Η Θαλασσοτράπεζα

Το παρακάτω κείμενο το πήρα από το πρόταγκον. Πρόκειται για μια απλή εξήγηση ενός εξοργιστικού γεγονότος. Το πώς δηλαδή αν ένας μηχανικός συμβεί λόγω σκληρής δουλειάς του και ικανοτήτων του να βγάλει 48 χιλ € σε ένα χρόνο τα 13 χιλ πρέπει να τα δώσει στο ασφαλιστικό του ταμείο και να μη τα ξαναδεί ποτέ πια. Η κομμουνιστική αυταπάτη μαζί με την ανηθικότητα του προκαλεί τελικά παράγουν κοκτέιλ που βαράει κατακούτελα.

Το κείμενο ανήκει στον Γιώργο Στρατόπουλο

Το φαινόμενο της Τράπεζας Αττικής-Καλογρίτσα είναι δυστυχώς μοναδικό. Όλες οι πληγές, από εργολάβους με εκλεκτικές σχέσεις με την εξουσία έως προσπάθειες εκβιασμού της Δικαιοσύνης και από χαριστικές συμβάσεις σε ιδιώτες έως δυσφήμηση της χώρας ως επενδυτικού προορισμού, σε μια ιστορία!

Η πρόσφατη ιστορία της Τράπεζας Αττικής είναι σε περίληψη το ήθος, οι στόχοι και η ποιότητα διακυβέρνησης των τελευταίων χρόνων. Δεν πρόκειται για τη χορήγηση μερικών θαλασσοδανείων, δανείων δηλαδή που χορηγήθηκαν κατά παράβαση των κανόνων. Αυτό είναι επιλήψιμο αλλά συμβαίνει δεκαετίες στη χώρα μας. Η Τράπεζα Αττικής ξεχωρίζει γιατί είναι η ίδια μια Θαλασσοτράπεζα¹, οφείλει δηλαδή την ύπαρξή της στην παραβίαση των κανόνων. Κανόνες που παραβιάστηκαν για να υπηρετηθεί ο «ευγενής» στόχος της δυνατότητας χορήγησης δανείων χωρίς την ενοχλητική εποπτεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ιστορίες πολιτικής ελαφρότητας Πατήστε εδώ

Ο κανόνας

 Οι δεκάδες μικρές εμπορικές τράπεζες που δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα πριν την κρίση απορροφήθηκαν από τις συστημικές τράπεζες εξαιτίας ενός απλού κανόνα: πέραν των συστημικών, καμιά εμπορική τράπεζα δε θα ανακεφαλαιοποιηθεί με λεφτά των φορολογουμένων. Κι επειδή η βαθιά ύφεση της ελληνικής οικονομίας είχε οδηγήσει σε χρεοκοπία όλες τις τράπεζες, κανείς ιδιώτης δεν ήταν πρόθυμος να ανακεφαλαιοποιήσει τις μη συστημικές τράπεζες. Οπότε, απορροφήθηκαν από τις συστημικές. Αυτή την πορεία θα ακολουθούσε και η Τράπεζα Αττικής, που κλήθηκε να υλοποιήσει μια τεράστια για τα μεγέθη της αύξηση μετοχικού κεφαλαίου το Δεκέμβριο του 2015. Η αύξηση ήταν ασύμφορη για κάθε ιδιώτη επενδυτή και δεν υπήρξε ενδιαφέρον για συμμετοχή σε αυτήν. Υπήρχε, όμως, η πολιτική βούληση της κυβέρνησης να κρατήσει την Τράπεζα Αττικής αυτόνομη. Προχώρησε, λοιπόν, σε μια άνευ προηγουμένου κινητοποίηση, ώστε να καλυφθεί η αύξηση με χρήματα φορολογούμενων που φαίνονταν ως «ιδιωτικά κεφάλαια». Με κεφάλαια δηλαδή από τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων, της ΕΥΔΑΠ, της ΔΕΗ, των ΕΛΤΑ, του Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών κ.ά.)

Πεταμένα λεφτά

 Όσοι τοποθέτησαν κεφάλαια στην αύξηση της Αττικής το Δεκέμβριο 2015 τα έχασαν. Δυόμιση χρόνια μετά, η χρηματιστηριακή αξία των επενδεδυμένων κεφαλαίων χάθηκε κατά 97%, απώλεια μη αναστρέψιμη στο μεγαλύτερο βαθμό. (Ακόμα και αν τριπλασιαστεί η τιμή της μετοχής οι μέτοχοι θα συνεχίσουν να χάνουν το 90% της επένδυσης). Διότι, στο μεταξύ, η Τράπεζα Αττικής χρειάστηκε νέα αύξηση (Μάιος 2018), η οποία υλοποιήθηκε με δυσμενείς όρους για τους παλαιούς μετόχους – κι έτσι οι απώλειες των παλαιών μετόχων απόκτησαν μόνιμα χαρακτηριστικά. Ενδεικτικά, οι μέτοχοι της αύξησης του 12/2015 έβαλαν 681 εκατ. ευρώ και σήμερα κατέχουν το 33% της τράπεζας, ενώ οι μέτοχοι της αύξησης του 5/2018 έβαλαν 89 εκατ. ευρώ και σήμερα κατέχουν το 64% της τράπεζας. Το απίστευτο της ιστορίας είναι ότι τα κεφάλαια που επενδύθηκαν στην αύξηση κεφαλαίου της Αττικής ήταν χαμένα εκ των προτέρων. Δεν χάθηκαν εξαιτίας απρόβλεπτων δυσμενών εξελίξεων. Ήταν εκ των προτέρων γνωστό σε όλους ότι επρόκειτο για εντελώς ασύμφορη επένδυση, ότι το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων θα εξανεμιζόταν από τη στιγμή που θα τοποθετούνταν στην αύξηση. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν ενδιαφέρθηκε κανένας ιδιώτης επενδυτής να συμμετάσχει στην αύξηση. Θεωρητικά μιλώντας, δύσκολα θεμελιώνεται το άστοχο μιας επένδυσης. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι αποτίμησης, πολλές διαφορετικές εκτιμήσεις για τις προσδοκίες και τις προοπτικές που ενσωματώνει μια επένδυση. Δεν είναι εύκολο να τεκμηριώσεις αν 3.000€ / τ.μ. για ένα ημιυπόγειο στο Κολωνάκι είναι καλή τιμή. Όταν, όμως, το ρετιρέ στην ίδια πολυκατοικία πωλείται προς 1.500€/τ.μ., τότε ξεκάθαρα η αγορά του ημιυπόγειου είναι πεταμένα λεφτά. Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα και στην αύξηση της Αττικής το 2015, όπως εξηγούσαμε τότε εδώ.

Η λεηλασία των αποθεματικών των Ταμείων

«Το να επενδύει ένα ασφαλιστικό ταμείο σε μετοχές είναι θεμιτό, πάγια τακτική σε όλο τον κόσμο. Το να έχει ζημιές από κάποιες επενδύσεις είναι μεν δυσάρεστο αλλά αποδεκτό επίσης. Κέρδη και ζημιές είναι έννοιες συνυφασμένες με τις επενδύσεις. Το να επενδύει, όμως, ένα Ταμείο αγοράζοντας μετοχές σε εξωπραγματικές τιμές πέρα από κάθε μέτρο αποτίμησης, εξυπηρετώντας συμφέροντα αλλότρια από την αξιοποίηση της περιουσίας του, είναι πρωτοφανές και επικίνδυνο. Επιπροσθέτως, είναι τουλάχιστον απογοητευτικό ότι έπειτα από έξι χρόνια κρίσης, εν μέσω μιας επώδυνης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, η κεντρική εξουσία διαχειρίζεται τα αποθεματικά των ταμείων για αλλότριους σκοπούς με ανευθυνότητα. Ωσάν να προσπαθεί η κυβέρνηση, με ζήλο νεοφώτιστου, να ξεπεράσει τους προηγούμενους σε όλες τις αμαρτίες της μεταπολίτευσης».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι μια πρώτη αποτίμηση (Protagon 18/1/2016 εδώ) αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ΑΜΚ της Τράπεζας Αττικής. Και τότε, δεν είχαμε ακούσει ακόμα το όνομα «Καλογρίτσας»! Όσοι, όμως, γνώριζαν από επενδύσεις καταλάβαιναν από την πρώτη στιγμή πως επρόκειτο για πεταμένα λεφτά.

Ποτέ πριν δεν υπήρξε τέτοια θεσμική λεηλασία των αποθεματικών των Ταμείων σε μια επένδυση καταδικασμένη εκ των προτέρων σε αποτυχία. Και μάλιστα με μια κυνική συνεργασία όλου του κρατικού μηχανισμού και την πλήρη πολιτική κάλυψη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Δεν έβαλαν τα λεφτά των Ταμείων στην Τράπεζα Ελλάδος με χαμηλό τόκο. Δεν τα επένδυσαν στα κρατικά ομόλογα μιας χώρας, που χρόνια μετά ατύχησε και χρεοκόπησε. Τα πέταξαν σε μια μαύρη τρύπα. Εν γνώσει όλων! (Ή, τουλάχιστον, αυτοί που έφεραν την ευθύνη και υπέγραφαν όφειλαν να γνωρίζουν.)

Αυτή η ανεπανάληπτη διασπάθιση των αποθεματικών έγινε από εκείνους που έχτισαν πολιτικές καριέρες ρίχνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τα αποθεματικά των Ταμείων, που εκπροσωπούσαν ένα χώρο που συστηματικά κατήγγειλε την ανεπαρκή διαχείριση των αποθεματικών των Ταμείων (π.χ. χαμηλό επιτόκιο στις καταθέσεις που διατηρούσαν τα Ταμεία στην Τράπεζα της Ελλάδος παλαιότερα ή την επένδυση μέρους των αποθεματικών σε μετοχές την εποχή που κάλπαζε το ελληνικό χρηματιστήριο (1997-1999) κ.λπ.).

Ο Μεγάλος Eρανος

Τον Δεκέμβριο του 2015 δεν έγινε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, έγινε έρανος για να διατηρηθεί αυτόνομη η Τράπεζα Αττικής. Στον έρανο συγκεντρώθηκαν 681 εκατ.ευρώ. Και σχεδόν κανείς από τους φιλεύσπλαχνους που υπέγραψαν για τις δωρεές των χρημάτων δεν συνεισέφερε προσωπικά κεφάλαια. Σχεδόν όλοι δώριζαν ξένα χρήματα.

1.      ΤΣΜΕΔΕ: 384 εκατ. ευρώ. Η απόφαση της συμμετοχής του ΤΣΜΕΔΕ στην ΑΜΚ της Αττικής ελήφθη με οριακή πλειοψηφία στην τακτική συνεδρίαση της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ στις 5/9/2014, κατόπιν θετικής εισήγησης του τότε Προέδρου του Χρ. Σπίρτζη. Στη εισήγησή του, ο κ. Σπίρτζης τόνισε τη σημασία της διατήρησης της Τράπεζας Αττικής εκτός ελέγχου ΕΚΤ (Πρακτικά ΔΕ εδώ). Συμπτωματικά, δύο ημέρες νωρίτερα (3/9/2014) ο πρόεδρος του ΤΕΕ Χρ. Σπίρτζης είχε συναντηθεί με τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα όπου πάλι έγινε αναφορά «στον στόχο για τη διατήρηση της Τράπεζας Αττικής από τον Ασφαλιστικό Φορέα των Μηχανικών, ώστε να μην υπάρχει πλήρης έλεγχος του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος από την Ε.Κ.Τ.». (Δελτίο Τύπου ΤΕΕ εδώ). Παρόμοια στάση τήρησε και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης – ως το 2012, που εξελέγη βουλευτής, διατηρούσε επαγγελματική σχέση με την Τράπεζα Αττικής ως οικονομικός σύμβουλος. Από το βήμα της Βουλής δήλωσε (εδώ): «πρέπει να δημιουργήσουμε ένα παράλληλο σύστημα τραπεζών, που να μην είναι υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας … απ’ αυτήν την άποψη, έχει σημασία η στήριξη των συνεταιριστικών τραπεζών και της Τράπεζας Αττικής».

2.      ΤΑΠΙΛΤΑΤ: 55 εκατ. ευρώ. Η απόφαση ελήφθη από το ΔΣ του ΤΑΠΙΛΤΑΤ στις 22/12/2015. Σημειωτέον, το ΤΑΠΙΛΤΑΤ εκείνη την εποχή ήταν σε διελκυστίνδα με τον υφυπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Πετρόπουλο, σχετικά με το νομικό καθεστώς του ΤΑΠΙΛΤΑΤ. Στη λιτή ανακοίνωση του ΔΣ του ΤΑΠΙΛΤΑΤ για τη συμμετοχή του στην ΑΜΚ της Αττικής – τοποθέτησαν το 25%!!! των αποθεματικών του Ταμείου- η επένδυση συνδέεται με τη μη ένταξη του Ταμείου στο ΕΤΕΑ: «Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται μια για πάντα ο κίνδυνος συγχώνευσης του Ταμείου μας στο ΕΤΕΑ» (εδώ). Δηλαδή, η συμμετοχή στον «έρανο» ήταν συμφέρουσα για τους ασφαλισμένους, επειδή ο υπουργός προσέφερε ως αντάλλαγμα –τουλάχιστον αυτό υπονοεί η ανακοίνωση του ΔΣ του ΤΑΠΙΛΤΑΤ- μια ευνοϊκότερη λύση για το νομικό καθεστώς του Ταμείου. Λεπτομέρεια άνευ σημασίας: ο κ. Πετρόπουλος ήταν Νομικός Σύμβουλος της Τράπεζας Αττικής αλλά είχε διατελέσει και νομικός παραστάτης του ΤΑΠΙΛΤΑΤ.

3.      ΕΥΔΑΠ: 20 εκατ. ευρώ. Ο σύντροφος της Ρένας Δούρου ως διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ φέρει και το μεγαλύτερο βάρος της απόφασης για συμμετοχή στον «έρανο». Βέβαια, όπως προκύπτει από το φτωχό βιογραφικό του, δεν γνωρίζει (ούτε) από τράπεζες. Γνωρίζει όμως ο μεγαλοεπενδυτής και μέτοχος (9,9%) στην ΕΥΔΑΠ Τζον Πόλσον (John Paulson), ο οποίος, σε επιστολή του προς τους κ.κ. Τσακαλώτο και Πιτσιόρλα, σημείωσε πως η απόφαση συμμετοχής στην ΑΜΚ της Τράπεζας Αττικής αποθαρρύνει τους επενδυτές να επενδύσουν σε επιχειρήσεις που είναι μέτοχος και το Δημόσιο, με συνέπεια «το κράτος να χάσει πολύ περισσότερα από αυτά που νομίζει ότι θα κερδίσει».

4.      ΔΕΗ: 10 εκατ. ευρώ. Η τεχνική εταιρεία «Τοξότης», συμφερόντων Καλογρίτσα, ήταν προνομιακός εργολήπτης έργων συντήρησης & αναβάθμισης του δικτύου της ΔΕΗ. Η Τράπεζα Αττικής ήταν προνομιακός χρηματοδότης της εταιρείας «Τοξότης». Αν η ΔΕΗ ήθελε να γίνουν εγκαίρως τα έργα, έπρεπε να φροντίσει ώστε η εταιρεία Τοξότης να έχει ικανή ρευστότητα για να αντεπεξέλθει! Δεν υπονοώ πως η ΔΕΗ συμμετείχε επί τούτου. Απλά σημειώνω πως αν και δεν το γνώριζε, η ΔΕΗ είχε κάποιο έμμεσο όφελος από τη διάσωση της Τράπεζας Αττικής.  

5.      ΕΛΤΑ: 3 εκατ. ευρώ. Τα ΕΛΤΑ συμμετείχαν στον «έρανο», επειδή τους περίσσευαν χρήματα. Δύο χρόνια αργότερα, αποδείχθηκε (εδώ) ότι παρακρατούσαν τα έσοδα από την εξόφληση των λογαριασμών της ΔΕΗ αντί να της τα αποδίδουν, επειδή αντιμετώπιζαν προβλήματα ρευστότητας!

6.      ΔΑΑ: 10 εκατ. ευρώ. Στην περίπτωση του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών υπάρχει μια ιδιαιτερότητα. Εδώ το Δημόσιο έχει μεν το 55% του ΔΑΑ αλλά έχει παραχωρήσει τη διαχείριση και τα έσοδα σε ιδιώτη. Αρα, τη ζημιά από τη συμμετοχή στον «έρανο» την υφίσταται ο ιδιώτης. Πώς συναίνεσε, λοιπόν, ο ιδιώτης; Μια ασήμαντη λεπτομέρεια: την εποχή εκείνη ο ιδιώτης μέτοχος διαπραγματευόταν με το Δημόσιο την επέκταση της παραχώρησης εκμετάλλευσης του ΔΑΑ με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους. Συμφωνήθηκε τίμημα 484 εκατ. ευρώ το οποίο αυξήθηκε σε 1,1 δισ. ευρώ μετά από παρέμβαση των Βρυξελλών, που έκρινε το αρχικά συμφωνηθέν τίμημα εξαιρετικά χαμηλό (λεπτομέρειες εδώ). Aρα ο ιδιώτης είχε λόγους σοβαρούς να είναι «συνεργάσιμος» στις απαιτήσεις/επιθυμίες της Κυβέρνησης.

7.      Μετοχοδάνεια: 56 εκατ.ευρώ είναι τα δάνεια που έδωσε η ίδια η Τράπεζα σε «εκλεκτούς» πελάτες της, προκειμένου να τα τοποθετήσουν στην αύξηση.

8.      Τεχνικές εταιρείες: Οι μεγάλες τεχνικές εταιρείες της χώρας τοποθέτησαν μερικές δεκάδες εκατ. ευρώ στην αύξηση. Η επίσημη αλλά όχι πειστική εξήγηση ήταν η στήριξη της τράπεζας των μηχανικών. Η πιο καλοπροαίρετη αλλά ρεαλιστική εκδοχή είναι ότι πέταξαν τα λεφτά τους στην αύξηση, επειδή στον ιδιωτικό τομέα έχουν μάθει ότι ωφελείσαι κρατώντας τον πελάτη πάντα ευχαριστημένο. Και ως γνωστόν, ο μεγάλος πελάτης τους είναι το ελληνικό Δημόσιο και την πίτα κόβει ο αρμόδιος υπουργός κ. Σπίρτζης, που τόσο πολύ επιδιώκει την ανεξαρτησία της Τράπεζας Αττικής. Αν η κυβέρνηση είχε επιδείξει τέτοια ζέση, μεθοδικότητα, αποφασιστικότητα και συντονισμό στην επίλυση των μεγάλων προβλημάτων του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, αν ασχολούνταν με το 98% του τραπεζικού συστήματος και το καυτό πρόβλημα των κόκκινων δανείων, σήμερα η χώρα μας θα βρισκόταν σε πολύ καλύτερη θέση. Αλλά η κυβέρνηση είχε μάτια μόνο για την Αττικής.

Η Φλωρεντία συναντά την Αττική

Τον Σεπτέμβριο του 2016 η υπόθεση της Τράπεζας Αττικής διασταυρώνεται με τη δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών. Στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, διαγωνισμό που είχε ευρέως καταγγελθεί για τις ανορθόδοξες μεθοδεύσεις (εδώ) και εκ των υστέρων κρίθηκε αντισυνταγματικός από το ΣτΕ συμμετείχε και ο εκλεκτός κατά πολλούς υποψήφιος «καναλάρχης» της κυβέρνησης επιχειρηματίας κ. Καλογρίτσας, κουμπάρος (ο υιός) δύο κορυφαίων υπουργών, του Π. Καμμένου και του Χρ. Σπίρτζη. Με αφορμή κάποιες εξόφθαλμες αδυναμίες του φακέλου διεκδίκησης εκ μέρους του κ. Καλογρίτσα, άρχισαν να αναδεικνύονται ποικίλες άλλες αδυναμίες του ομίλου και των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων, όπως ζητήματα φοροδιαφυγής, απλήρωτοι εργαζόμενοι, έργα σε καθυστέρηση, ληξιπρόθεσμα χρέη σε τράπεζες, Ταμεία & εφορία κ.λπ. Γράφτηκαν τότε πολλά και ακούστηκαν περισσότερα.

• Το 2015 η Τράπεζα Αττικής αύξησε το πιστωτικό όριο της εταιρείας «Τοξότης» συμφερόντων Καλογρίτσα από 10 σε 100 εκατ. ευρώ (πόρισμα Τραπέζης Ελλάδος εδώ).

• Ο όμιλος Καλογρίτσα δανειοδοτήθηκε από την Τράπεζα Αττικής με 55 εκατ. ευρώ το 2015 και άλλα 22,6 εκατ. ευρώ το 1ο εξάμηνο του 2016 εδώ. Κατά 180 εκατ. ευρώ αυξήθηκαν οι χορηγήσεις της Τ. Ατικής το 2015, εκ των οποίων 55 εκατ. κατευθύνθηκαν στον όμιλο Καλογρίτσα και άλλα 56 πήγαν σε μετοχοδάνεια! Ύμνος στην ανεξαρτησία, τη διαφοροποίηση χαρτοφυλακίου και τη διαχείριση κινδύνων!

• Η Τράπεζα Αττικής ήταν η αποκλειστική σχεδόν τράπεζα του ομίλου Καλογρίτσα – συνολικά τον έχει χρηματοδοτήσει με 110 εκατ. ευρώ. (Ρ/Σ «Στο κόκκινο» εδώ).

• Ο όμιλος Καλογρίτσα είχε απορροφήσει το 15% του συνόλου των δανείων της Τράπεζας Αττικής προς τον κατασκευαστικό κλάδο.

• Τον Ιανουάριο του 2015 η εταιρεία «Τοξότης» κέρδισε τα 11 από τα 53 έργα συντήρησης και αναβάθμισης δικτύου που προκήρυξε η ΔΕΗ-ΔΕΔΔΗΕ (εδώ). Οι εγγυητικές που κατατέθηκαν στους διαγωνισμούς εκδόθηκαν κυρίως από την Τ. Αττικής.

• Το καλοκαίρι του 2015 έγινε κατάτμηση του αυτοκινητοδρόμου Πάτρα-Πύργος σε οκτώ τμήματα, ώστε να δοθεί η δυνατότητα σε μικρότερους τοπικούς ομίλους να διεκδικήσουν το έργο. Αυτό υποστήριξε τότε ο υπουργός Υποδομών Χρ. Σπίρτζης. Ο όμιλος Καλογρίτσα πήρε τις 4 από τις 8 εργολαβίες. Στις 3 από τις 4 οι εγγυητικές εκδόθηκαν από την τράπεζα Αττικής. Η 4η δόθηκε από το Ταμείο Μηχανικών Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (Τ.Μ.Ε.Δ.Ε.).

• Η Τράπεζα Αττικής κινδυνεύει να χάσει έως 44 εκατ. ευρώ από εγγυητικές που έχει εκδώσει σε έργα που ανέλαβε ο όμιλος Καλογρίτσα και στα οποία είναι πολύ πιθανόν να κηρυχθεί έκπτωτος (εδώ). Οταν ξέσπασε το σκάνδαλο με τα «βοσκοτόπια» – οι μη τραπεζικές εγγυήσεις που είχε προσφέρει ο κ. Καλογρίτσας για να συμμετάσχει στο διαγωνισμό ήταν αέρας κοπανιστός- η προσοχή στράφηκε στο πρόσωπό του και εμμέσως στην Τράπεζα Αττικής. Διότι:

α) Η εγγυητική που κατέθεσε ο κ. Καλογρίτσας για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες είχε εκδοθεί από την Τράπεζα Αττικής,

β) Εκείνο το καλοκαίρι η κυβέρνηση ήταν σε συνεχή διελκυστίνδα με την Τράπεζα της Ελλάδος, καθώς η ΤτΕ δεν δεχόταν ως «κατάλληλα» τα πρόσωπα που προωθούσε η Κυβέρνηση για τη διοίκηση της Τράπεζας Αττικής,

γ) Σε πρόσφατο τότε έλεγχο – τον διεξήγαγε η ΤτΕ μαζί με τον SSM – εντοπίστηκε σωρεία παράτυπων χρηματοδοτήσεων της Τράπεζας Αττικής προς τον κ. Καλογρίτσα (και όχι μόνο). Την ίδια στιγμή, Σεπτέμβριος του 2016, τα φώτα στράφηκαν στο εν λόγω ενοχλητικό πόρισμα της ΤτΕ και, συμπτωματικά, η Δικαιοσύνη επισκέφθηκε την κατοικία και το γραφείο της συζύγου του κεντρικού τραπεζίτη για ενδελεχή έλεγχο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της. Ζούμε όλοι σε αυτή τη χώρα και το αδιάκοπο αλισβερίσι του αδιαφανούς κράτους με τον παρασιτικό ιδιωτικό τομέα μάς πλήττει βαθύτατα αλλά δεν μας εντυπωσιάζει.

Θαλασσοδάνεια είχαμε και πριν.

Και εργολάβους με φιλοδοξία να γίνουν καναλάρχες.

Και ευνοϊκή μεταχείριση επιχειρηματιών από τράπεζες.

Και εργολάβους με εκλεκτικές σχέσεις και κουμπαριές με την εξουσία.

Και προσπάθεια ελέγχου-επηρεασμού των ΜΜΕ από την κυβέρνηση.

Και προσπάθεια ελέγχου-εκβιασμού των ανεξάρτητων αρχών (σύζυγος Στουρνάρα).

Και προσπάθεια ελέγχου-εκβιασμού της Δικαιοσύνης (στα μανταλάκια η προσωπική ζωή των δικαστών λίγο πριν την απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες).

Και συμβάσεις με χαριστικούς όρους για τους ιδιώτες (ΔΑΑ).

Και συζύγους διευθύνοντες συμβούλους (ΕΥΔΑΠ).

Και δυσφήμηση της χώρας ως επενδυτικού προορισμού από τον τρόπο διαχείρισης των εισηγμένων ΔΕΚΟ (ΕΥΔΑΠ-Paulson).

Και υπουργούς που παρατύπως ευνοούσαν εταιρείες που υπήρξαν στο παρελθόν εργοδότες τους.

Ομως, η ιστορία της Τράπεζας Αττικής – Καλογρίτσα είναι μοναδική και εντυπωσιακή. Ολες οι πληγές σε μια ιστορία! Μια ιστορία που ξεδιπλώθηκε σε χρόνο-ρεκόρ, μόλις 18 μήνες, κι ενώ την ίδια περίοδο η χώρα βίωνε δραματικές στιγμές. Ξεχωρίζει ακόμα για την απροκάλυπτη ευρεία κινητοποίηση μιας ολόκληρης κυβέρνησης, που κατασπατάλησε τα αποθεματικά των Ταμείων και τα διαθέσιμα των ΔΕΚΟ, για να εξασφαλίσει –κατά παράβαση των κανόνων – την αυτόνομη πορεία μιας μικρής εμπορικής τράπεζας. Γράφτηκε το Γενάρη του 2016 αλλά επαληθεύεται καθημερινά: «…ωσάν να προσπαθεί η κυβέρνηση, με ζήλο νεοφώτιστου, να ξεπεράσει τους προηγούμενους σε όλες τις αμαρτίες της μεταπολίτευσης».

Σημειώσεις ¹Ο χαρακτηρισμός «θαλασσοτράπεζα» αναφέρεται αποκλειστικά στον τρόπο με τον οποίο διεσώθη η τράπεζα το 2015 και εξασφαλίστηκε η αυτόνομη πορεία της. Πηγή: Protagon.gr