Το λεύκωμα

Σελίδα παλαιού λευκώματος

Όταν ήμασταν πιτσιρικάδες κάναμε λευκώματα. Ήταν τετραδια στα οποία ο καθένας έγραφε το μακρύ του και το κοντό του. Το σπόρ ήταν κυρίως των κοριτσιών. Τα αγόρια φιλοξενόντουσαν. Ήταν κάτι σαν το σημερινό facebook αλλά χωρίς την λάμψη του. Φυσικά όπως και το facebook τα λευκώματα εξόργιζαν τους μεγαλύτερους και το έριχναν στο πυρ το εξώτερον ή και το εσώτερον. Τη σόμπα του σπιτιού δηλαδή. Η κεντρική θέρμανση ήρθε αργότερα.
Τώρα γιατι όλος ο πρόλογος; Μα γιατί με τις ανακοινώσεις των υποψηφίων αυτοδιοικητικών κάνεις άνετα λεύκωμα.
Τι υπονοούμενα, τι περίπλοκες διατυπώσεις αλλά και τι  χολή στάζουν οι ανακοινώσεις δεν λέγεται.
Μετά τα νεύρα της Δημάρχου ήρθε και η απάντηση.Αν δεν θεωρείτε το παρακάτω μνημείο του γραπτού λόγου πέστε μου να κατεβάσω την ανάρτηση.

Ο πανικός  και η μοναξιά  είναι ο χειρότερος σύμβουλος και ειδικά για ανθρώπους που αποχωρούν από τη θέση τους  αφήνοντας  πίσω τους  ως ενθύμιο της ματαιοδοξίας τους μόνο σκόνη και θρύψαλα. 

Η «απερχόμενη»  ας κάνει πρώτα την αυτοκριτική της για τα  πεπραγμένα της, για τις πράξεις και τις παραλείψεις της,  για  τα  «λόγια  και τα χρόνια  τα  χαμένα».

Όπως αποδεικνύεται τελικά η μόνη ορθή απόφαση σε όλη τη διάρκεια της θητείας της είναι  αυτή της από-Δρασης με από-Γνωση από το δήμο. 

και μετά από λίγο...

Προχωρούμε μπροστά αφήνοντας στο χρονοντούλαπο της δημοτικής ιστορίας την πανικόβλητη και μοναχική πια καλαμοκαβαλάρισσα, την οποία απαρνήθηκαν ακόμα και οι κληρονόμοι της-πολιτικά της τέκνα που δεν θέλουν να είναι η συνέχειά της.

Σκέτο μαργαριτάρι δε λέω.

 

Βέβαια το ανακοινωθέν συνεχιζόταν και για κάποιον άλλον που δεν κατάλαβα ποιός ήταν. Στην αρχή τουλάχιστον. Κάτι αναφορές στο διαδίκτυο και κάτι στην "αναγόρευση σε υπερκομματικό σωτήρα" μου άφησαν μια γεύση προβληματισμού αν και νομίζω ότι μάλλον στον Παπαγιάννη αναφέρεται το κείμενο του κ. Καραπαναγιωτίδη.

 

Πάντα τέτοια παιδιά. Και κυρίως αυτήν την καλή συνήθεια μην την χάσετε μετά τις εκλογές. Θα στεναχωρηθούμε...