Το αιγυπτιακό γονιδίωμα του αγάλματος του πρώην ηρώου της Βέροιας.

του Γιάννη Αγγέλογλου

Λίγο πριν παρασταθεί στην τοποθέτηση του αγάλματος ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος Arisomenes Lazaridis, είχε δει φως στο γραφείο της Δημάρχου και ανέβηκε να την ενημερώσει. Βιαζόταν να τελειώνει μ΄ αυτή την ιστορία και "αλήθεια Δήμαρχε", είπε βιαστικά και πιο  αιφνιδιαστικά απ΄ ό,τι συνήθιζε.

Η Δήμαρχος, σήκωσε το βλέμμα της απ΄ το πληκτρολόγιο του κινητού της τηλεφώνου και τον κοίταξε μ΄ ορθάνοιχτα τα μάτια. "Περί του αγάλματος  ο λόγος" συνέχισε χαμογελαστά ο Αντιδήμαρχος, "για τον κοψοχέρη τον ανάπηρο, ήθελα να ρωτήσω, τον έχουμε ετοιμάσει, το καθαρίσαμε, βρήκαμε κι ένα πουλί και το στριμώξαμε στο χέρι του. Ταιριάζει.  Με την απειλή της Δαμοκλείου σπάθης, όπως πολύ ωραία το διευκρινίσατε  στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο, θα ήθελα  να ρωτήσω... Σαν Δήμος είμαστε υποχρεωμένοι να ξεθάψουμε το άγαλμα του Κοψοχέρη;  Ειδησεογραφικά ρωτάω, και αν και τυπικά μας υποχρεώνει ο νόμος ή κάποιο άρθρο του Καλλικράτη  να το κάνουμε. Μήπως να ζητούσαμε κάποια γνωμοδότηση από τον χοντροξενοδόχο, να κινηθεί και λίγο; Καιρό έχει. Κρίνετε σκόπιμο να το εγκαινιάζαμε κιόλας; Μήπως  μας συμφέρει τελικά πριν την τοποθέτησή του για επικοινωνιακούς λόγους, να στείλουμε δελτίο Τύπου και να το ανακοινώσουμε; Κι αν ναι, πως θα χαρακτηρίσουμε το συμβάν; Πως θα το πούμε; Εκτέλεση της απόφασης; Τοποθέτηση του αγάλματος; Επαναστήλωση του αγάλματος; Παλινόρθωση;  Επανατοποθέτηση; Μετοίκηση, μεταφορά;  Μεταγωγή;...

"Τίποτε δεν θα πούμε'' απάντησε αποφασιστικά η Δήμαρχος.  Για το συγκεκριμένο, δεν συντρέχει καμιά  περίπτωση ν΄ ανησυχήσω. Ίσως για το άλλο, το απλήρωτο, το καινούργιο το ΕΝΥΔΡΕΙΟ, υπάρχει κάποιος φόβος.  Ίσως και να μας βγει σε καλό όμως! Ίσως να μας βοηθήσει ο Κοψοχέρης ο ίδιος να την βγάλουμε καθαρή και με τον Βαρώτσο που πιάσαμε Κώτσο. Νομίζω ότι το συσχέτισαν και ενώσανε τις δικογραφίες. 

Δείτε  το, με τη Βηθλεέμ, μη γίνει καμιά στραβή και μας πάρει χαμπάρι ο εισαγγελέας. Ξεκίνησαν ανακρίσεις. Οπότε όταν έρθει η σειρά μας, θα πλησιάσουμε στο παράθυρο και θα πούμε της ανακρίτριας. "Κοιτάξτε κυρία Μπακρατσά μου, ίσως με λίγη καλή θέληση φανεί κι από δω, από το παράθυρό σας το άγαλμα για το οποίο κάποιοι ελαφρόμυαλοι μας συκοφάντησαν ότι το λειώσαμε. Απλά καθυστέρησε λίγο η αναστήλωση κι επειδή από μετριοφροσύνη, ε, θα το έχετε αντιληφθεί κι εσείς, ότι παράγινε το κακό με τους εγκαινιασμούς και τις κορδέλες… Έχουν απαξιωθεί εντελώς τόσον οι πολιτικοί με όμικρον γιώτα, όσο και η πολιτική με ήτα!. Κι αν ήταν άλλος δήμαρχος, θα το είχε εγκαινιάσει δυο και τρεις φορές... Εμάς το μόνο που μας ενδιαφέρει, και το μόνο που μας ενδιέφερε ανέκαθεν, ήταν να μη χαθούν λεφτά."

Και να σου πω και κάτι άλλο; παρατήρησες το πόδι του αγάλματος! Όχι το κομμένο, που δεν έχει καν δάκτυλα, αλλά το άλλο, το καλό. Για πρόσεξε τα δάκτυλά του! Πρόσεξέ τα καλά. Σου φαίνονται ελληνικά δάκτυλα;  Για σύγκρινέ τα με τα κρινοδάκτυλα του ποδιού της καρυάτιδας που βρήκαν στην Αμφίπολη; Έμαθες τί ντόρος έγινε; Είναι μεγαλύτερο το δεύτερο δάκτυλο; Είναι ολοφάνερο  ότι δεν είναι μεγαλύτερο, και στην αλληλουχία των δακτύλων κατηφορίζει η πατούσα απ΄ το μεγάλο δάκτυλο μέχρι το μικρό. Ε, λοιπόν, ναι! Ο ανάπηρος  ήταν Αιγύπτιος ή ήταν γύφτος τουλάχιστον.  Δεν βλέπεις πόσο χαλκοπράσινος είναι; Άντε καλά, όχι ο ίδιος, αλλά το μοντέλο που είχε χρησιμοποιήσει ο γλύπτης Καλεβράς όταν το φιλοτεχνούσε. Είμαστε στα αθώα χρόνια του προηγούμενου αιώνα, και δεν είχε ανακαλυφθεί τίποτε ακόμη για το DNA των καθαρών Ελλήνων και για τα κληρονομικές μορφολογικές λεπτομέρειες του τυπικού γονιδιώματος. Είναι δυνατόν να δώσουμε τώρα στη δημοσιότητα, άγαλμα με αιγυπτιακά δάκτυλα.

΄Ετσι το εικονιζόμενο άγαλμα του πρώην ηρώου της Βέροιας μεταστεγάστηκε ήσυχα κάτω από τον έναστρο φθινοπωρινό ουρανό της Βέροιας, στο λυκόφως ή στο λυκαυγές μιας οποιασδήποτε εργάσιμης, την ώρα που πρώτες δοκιμές των καυστήρων εν όψει του χειμώνα επισκίαζαν και εξουδετέρωναν συντονιζόμενες με την αχλή τους την παράξενη χορογραφία του. Κι ενώ η χαλκοπράσινη απόχρωσή του έδενε αρμονικά με την πένθιμη σοβαρότητα και τις  ανταύγειες των κωνοφόρων του «φόντου- τοίχος» και το παιχνίδισμα των κυπαρισσόμηλων, καθησύχαζε τις αντλίες θερμότητας των νεώτερων κτισμάτων της επέκτασης της πόλης, o κωδικός «Πιέρ, Ίων στη συμβολή του Παπά και  άγος», όπως συνθηματικά ελέχθη ο τόπος της τελετής της μετεγκατάστασης του ανάπηρου Χωλού Κοψοχέρη, απαλείφονταν με blanco από τα δελτία Τύπου για να μην μπερδευτούν οι δημοτικοδίαιτοι Δημοσιογράφοι και Blogers.

Το Δημοτικό Συμβούλιο απέφυγε με σιωπηρή ομοφωνία κάθε συζήτηση επ΄ αυτού,  και  τιμής ένεκεν, δεν πήρε καν, απόφαση για την έκδοση αναπηρικής θέσης και τοποθέτησης απαγορευτικών πινακίδων στάθμευσης στο πεζοδρόμιο. Ούτε προέβη σε τροποποίηση του προϋπολογισμού  όπως προβλέπεται σε ανάλογες περιπτώσεις για τη χορήγηση τροχήλατου αναπηρικού αμαξιδίου, και ακόμη είναι ιδιαίτερα πρόωρο να απασχολήσει  το νομοθέτη η χωροθέτηση "θυμάτων αστικής ανάπλασης πλατειών και προαστίων" με συμβολικές παραστάσεις αγαλμάτων. Και μιας που αναφερθήκαμε στα σύμβολα σου θυμίζω και τις τελευταίες κλήσεις των συμβούλων για ανωμοτί κατάθεση  και παραπομπές, κατέληξε εμφατικά η Δήμαρχος έκλεισε τη συζήτηση και έκανε νόημα στον Αντιδήμαρχό της ν΄ αποσυρθεί.

Τόσο σεμνά λιτά κι απέριττα έλαβε χώρα η μετεγκατάσταση-αποκατάσταση του ανάπηρου ήρωα και τόσο ευρηματικό κι επιτυχημένο ήταν το καμουφλάζ του, με την μακριά συστάδα από τα κυπαρίσσια του φόντου, που ακόμη και οι προσπάθειες εντόπισής του από τον δαιμόνιο  Σοδομίτη-Γομορίτη ρεπόρτερ Car on line, ήδη απέβησαν άκαρπες. Το άγαλμα χωρίς να προκαλέσει την παραμικρή υποψία αναταραχής που θα μπορούσε να αναζωπυρώσει παλιές διχογνωμίες, εντάχθηκε με τον καλλίτερο τρόπο στον αχνό γκριζοπράσινο καμβά από βελούδο της λήθης των δημοτικών πραγμάτων, όπως πολύ εύστοχα θα σχολίαζε ο αείμνηστος ποιητής Svarnό, αν ζούσε ή αν γινόταν να επέστρεφε  απ΄ τη χώρα του επέκεινα για μια σύντομη ποιητική εποπτεία των πολιτιστικών πραγμάτων.

"Τέλος καλό, όλα καλά" είπαν με ανακούφιση οι αρμόδιοι ανευθυνοϋπεύθυνοι, και...  "κανείς δεν πρόσεξε το πουλί του αγάλματος", ψιθύρισε ο διαρκής αντιδήμαρχος Αριστόμενες, "πάμε παρακάτω, λοιπόν, στα γλωσσίδια του φιλέτου (!) από μάρμαρο που θα διακοσμήσουν το πλακόστρωτο στις διαβάσεις της αστικής μας ανάπλασης."...