Το άρθρο είναι του Παναγιώτη Καρκατσούλη και δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ την 15/03/2017.
Από την αρχή της ενασχόλησής μου με το ελληνικό Δημόσιο είχα την αίσθηση ότι το πελατειακό κράτος είναι κάτι πολύ περισσότερο απ' ό,τι η σχετική (ελληνική αριστερόστροφη, κατά βάση) βιβλιογραφία θεωρούσε: Το πελατειακό κράτος δεν έχει να κάνει μόνο με μια γραφική φιγούρα που θέλει να εκλεγεί και, για να το πετύχει, διορίζει τους συντοπίτες του, υφαρπάζοντας την ψήφο τους. To πελατειακό κράτος είναι ένα μοντέλο διακυβέρνησης.
Από την αρχή της ενασχόλησής μου με το ελληνικό Δημόσιο είχα την αίσθηση ότι το πελατειακό κράτος είναι κάτι πολύ περισσότερο απ' ό,τι η σχετική (ελληνική αριστερόστροφη, κατά βάση) βιβλιογραφία θεωρούσε: Το πελατειακό κράτος δεν έχει να κάνει μόνο με μια γραφική φιγούρα που θέλει να εκλεγεί και, για να το πετύχει, διορίζει τους συντοπίτες του, υφαρπάζοντας την ψήφο τους. To πελατειακό κράτος είναι ένα μοντέλο διακυβέρνησης.