει εμφύτευση στη Βέροια. Μέχρι σήμερα κανείς όμως ήδη ο Δήμος Βεροίας έχει ένα scanner και όπου να ‘ναι θα το δώσει στην Δημοτική Αστυνομία να αρχίσει την δουλειά της. (μέχρι σήμερα για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο το μηχάνημα βρισκόταν στο λεγόμενο κυνοκομείο της Βέροιας) Το πρόστιμο αν βαρεθείτε με αμαρκάριστο σκυλί (ή γατί) είναι 300€.

Οι φωτογραφίες του τσιπ και των πιστοποιητικών λήφθηκαν με κινητό τηλέφωνο στο κτηνιατρείο τις κυρίας Χρύσας Φάκα την οποία αισθάνομαι την υποχρέωση να ευχαριστήσω για τις πληροφορίες που μου έδωσε. Συζητώντας μαζί της μου έμεινε η αίσθηση ότι δεν έχουν μαρκαριστεί πάνω από 200 ζώα στην πόλη. Τίποτε πιο κοινότυπο σε μια χώρα όπου οι Νόμοι έχουν ισχύ ευχολογίου. Παρόλα αυτά όμως με σόκαρε μια πληροφορία την οποία μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη αλλά θεωρώ πως οφείλω να το πράξω, όχι τόσο για να προειδοποιήσω ή να τρομάξω τους συμπολίτες μου όσο για να δείξω το κατάντη μιας κοινωνίας που  δεν σέβεται τους Νόμους κοιμάται μακάρια και γίνεται επικίνδυνη όταν ξυπνά απότομα. Είναι η λύσσα.(ή η υστερία λόγω της λύσσας για άλλους).

Η επιδημία.

Κλείνοντας το κείμενο γυρνώ στον κύριο λόγο που με έκανε να ερευνήσω το θέμα. Την λύσσα. Η λύσσα είναι μια ζωοανθρωπονόσος. Δηλαδή ένα νόσημα που μεταφέρεται από είδος, σε είδος και από ζώο σε άνθρωπο. Αν δεν προληφθεί είναι θανατηφόρος. Αν δηλαδή σε δαγκώσει λυσσασμένο ζώο (για άνθρωπο δεν έχει αναφερθεί) τότε μπορείς να την προλάβεις με μια σειρά ορών και εμβολίων. Έχει μια περίοδο επώασης 20 με 30 μέρες στην αρχή εμφανίζει συμπτώματα σαν αυτά της γρίπης. Δεν αισθάνεται όμως για πολύ έτσι. Αν αφήσεις να γίνει η επώαση δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Απλά πεθαίνεις.

Η μεγάλη δεξαμενή του ιού της λύσσας είναι η κόκκινηαλεπού ένα άγριο ζώο το οποίο είναι δύσκολο να ελεγχθεί. Οι φραγμοί που υπήρχαν απέναντι στη λύσσα  ήταν ο εμβολιασμός των ζώων, κατ’ αρχήν των τσομπανόσκυλων. Υπήρχε νομοθεσία  που χρησίμευσε για χρόνια σαν ευχολόγιο. Το αποτέλεσμα;  Το τελευταίο εξάμηνο έχουν εντοπισθεί  έξι κρούσματα της νόσου και μια επίθεση λυσσασμένης γάτας σε μια γυναίκα. Μάλλον υπάρχει επιδημία. Γι αυτό οφείλουν να μας ενημερώσουν οι αρχές και οι κτηνίατροι. Μάλλον υπάρχει και υστερία. Ρωτώντας φίλο γιατρό για την υστερία μου απάντησε πως πρόκειται για φυσιολογική και σε κάποιο μέτρο ενθαρρυνόμενη συμπεριφορά στην αρχή κάθε επιδημίας. Έχει παρενέργειες αλλά γλυτώνει ζωές. 

Αυτά βέβαια είναι η μια όψη του πράγματος. Η άλλη είναι ότι δεν υπάρχει καν επιδημία. Ή καλύτερα πως ποτέ μια επιδημία λύσσας δεν χτυπάει τα κοπάδια των αδέσποτων στις πόλεις. Πως εν τέλει όλη αυτή η ιστορία έχει να κάνει με μια καλοστημένη «τελική λύση» του προβλήματος του πληθυσμού των αδεσπότων. Και στην περίπτωση αυτή υπάρχουν επιχειρήματα ίδια, ίσως και σοβαρότερα, με της προηγούμενης άποψης.

Τα συμπεράσματα

Αυτά που έγραψα δεν είναι παρά τα συμπεράσματα ενός πολίτη στην προσπάθειά του να κατανοήσει ένα πρόβλημα. Μπορεί να περιέχουν λάθη και ανακρίβειες. Είναι όμως η αρχή για μια ψύχραιμη αντιμετώπιση ενός θέματος που χρόνια τώρα προσπαθούμε να ξεχάσουμε. Ή καλύτερα μιας στάσης απέναντι στη ζωή την ίδια, που μας ζητά να την ζήσουμε με αφοσίωση.