Άρση των συνεπειών των εμφυλίου πολέμου 1944-49;;;

Μια σημαντική ημερομηνία στον ιδεολογικό πόλεμο που άσκησαν με επιτυχία οι αριστεροί εις βάρος του κοινού νου είναι η 18/09/89, τρεις ακριβώς μήνες μετά τις εκλογές του 1989. Τότε  η οικουμενική κυβέρνηση ψηφίζει το νόμο με την επωνυμία "Άρση των συνεπειών των εμφυλίου πολέμου 1944-49". Από τα 5 ουσιαστικά άρθρα του τα τρία (3) αφορούν σε συνταξιοδότηση "ἁγωνιστών εθνικής αντίστασης". Σημάδι ότι τον πόλεμο των ιδεών τον είχαν κερδίσει πριν μια δεκαετία τουλάχιστον και τότε ήταν η ώρα να μοιράσουν όσα λάφυρα μπορούσαν.
Υπήρχαν και ανακρίβειες ιστορικής φύσεως βέβαια.  Ως εμφύλιος ονομάσθηκε η περίοδος μεταξύ της απελευθέρωσης και την 31.12.49. Ο λεγόμενος "συμμοριτοπόλεμος" διήρκεσε την περίοδο 46-49 και τελείωσε την 31.8.49.
Στο άρθρο 2 δεν μας κάνει σαφές αν δίνει χάρη σε πράξεις κατασκοπείας, όπως για παράδειγμα αυτήν του Μπελογιάννη το 50-51.

Ποιος νοιάζεται όμως; Ή μήπως υπάρχουν πολίτες που νοιάζονται;
Πάρτε πάντως τον νόμο να τον έχετε.



Άρθρο 1
1. Η περίοδος από την αποχώρηση των Στρατευμάτων κατοχής μέχρι 31.12.49 αναγνωρίζονται ως “περίοδος εμφυλίου πολέμου”.

2. Όπου στην κείμενη νομοθεσία αναφέρεται ο όρος “συμμοριτοπόλεμος” αντικαθίσταται με τον όρο “εμφύλιος πόλεμος” και όπου “συμμορίτες” με τον όρο “Δημοκρατικός Στρατός”.

3. Διατάξεις , συντακτικών πράξεων , ψηφισμάτων, νόμων, δ/των και υπουργικών αποφάσεων, που είναι αντίθετες με τις διατάξεις του παρόντος καταργούνται.

Άρθρο 2
Αίρονται οι οποιεσδήποτε συνέπειες από καταδίκες αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και όσων έλαβαν μέρος στον εμφύλιο πόλεμο που επιβλήθηκαν από κακουργοδικεία, εφετεία, τακτικά ή έκτακτα στρατοδικεία, ναυτοδικεία ή αεροδικεία για πράξεις που είχαν σχέση με τη συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση και τον εμφύλιο πόλεμο καθώς επίσης με τα κοινωνικά τους φρονήματα και γενικότερα με την κατά διαστήματα πολιτική ανωμαλία από την απελευθέρωση και μέχρι 24 Ιουλ. 1974, οι δε ποινές διαγράφο­νται από τα δελτία του ποινικού μητρώου.

Άρθρο 3
1. Δικαίωμα σύνταξης από το Δημόσιο Ταμείο κατά τις διατάξεις των άρθρ. 2 έως 14 του Νομ. 1543/85, έχουν όσοι είχαν ενταχθεί σε ανταρτικές ομάδες ή οργανώσεις του άρθρ. 9 του Νομ. 1285/82 ή στο “Δημοκρατικό Στρατό” και κατέστησαν διαρκώς ανίκανοι συνεπεία οποιουδήποτε παθήματος, τραύματος ή νόσου που οφείλεται αποκλειστικά στις εμφύλιες συγκρούσεις ή συμπλοκές ή σε βίαια περιστατικά ή σε αντίποινα ή σε κακουχίες κατά τη διάρκεια της φυλάκισης ή σε εκτόπιση ή σε εξορίες, για τη δράση τους ή τα κοινωνικά τους φρονηματα, εφόσον αποδεδειγμένα το πάθημα έχει άμεση σχέση με τις συγκρούσεις αυτές και εφόσον αυτό έλαβε χώρα καθ όλο το χρονικό διάστημα από την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής μέχρι τη λήξη του εμφυλίου πολέμου ή και μετά τη λήξη του ή εφόσον κατέστησαν ανίκανοι συνεπεία νόσου που οφείλεται σε κακουχίες ή σε εκτοπίσεις ή σε εξορίες.
2. Η νόσος πρέπει, στην τελευταία αυτή περίπτωση, να εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των γεγονότων αυτών ή μέσα σε ένα εξάμηνο από τη λήξη τους.
3. Η ένταξη στις ανταρτικές ομάδες ή οργανώσεις του αρθ. 9 του Νομ. 1285/82 αποδεικνύεται με πιστοποιητικό αγωνιστή της εθνικής αντίστασης του αρθ. 10 του ΠΔ 379/83 (ΦΕΚ 136), η δε ένταξη στο “Δημοκρατικό Στρατό” με οποιοδήποτε επίσημο στοιχείο ή αν λείπουν στοιχεία με ένορκη βεβαίωση δύο μαρτύρων ενώπιον ειρηνοδίκη ή συμβολαιογράφου.

Άρθρο 4
1. Δικαίωμα σύνταξης από το Δημόσιο Ταμείο, σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν για τη συνταξιοδότηση των πολιτών από τον άμαχο πληθυσμό έχουν όσοι δεν είχαν ενταχθεί σε ανταρτικές ομάδες ή οργανώσεις ή στο “Δημοκρατικό Στρατό” και κατέστησαν διαρκώς ανίκανοι συνεπεία τραύματος που οφείλεται αποκλειστικά στις εμφύλιες συγκρούσεις ή συμπλοκές ή σε βίαια περιστατικά ή σε αντίποινα, εφόσον τα γεγονότα αυτά έλαβαν χώρα στο χρονικό διάστημα από την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής μέχρι τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, καθώς και από έκρηξη βλημάτων ή εκρηκτικών μηχανημάτων κάθε είδους, που τοποθετήθηκαν ή εγκαταλείφθηκαν από τον “Εθνικό” ή το “Δημοκρατικό Στρατό” ή από άλλες ένοπλες οργανώσεις και αν ακόμη ο τραυματισμός αυτός επήλθε μετά τη λήξη των εμφυλίων συγκρούσεων.
2. Επίσης δικαιούνται σύνταξη και όσοι από τους αναφερόμενους στην προηγούμενη παρ. κατέστησαν ανίκανοι συνεπεία νόσου που οφείλεται αποκλειστικά σε κακουχίες κατά τη διάρκεια της φυλάκισης ή αιχμαλωσίας ή εκτόπισης ή εγκλεισμού σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή σε εξορίες, για τη δράση τους ή τα κοινωνικά τους φρονήματα , έστω και αν τα γεγονότα αυτά έλαβαν χώρα μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου. Η νόσος πρέπει να εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των γεγονότων αυτών ή μέσα σε ένα εξάμηνο από τη λήξη τους.
3. Η σύνταξη που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθ. αυτού χορηγείται εφόσον το ποσοστό μείωσης της ικανότητας για εργασία ανέρχεται τουλάχιστον σε 25%.

Άρθρο 5
1. Όσοι θεμελιώνουν δικαίωμα για συνταξιοδότηση με βάση τις διατάξεις του παρόντος, έχουν δε θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα για την ίδια αιτία με βάση άλλες διατάξεις, δικαιούνται να επιλέξουν τη μια από τις δύο συντάξεις.
2. Δικαίωμα σύνταξης κατά τις διατάξεις του ν. αυτού έχουν και οι χήρες, οι γονείς , τα ανήλικα άγαμα τέκνα, τα ανάπηρα τέκνα και οι ανάπηρες άγαμες ή διαζευγμένες θυγατέρες με ποσοστό αναπηρίας άνω του 67% όσων από τους αναφερόμενους στα αρθ. 3 και 4 του νόμου αυτού σκοτώθηκαν ή εκτελέστηκαν ή πέθαναν ή εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των κατά το αρθ. 3 εμφυλίων συγκρούσεων και μετά τη λήξη των συγκρούσεων αυτών, όχι όμως πέραν της 31ης Δεκ. 1955, καθώς και όσων πεθαίνουν μετά την απόκτηση δικαιώματος σύνταξης, η ενώ είχαν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, πέθαναν μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού ή και μετά από αυτήν, χωρίς να έχουν αναγνωρίσει δικαίωμα σύνταξης, εφαρμοζομένων αναλόγως των διατάξεων που ισχύουν για τις οικογένειες αναπήρων πολέμου οπλιτών”.
“Η διάταξη του προηγουμένου εδ. εφαρμόζεται ανάλογα και στα ανήλικα άγαμα τέκνα των αναφερομένων στις διατάξεις των αρθ. 3 και 4 προσώπων.
3. Ως προς το ποσό της σύνταξης και τα επιδόματα ανικανότητας των δικαιούχων του αρθ. 4 του Νόμου αυτού, εφαρμόζονται ανάλογα οι διατάξεις των άρθ. 80 και 105 του Κώδικα Πολεμικών Συντάξεων, όπως ισχύουν για τους ανάπηρους πολίτες από τον άμαχο πληθυσμό.
4. Ως προς την απόδειξη του τραυματισμού και του είδους του παθήματος, τη σχέση του με τα γεγονότα του κατά τα αρθ. 3 και 4 του νόμου αυτού παρέχουν δικαίωμα σύνταξης, το όργανο που προσδιορίζει το ποσοστό αναπηρίας, το συντάξιμο ποσοστό ανικανότητας, την απόδειξη του θανάτου, τη διαδικασία απονομής της σύνταξης και τα δικαιολογητικά, έχουν ανάλογη εφαρμογή οι διατάξεις των αρθ. 3, 5, 7, 12, 13 και 14 του Νομ. 1543/85. Πιστοποιητικό αγωνιστή εθνικής αντίστασης, υποβάλλεται όπου απαιτείται.
Ειδικά για τους διαμένοντες μόνιμα στο εξωτερικό, προκειμένου για την εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων του Ν. 1543/1985 (ΦΕΚ 73 Α΄), αποφαίνεται η Ανωτάτη Στρατού Υγειονομική Επιτροπή (Α.Σ.Υ.Ε.)
(Σημείωση : Με την παρ. 19β του άρθρου 2 του Ν. 3075/02, ΦΕΚ-297 Α’ ορίζεται ότι : «Για την εφαρμογή των διατάξεων της παραγράφου αυτής λαμβάνονται υπόψη από τα συνταξιοδοτικά όργανα και γνωματεύσεις της ανωτέρω υγειονομικής επιτροπής που τυχόν έχουν εκδοθεί και πριν την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού»).
5. Τα οικονομικά αποτελέσματα από την εφαρμογή του νόμου αυτού αρχίζουν από την 1η του επόμενου μήνα μετά την υποβολή της αίτησης για συνταξιοδότηση.

Άρθρο 6 :
Η ισχύς αυτού του νόμου αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.