O καυγάς, η συμπλοκή και η μάχη. Μια παρομοίωση

 Παρακάτω παρατίθεται ένας διάλογος μεταξύ εμβολιασμένου και ανεμβολίαστου νοσούντα

O καυγάς, η συμπλοκή και η μάχη

Του Πολίτη Νίκου Β. Χατζηευστρατίου

Τις προάλλες έκανε συλλογισμούς. Απ΄αυτούς τους αναλογικούς που σε βοηθούν να σκεφτείς καλύτερα αλλά και να μεταδόσεις αποτελεσματικά την άποψή σου. Προσπαθούσα να δω τις διαφορές ανάμεσα σε βίαιες ανθρώπινες συγκρούσεις. Ένα ένα λοιπόν.

Η πρώτη είναι ο καυγάς. Street fighting επί το Ελληνικότερον. Δύο άνθρωποι ξεπερνούν τα όρια και αρχίσουν να χτυπιούνται. Με τα χέρια, τα πόδια, τα όπλα. Εδώ δεν υπάρχει σχεδόν κανένας κανόνας. Χτυπάς μπουνιές κλωτσιές ή αμύνεσαι, παίρνεις μια πέτρα από κάτω και την σφηνώνεις στο κεφάλι του άλλου, πυροβολείς, δίνεις κτυπήματα καράτε, λαβές τζούντο τεχνικές ακίντο, κραβ μαγκά ή ακόμη και την κοπανάς και φεύγεις γιατί δεν σε παίρνει.

 Η αμέσως επόμενη φάση είναι οι συμπλοκές ομάδων. Συμμορίες ή παρέες που χτυπιούνται προσχεδιασμένα ή αυθόρμητα. Εδώ υπάρχουν λιγότερες ελευθερίες κίνησης. Πρέπει κατ΄ελάχιστον να μη χτυπάς τους δικούς σου. Να βοηθάς, ακόμη ακόμη, τον φίλο σου. Να τον συμμαζεύεις αν μείνει αναίσθητος ή τραυματισμένος.  Υπάρχουν ακόμη και μερικές στοιχειώδεις τακτικές. Πως θα χτυπήσεις εσύ πως θα αμυνθεί ο άλλος κλπ.

Η τελική φάση είναι η μάχη μέσα σ’ έναν κηρυγμένο πόλεμο. Εκεί τα πράγματα είναι απολύτως περιορισμένα. Η πειθαρχία είναι πάνω απ’ όλα. Η ασπίδα σου προστατεύει το σώμα του άλλου κι εσύ από τον διπλανό. Έτσι λειτουργεί η φάλαγγα. Πολεμάς όπως σου λένε σχεδόν ανεξάρτητα από τις ικανότητές σου. Είσαι μέλος της φάλαγγας.

Φυσικά όλα αυτά μεταφέρονται στην διαχείριση της ασθένειας. Σε ένα καρκίνο μια καρδιοπάθεια, ένα κάταγμα ή ακόμη και ένα έκζεμα. Είσαι εσύ και η δυσλειτουργία σου. Μπορείς να αμυνθείς με φάρμακα, ρέικι, ανθοϊάματα, ομοιοπαθητική ή και να μην κάνεις τίποτα. Η να πας να εξομολογηθείς σε ένα παπά ή έναν ψυχολόγο. Δικό σου το σώμα ότι θες το κάνεις.

Σε μια επιδημία όμως  τα πράγματα αλλάζουν. Δεν μπορείς με AIDS να βγάζεις το προφυλακτικό κι όποιον πάρει ο χάρος, ούτε και με φυματίωση να βήχεις και να φτερνίζεσαι στα μούτρα των άλλων.  Κάπου εκεί δεν είσαι μόνος.

Στην πανδημία το παιχνίδι παίζεται ίσως και πλανητικά. Οι αντιδράσεις οφείλουν να είναι πλανητικές. Θα μπορούσες να αντιμετωπίσεις τον κορονοϊό του κρυολογήματος μόνος. Ίσως μετά δύο, τρία χρόνια να μπορείς να αντιμετωπίσεις τον COVID-19 μόνος. Τώρα όμως έχουμε πόλεμο. Δεν τον κήρυξες εσύ, δεν θα τον τελειώσεις μόνος. Δεν έχεις περιθώρια να επιλέξεις ούτε καν μεθοδολογία και προσωπική στρατηγική. Οφείλεις να συνταχθείς στην φάλαγγα. Αλλιώς δεν βγαίνεις μόνον εσύ χαμένος αλλά και το σύνολο στο οποίο είσαι ενταγμένος. 

Γι΄αυτό άλλωστε τιμωρούνται οι λιποτάκτες, συχνά με θανατική ποινή.    

 

Η απάντηση του νοσήσαντα εμβολιασμένου

Αράγιστος ορθολογισμός. Μονόδρομος λοιπόν. Ίσως θυμίζει και ολίγον Τζήμερο.

Και εγώ έχω κλονιστεί, περί του εμβολίου.

Ίσως  αν ήμουν εμβολιασμένος, να κινδύνευα λιγότερο. Η να με βοήθησαν και τα (ομοιοπαθητικά) φάρμακα. Πάντως αυτή που με κουβαλούσε στην έξοδο φεύγοντας από το Νοσοκομείο πάνω στο καροτσάκι, είπε ότι τελικά  για όλους τα ίδια ισχύουν ( επιχείρημα !)

 

Στην φάλαγγα λοιπόν, χωρίς αντιρρήσεις – απορίες . Το είπε ο πατερούλης.

Υπό την βεβαιότητα ότι το πειραματικό (?) εμβόλιο είναι για το καλό μας, πέραν πάσης αμφιβολίας. Στο κάτω-κάτω αυτό έχουμε εδώ και τώρα – Και αν έχει παρενέργειες θα είναι παράπλευρες απώλειες, ας φύγουν λίγοι χάριν των πολλών – Ότι δεν αποκρύβονται η παραποιούνται στοιχεία – Ότι κάθε άλλη άποψη , που ταπώνεται , είναι συνωμοσιολογία -  ας εμβολιαστούν  και τα μικρά παιδιά. – Ότι αν εμβολιαστούμε όλοι , τότε γλυτώσαμε. Βέβαια άλλα ακούστηκαν από συνωμοσιολόγους για την νόσηση στο Ισραήλ με μεγάλο ποσοστό εμβολιασμού.

Και ποιος καλύπτει στην χώρα μας τον εμβολιασθέντα και εκ τούτου παθόντα και ταφέντα ? Εδώ υπάρχει το ακαταδίωκτο.

 

 

 

 

Για την ιστορία :

Όπως γράφει ο καθηγητής Karl Popper, o σημαντικότερος ίσως επιστημολόγος του 20ου αιώνα (ο οποίος έχει τιμηθεί με τον τίτλο του Sir):

«Η επιστημονική μέθοδος συνίσταται πολύ περισσότερο στο να επιδιώκει να βρει κανείς γεγονότα που μπορούν να χρησιμεύσουν στην αντίκρουση μιας θεωρίας. Αυτή τη διαδικασία την ονομάζουμε έλεγχο της θεωρίας…

Η δυνατότητα να αντικρουστεί (δηλαδή, η ικανότητα να διαψευστεί) καθορίζει τη δυνατότητα εξέτασης μιας θεωρίας και, ως εκ τούτου, την επιστημονικότητά της. Και το γεγονός ότι όλοι οι έλεγχοι μιας θεωρίας είναι προσπάθειες αντίκρουσης των προβλέψεων που προκύπτουν με τη βοήθειά τους, μας προσφέρει το κλειδί της επιστημονικής μεθόδου.

Αυτή η αντίληψη της επιστημονικής μεθόδου επιβεβαιώνεται μέσα από την ιστορία των επιστημών, που μας δείχνει ότι οι επιστημονικές θεωρίες, συχνά, απορρίπτονται και ότι η απόρριψη των θεωριών είναι το όχημα της επιστημονικής προόδου […] Αλλά πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι σχετικά με το ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμιά θεωρία και καμιά υπόθεση, χωρίς να είναι και να παραμένει … μια υπόθεση εργασίας. Γιατί καμιά θεωρία δεν είναι οριστική, αλλά απλώς μας βοηθάει να επιλέξουμε και να ταξινομήσουμε τα δεδομένα. Αυτός ο επιλεκτικός χαρακτήρας κάθε περιγραφής, την μετατρέπει, κατά μία έννοια, σε ’σχετική’».[3]

Karl Popper: Η ζωή είναι επίλυση προβλημάτων - Σκέψεις για την Επιστήμη,

την Ιστορία & την Πολιτική (Μελάνι, 2011), σ. 40-41  

 

ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ

 

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η απάντηση σ’ αυτό το ακανθώδες ηθικό και νομικό ζήτημα δόθηκε με τη θέσπιση του Γραφείου Ειδικών του Αμερικανικού Δικαστηρίου Ομοσπονδιακών Απαιτήσεων, που είναι γνωστό ως «Δικαστήριο Εμβολίων».

 

Το Εθνικό Πρόγραμμα Αποζημιώσεων για Βλάβες από Εμβόλια (National Vaccine Injury Compensation Program - VICP) θεσπίστηκε από το Κογκρέσο των ΗΠΑ και καλύπτει αγωγές για βλάβες από τα εμβόλια, τα οποία καταχωρούνται στον ειδικό Πίνακα Εμβολίων Βλαβών από Εμβόλια που τηρείται από το Υπουργείο Υγείας.

 

Το 2007 συμπεριλήφθηκαν στον παραπάνω Πίνακα, και τα εξής εμβόλια: της διφθερίτιδας, του τετάνου, του κοκκύτη, της ιλαράς, της παρωτίτιδας, της ερυθράς, της πολιομυελίτιδας, της ανεμoβλογιάς, του Haemophilus influenzae τύπου b, του ροταϊού και της πνευμονίας.

 

Το VICP είναι αρμόδιο για αγωγές για βλάβες από εμβόλια που προκλήθηκαν τόσο ΠΡΙΝ, όσο και ΜΕΤΑ το 1988.

 

▪ ΓΙΑ ΒΛΑΒΕΣ που προκλήθηκαν ΠΡΙΝ από το 1988, κατατέθηκαν 4.264 αγωγές. Απ’ αυτές έγιναν δεκτές 1.189 και αποζημιώθηκαν με 903 εκατομμύρια δολάρια. 

 

▪ Για ΒΛΑΒΕΣ που προκλήθηκαν ΜΕΤΑ το 1988 (από το 1988 έως τις 8 Ιανουαρίου 2008) κατατέθηκαν 5.263 αγωγές που αφορούσαν την πρόκληση αυτισμού, και 2.865 αγωγές που αφορούσαν την πρόκληση άλλων βλαβών πλήν του αυτισμού. Απ’ αυτές, έγιναν δεκτές 925 (εκ των οποίων μία σχετιζόμενη με αυτισμό), και απορρίφθηκαν 1.158 αγωγές που αφορούσαν σε βλάβες μη-σχετιζόμενες με αυτισμό και 350 αγωγές που αφορούσαν βλάβες σχετιζόμενες με αυτισμό. Στις αγωγές που έγιναν δεκτές καταβλήθηκαν αποζημιώσεις συνολικού ύψους 847 εκατομμυρίων δολαρίων.

 

 ΓΕΡΜΑΝΙΑ

 

Σε κάθε ευνομούμενη χώρα, όταν η πολιτεία επιβάλλει δια νόμου μια υποχρέωση (π.χ. επιστράτευση σε καιρό πολέμου) είναι απολύτως δεσμευμένη να εξασφαλίσει τη φροντίδα των εκείνων που θα υποστούν τις (πιθανές) συνέπειες της εφαρμογής αυτής της υποχρέωσης (π.χ., τραυματίες, ανάπηροι πολέμου).

 

Στη Γερμανία, θεσπίστηκαν από το 1983, νομότυπες διαδικασίες και προβλέψεις για την αναγνώριση μιας βλάβης από εμβολιασμό που χρήζει αποζημίωσης, οι οποίες ορίζονται στις παραγράφους 51 και 52 της «Ομοσπονδιακής νομοθεσίας σχετικά με τις επιδημίες» (Bundes­Seuchen-Gesetz, BSG).

 

Η σχετική νομοθεσία ασχολείται με το ζήτημα της αναγνώρισης της ανικανότητας από τη βλάβη που προκλήθηκε από εμβόλια και ορίζει ότι για τις περι­πτώσεις αποζημίωσης για βλάβη από εμβολιασμό ισχύουν οι κανονι­σμοί κοινωνικής πρόνοιας και οι προβλέψεις που αφορούν τα θύματα πολέμου. Συνεπώς, οι κατευθυντήριες οδηγίες πού ισχύουν για τα θύματα πολέμου εφαρμόζονται και για τον προσδιορισμό της βλάβης από εμβολιασμό. [«Κριτήρια για την ιατρική αξιολόγηση του κοινωνικού δικαιώματος για αποζημίωση, σύμφωνα με την νομοθεσία που αφορά τους βαρέως ανάπηρους», έκδοση του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικών Προγραμμάτων, 1983]

 

Στη Γερμανία, μετά την κατάργηση του υποχρεωτικού εμβο­λιασμού για την ευλογιά στις 1 Ιουλίου 1983, ισχύει για τον εμβολιασμό ό,τι ισχύει και για κάθε άλλη ιατρική πράξη:

 

Σύμφωνα με την παράγραφο 223 του Ποινικού Κώδικα (Strafengesetzbuch): «Ο εμβολιασμός θεωρείται σωματι­κός τραυματισμός» και «ο τραυματισμός αυτός δεν θεω­ρείται παράνομος εάν ο ασθενής έχει λάβει προηγουμένως επαρκή πλη­ροφόρηση και έχει συμφωνήσει, ή εάν υπάρχει συμφωνία των γονέων ή κηδεμόνων προκειμένου για ανήλικο που πρόκειται να εμβολιαστεί».

 

Το 1985, το Ανώτατο Αστικό Δικαστήριο της Στουτγάρδης (με την απόφαση 3U188/84, 12-6-1985) καθόρισε ότι «ο εμβολιασμός θεωρείται παράνομος εάν οι βασικοί κίνδυνοι δεν έχουν εξηγηθεί με τον σωστό τρόπο».

 

Αυτό σημαίνει ότι, σε περίπτωση πρόκλησης βλάβης από εμβολιασμό, ο γιατρός που έκανε τον εμβολιασμό πρέπει να αποδείξει ότι έδωσε τις κατάλληλες πληροφορίες στον ασθενή. Αν δεν μπορεί να το αποδεί­ξει, βρίσκεται σε μειονεκτική θέση από νομική άποψη, σε σχέση και με τον αστικό και με τον ποινικό νόμο.

 

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

 

Στις 21 Ιουνίου 2017, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέδωσε μια πολυσήμαντη απόφαση (Απόφαση στην υπόθεση C-621/15 Ν. W κ.λπ. κατά Sanofi Pasteur MSD κ.λπ.), σύμφωνα με την οποία:

 

«Στον J. W χορηγήθηκε, το διάστημα από τα τέλη του 1998 έως τα μέσα του 1999, εμβόλιο κατά της ηπατίτιδας B παρασκευαζόμενο από την εταιρεία Sanofi Pasteur. Τον Αύγουστο του 1999, ο J. W παρουσίασε διάφορες διαταραχές κατόπιν των οποίων, το Νοέμβριο του 2000, διαγνώσθηκε σκλήρυνση κατά πλάκας. Ο J. W. απεβίωσε το 2011.

 

[Yστερα από ανάλυση των δεδομένων, η απόφαση καταλήγει] "εάν ένα άτομο που έλαβε ένα εμβόλιο ήταν καλά στην υγεία του πριν κάνει το εμβόλιο, ή δεν είχε προσωπικό ή οικογενειακό ιστορικό της νόσου (σ.σ. για την οποία έγινε το εμβόλιο) και εάν ασθένησε μετά από το εμβόλιο, σε συνδυασμό με το εάν ένας σημαντικός αριθμός παρόμοιων κρουσμάτων της νόσου έχει καταγραφεί και σε άλλα άτομα που λαμβάνουν το συγκεκριμένο εμβόλιο, τότε αυτό το εμβόλιο μπορεί να είναι θεωρηθεί ως η αιτία που νόσησε το άτομο».

 

Το πλήρες κείμενο του σχετικού Δελτίου Τύπου του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα www.grivas.info

 Και

https://www.grivas.info/covid-19/481-antimetopisa-tin-covid-19-kat-oikon-me-fysika-proion