Περί δημοκρατικών διαδικασιών και δημοτικής διοικήσεως

Μερικές φορές αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που ανέχεσαι να σε διοικεί. Τι είναι αυτό που άλλοτε είναι ανίκανο να εκτελέσει έργα που έχουν πλήρη χρηματοδότηση, άλλοτε να ολοκληρώσει έργα αντίστοιχα των οποίων έχει κατασκευάσει την ίδια περίοδο γειτονικός δήμος, άλλοτε έργα που σκόπευαν στην επίλυση ενός χρόνιου προβλήματος και διαλύθηκαν μερικούς μήνες μετά. 

Μετά λες πως μπορεί να έχουν και κάποιο δίκαιο. Το λες γιατί δεν μπορείς να ανεχθείς την ιδέα ότι σε διοικούν ανίκανοι.

Αλλά τότε γίνεται κάτι που σε κάνει πραγματικά έξω φρενών. Ανακαλύπτεις πως ούτε καν πρακτικά δημοτικού συμβουλίου μπορούν να τηρήσουν. Αυτό  μου συνέβη προχθές όταν κατέβασα από το site του Δήμου Βεροίας την απόφαση 1004/18 του ΔΣ Βεροίας και την συζήτηση που προηγήθηκε. Η φράση «αδύνατη η απομαγνητοφώνηση διότι ο Δημοτικός σύμβουλος ______ μιλά εκτός μικροφώνου» αναφέρεται οκτώ φορές. Ο Δημοτικός σύμβουλος ήταν κυρίως ο Αντιδήμαρχος Σιδηρόπουλος.

Σκέφτηκα τι μπορεί να έχει συμβεί. 

1.       Μία εκδοχή ήταν ο Αντιδ Σιδηρόπουλος να μην ήξερε τον τρόπο χειρισμού του μικροφώνου. Λογικό το να μην έχεις ρυθμίσει την απόστασή σου από το μικρόφωνο όταν είσαι καινούργιος στην θέση του Δημοτικού Συμβούλου. Μα έχουν περάσει 4,5 χρόνια στη θέση αυτή. Όχι μόνον ο κ Σιδηρόπουλος αλλά και οι υπόλοιποι δημοτικοί σύμβουλοι.

2.       Μια δεύτερη εκδοχή είναι ο κ. Σιδηρόπουλος να απάντησε επίτηδες έτσι στον κ. Γουλτίδη διότι επιχειρούσε να πει πράγματα που δεν ήθελε να καταγραφούν. Κουτοπόνηρο αλλά αποδοτικό.

3.       Η τρίτη εκδοχή είναι να είχαν καταγραφεί όλα αλλά να πίεσαν τον πρακτικογράφο να αλλοιώσει τα πρακτικά. Ποινικό αδίκημα. 

Ανεξάρτητα απ’ όλα αυτά το θέμα είναι πως η δημοκρατική λειτουργία και διαδικασία πάσχει στο Δήμο Βεροίας. 

Α ναι, παρ’ ολίγο να το ξεχάσω. Το θέμα ήταν η παραλαβή του έργου των Αστικών αναπλάσεων. Αυτού με το ασανσέρ στη μέση του πουθενά

Παρακάτω τα πρακτικά σε jpg