Στο μυαλό του κ. Παπαγιάννη

Παπαγιάννης: Πότε οι δημότες του Δήμου Βέροιας θα αποκτήσουμε κολυμβητήριο; Ο Δήμος Βέροιας μοναδικός στην Ημαθία χωρίς κολυμβητήριο. Άλλο ένα 'επιτευγμα' της αιρετής δημοτικής διοίκησης

Ο κ Παπαγιάννης είναι δημοτικός σύμβουλος Βεροίας. Με ένα κείμενο 225 λέξεων κατηγορεί την δημοτική αρχή γιατί δεν κατάφερε να κατασκευάσει κολυμβητήριο. Έτσι ξαφνικά. Κάτι με πείραξε σ’ αυτήν την απότομη δήλωση και είπα να ασχοληθώ. Όχι γιατί περιμένω να με ακούσει κανένας. Αφιέρωσα τον χρόνο μου σε πολύ πιο σημαντικά πράγματα σε σχέση με την πόλη μου και δεν ασχολήθηκε κανείς ή σχεδόν κανείς. Απ’ ότι καταλαβαίνω ούτε το κολυμβητήριο, πολλώ δε μάλλον, ούτε ο κ. Παπαγιάννης είναι στις προτεραιότητές των συμπολιτών μου.

Θυμήθηκα πως με κολυμβητήριο είχα ασχοληθεί κι εγώ. Είχα πάει επί τόπου είχα βγάλει φωτογραφίες μάζεψα, δηλώσειςτοπικών παραγόντων από το διαδίκτυο και εν τέλει έκανα μια αίτηση προς τον δήμο Βεροίας ζητώντας δύο τομές και μια όψη των αρχιτεκτονικών.  Τα σχέδια αυτά Δήμος αρνήθηκε γραπτά να μου τα παραχωρήσει διότι κατά την άποψή του δεν είχα κανένα λόγο να ασχολούμαι με τις υποθέσεις του. Δεν διεκδίκησα την απάντησή του δικαστικά, κάτι που μπορούσα να πράξω, γιατί είχα πειστεί ότι οι συμπολίτες μου δεν είχαν ανάγκη ένα κολυμβητήριο. Για την ιστορία αναφέρω πως ζήτησα αυτά τα σχέδια για να καταλάβω τον λόγο για τον οποίο έγιναν αυτές οι υπερβολικές εκσκαφές που οδήγησαν σε εξακοντισμό του προϋπολογισμού και καθυστερήσεις που έφεραν την απένταξη του έργου τελικά. Από την νευρική αντίδραση του δήμου κατάλαβα πως κάπου εκεί μάλλον είχε γίνει μια χοντρή κουτουράδα.

Ας ξαναγυρίσουμε στην εκτίμηση της αναγκαιότητας του έργου. Τότε η Βέροια είχε κολυμβητήριο. Ένα ιδιωτικό την Καλίνγκα (δρόμο για Κουστοχώρι) το οποίο είχε κατασκευαστεί με σωστές προδιαγραφές και επιμελή παρακολούθηση. Ήταν βέβαια επιχείρηση και δεν παρείχε τζάμπα υπηρεσίες αλλά αυτό θα έκανε και το δημοτικό κολυμβητήριο διότι αλλιώς η πόλη θα είχε αποκτήσει άλλη μια χαίνουσα πληγή και   οι καιροί δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο. Το γεγονός ότι εκείνο το ιδιωτικό κολυμβητήριο έχει σήμερα κλείσει δείχνει το πόσο δίκαια ήταν τότε η εκτίμησή μου. Μετά απ΄ αυτό μου έμεινε ένα ερώτημα. Γιατί ο κ. Παπαγιάννης προέβαλε με τόση επίταση την ανάγκη για «τέρψη των κατοίκων» μέσω ενός κολυμβητηρίου.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο κ. Παπαγιάννης δεν είναι ένας τυχαίος Δημοτικός σύμβουλος. Υπήρξε υποψήφιος δήμαρχος και φαίνεται πως θα ξαναβάλει υποψηφιότητα. Χρειάζεται λοιπόν να κάνει αισθητή την παρουσία του, να «μαρκάρει την περιοχή του» όπως λένε και οι βιολόγοι.  Έτσι πρότεινε ένα έργο.

Το πρόβλημα από εκεί και μετά ήταν γιατί πρότεινε το κολυμβητήριο. Γιατί δεν πρότεινε για παράδειγμα να βαφτούν οι σβησμένες διαβάσεις της πόλης, κάτι καλό για την οδική ασφάλεια, ένα σύστημα παρακολούθησης των πεζοδρόμων όπου οι πεζοί κινδυνεύουν από ποδήλατα μέχρι φορτηγά, έναν καλύτερο τρόπο καθαρισμού των δρόμων οι οποίοι συχνά έχουν την μορφή διαμήκων σκουπιδοτόπων. Ένα σύστημα που θα βοηθούσε να εκδίδονται γρηγορότερα οι οικοδομικές άδειες και γενικά αδειοδοτήσεις στις οποίες εμπλέκεται ο δήμος. Η απάντηση που μπόρεσα να δώσω ήταν γιατί ο κ. Παπαγιάννης ήξερε καλά σε ποιους απευθύνονταν.

Οι πολίτες δεν νοιάζονται ούτε για την οδική ασφάλεια, ούτε για τον αν κινδυνεύουν να τους κόψει αυτοκίνητο ή μηχανάκι ή αν η άδεια του σπιτιού τους ή της επιχείρησής τους κάνει μήνες να εκδοθεί. Σίγουρα; Όχι ακριβώς. Υπάρχει όμως ένα κρίσιμο ποσοστό, το οποίο αν μη τι άλλο σε στέλνει στη δεύτερη Κυριακή των δημοτικών εκλογών, το οποίο νοιάζεται κυρίως για τζάμπα παροχές. Για ξεροκόμματα που θα τους πετάξει η δημοτική αρχή κι αυτοί θα τα αρπάξουν στον αέρα. Είναι άτομα που ενηλικιώθηκαν κατά την περίοδο της επταετίας και στις αρχές της μεταπολίτευσης που γαλουχήθηκαν με τις αξίες του κρατισμού. Γι΄ αυτούς πραγματική δουλειά ήταν η δουλειά στο δημόσιο ακόμη κι αν ήταν κακοπληρωμένη. Όλοι οι κλάδοι της οικονομίας ήταν στρατηγικοί άρα κρατικοί και κάθε κοινωνική υπηρεσία όφειλε ως εκ της φύσεώς της να είναι δημόσια, δηλαδή κρατική και πάει λέγοντας.

Μπορούμε να ανατρέψουμε το ποσοστό; Όχι. Μπορούμε όμως να βοηθήσουμε τον κ. Παπαγιάννη να σκεφτεί καλύτερα. Αυτός ήταν εξάλλου εξ αρχής και ο λόγος που ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο. Το μυαλό του κ. Παπαγιάννη και άλλων θεμιτά φιλόδοξων συμπολιτών που προτίθεται να αναλάβουν το βαρύ φορτίο της δημόσιας έκθεσης. Φαντάζομαι ότι κατάλαβαν.