Πως εκλέγεται κάποιος δήμαρχος;

Πως εκλέγεται κάποιος δήμαρχος, λοιπόν. Πλην της προφανούς και λίγο αφελούς απαντήσεως, ότι δηλαδή αναδεικνύεται μέσω της έκφρασης της λαϊκής θελήσεως, που είναι η ευρεία εικόνα υπάρχουν και λεπτομέρειες που αναδεικνύονται από μια στενότερη εξέταση. Όπως περίπου όταν βάζεις μια ψείρα στο μικροσκόπιο και βλέπεις ένα εξωπραγματικό τέρας. 

Ας βάλουμε λοιπόν την ψείρα στο μικροσκόπιο. Ο Δήμαρχος εκλέγεται επειδή έχει

μηχανισμούς επηρεασμού των ψηφοφόρων. Οι μηχανισμοί δεν είναι ούτε εταιρείες δημοσίων σχέσεων ούτε κάποιοι μοχθηροί «Γκρούεζες». Είναι οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι και άλλοι …φίλοι. Αυτοί δεν είναι άτομα που μοιράζονται το ίδιο όραμα όπως συνήθως ακούγεται να λένε. Μοιράζονται κοινά συμφέροντα.  

Οι… «αποσπαστέοι»                          

Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα διάταξη που θέλει έναν εκλεγμένο Δημ σύμβουλο και δημόσιο λειτουργό να παίρνει μετάθεση στην πόλη που έχει εκλεγεί όσο κρατάει η θητεία του. Αν λοιπόν σε έχουν διορίσει στην Καλαμπάκα πχ μια απόσπαση στη Βέροια είναι κάτι που θέλεις εσύ, η οικογένεια σου και η οικογένεια του/της συζύγου σου. Από κει και πέρα αν έχεις εσύ η ο/η σύζυγός σου μεγάλο σόι ή επιρροή τότε βάζεις υποψηφιότητα. Έχεις μια διμοιρία να τρέχει για σένα. Αν αυτό επαναληφθεί και με άλλους υποψήφιους ο αρχηγός της παράταξης θα έχει αποκτήσει μια λεγεώνα ειδικού σκοπού και κινήτρου. Συμβαίνει παντού και πάντα. Βέβαια υπάρχει η αντίρρηση ότι το παραπάνω μπορεί να γίνει και με τον αντίπαλο υποψήφιο. Εδώ όμως έρχονται οι επόμενες ομάδες δράσης  

Οι «ζεσταμένοι πισινοί» 

Η ανάληψη δημόσιων καθηκόντων εκτός από τιμητική συνοδεύεται και από μια σειρά ευεργετημάτων. Ταξιδεύεις, βρίσκεις με μεγαλύτερη ευχέρεια νέους ερωτικούς συντρόφους και φυσικά έχεις τζάμπα αυτοκίνητο, μια αμειβόμενη από το κράτος μικρή ομάδα υπαλλήλων (μετακλητούς τους λένε) και φυσικά ένα αρκετά υψηλό μισθό. Επειδή όλα αυτά είναι καλά, σου έρχεται άβολο να αποχωριστείς την καρέκλα που ζέστανες και σε ζέστανε. Έτσι στις επόμενες εκλογές μπορεί να μπεις στον πειρασμό να καθαρίσεις το τοπίο. Να μην αφήσεις δηλαδή κάποιον άλλον να προβληθεί και να διεκδικήσει σε κάποιο μέλλον αυτό που εσύ έχεις. Τα δημοτικά αξιώματα θεωρούνται βήματα προβολής. Έτσι χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες σου αποθαρρύνεις όποιον εκδηλώσει ενδιαφέρον. Στο τέλος βάζεις όποιον θέλεις αλλά και αυτός που μπαίνει δεν έχει ούτε τον χρόνο ούτε την δύναμη να εκλεγεί. Ο αντίπαλος έχει κάνει τις επιλογές του…  

Οι … «οκταμηνίτες» Ο πατέρας μου μου έλεγε ότι τα οκταμηνήτικα παιδιά συνήθως γεννιούνται νεκρά. Καμιά σχέση! Οκταμηνιτες λέγονται άτομα τα οποία με βάση τον Νόμου διορίζονται για ένα 8μηνο για να εργαστούν στο Δήμο. Άλλοτε για να συμπληρώσουν ένσημα που τους λείπουν άλλοτε για να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία (!). Στους νεαρότερους απ’ αυτούς καλλιεργούνται προσδοκίες μονιμότητας. Αυτές τις προσδοκίες τους κινητοποιούν. Αυτούς και συχνά τους οικείους τους. Δεν θα τους έλεγες λεγεώνα. Μάλλον πελταστές 

 Ο φόβος 

Εδώ δεν υπάρχουν ούτε αποσιωπητικά ούτε εισαγωγικά. Ο φόβος είναι πραγματικός και ξεκινά από την δύναμη που αποκτούν οι Δημοτικοί παράγοντες από το δημοτικό ταμείο. Αυτό με απόφαση της οικονομικής επιτροπής του δήμου μπορεί και οφείλει να πληρώσει δικηγόρο που θα τρέξει ένα δικαστικό αγώνα εναντίον αυτών που κάποιοι «άρχοντες» θεωρήσουν ότι η παρουσία του ή τα λεγόμενά του τους ενοχλούν. Δε θα τον βάλουν φυλακή! Θα τον πάνε και θα τον φέρουν μερικές φορές στα δικαστήρια (οι αναβολές γαρ) ενώ αυτός θα αναλώνεται να βρει δικηγόρο αλλά και να απολογείται στους συμπολίτες σου για την μήνυση που σου «έχωσε» ένας Δήμαρχος ή μερικοί Δημοτικοί σύμβουλοι. 

Ο διδακτικός επίλογος Αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα που αναιρεί κάθε καλή διάθεση για ενασχόληση με αυτό που λέγεται «κοινά». Υπομονή παιδιά… Και κυρίως αισιοδοξία!