Μπουρδέλο

Χθες στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης της Βέροιας εμφανίσθηκε, κατόπιν προσκλήσεως πάντα, το δεκαπενταμελές συμβούλιο του Ε Λυκείου Βεροία. Ο πρόεδρος του μάλιστα έκανε εισήγηση για τους οίκους ανοχής που τώρα πια έφτασαν να βρίσκονται δίπλα σε ένα νεόδμητο εκπαιδευτικό συγκρότημα στη Βέροια.

Ο νεαρός απ’ ότι μάθαμε είναι ο καλύτερος μαθητής στην τάξη του και απ’ ότι λένε οι δάσκαλοί του ένα καλό μυαλό. Σήμερα βέβαια τα πράγματα δεν είναι όπως στα νιάτα μου. Τα παιδιά μεγαλώνουν σ’ ένα περιβάλλον που οριοθετείται από γονείς που βίωσαν την σεξουαλική απελευθέρωση, σε μικτά σχολεία και μια κοινωνία πολύ λιγότερο συντηρητική. Με λίγα λόγια δεν έχουν κανένα λόγο να επισκεφτούν οίκους ανοχής. Άρα παρά το γερό του μυαλό ο νεαρός μάλλον στερείτο των απαραίτητων πληροφοριών και βιωμάτων. Αν τώρα σ’ αυτό προσθέσεις και το ότι το νεόδμητο σχολικό συγκρότημα απέχει πολύ από το Ε Λύκειο όπου φοιτά τότε ξεπροβάλει το ερώτημα: Ποιός και γιατί κουβάλησε εκεί τους μαθητές;

Τους μαθητές λένε ότι τους κουβάλησε ένας γιατρός δημοτικός σύμβουλος. Ονόματα δεν λέμε υπολήψεις δεν θίγουμε. Το κίνητρό του φωναχτά τουλάχιστον φαντάζομαι πως ήταν  η διαπαιδαγώγηση των νέων και η υποδοχή τους στον κόσμο των ενηλίκων. Αυτά και μια γαρνιτούρα περί δημοκρατίας. Έλα όμως που ακούγονται άλλα,  πιο ενήλικα, πράγματα: Ότι ο Δημ Σύμβουλος σκέφτηκε πρακτικά. Πως δηλαδή οι νεαροί αυτοί και οι συμμαθητές τους σε δύο χρόνια θα ψηφίζουν και ότι καλό θα ήταν  να έκανε μια υποδομή. Είναι βλέπεις και αυτή η ανάγκη για μονιμότητα στο δημόσιο αιρετό αξίωμα.   Την κίνηση αυτή κάποιοι το αποκάλεσαν εκμαυλισμό. Βαριά κουβέντα αν το καλοσκεφτείς.

Το θέμα είναι γιατί ένας τίμιος άνθρωπος φθάνει να συμπεριφέρεται τόσο υστερόβουλα. Υστερόβουλα σε βαθμό δολιότητας θα μπορούσε να πει κάποιος. Απλά γιατί κανέις δεν σκέφτηκε αυτό που οι πρακτικότατοι αμερικάνοι έκαναν στην θητεία του προέδρου τους. Δύο τετραετίες και μετά  ψάξε αλλού την τύχη σου. Στον δημόσιο στίβο μεν  αλλά αλλού. Όχι πάντως δημοτικός σύμβουλος. Οφείλουμε σιγά σιγά να απαλλαγούμε από πράγματα που δεν μας βοηθούν και η μονιμότητα αυτού του είδους δεν κάνει καλό σε κανέναν.

Αλλιώς η κατάσταση που περιγράφεται στον τίτλο θα παραμονεύει πάντα