Αναμνήσεις κι ερωτήματα

Την 11 Φεβρουαρίου 2013 μια ομάδα συμπολιτών μεταξύ των οποίων και ο γράφων κλήθηκαν να παρουσιάσουν μια πρότασή τους στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης τους. Της Βέροιας. Η πρόταση είχε κατατεθεί νόμιμα ήδη από τον Οκτώβριο του ’12, νόμιμα με βάση το άρθρο 215 §3 του κώδικα Δήμων, ήταν υπογεγραμμένη από 50 συμπολίτες οι οποίοι όχι μόνον ήταν σε πλήρη επίγνωση για το τι υπέγραφαν άλλα είχαν συμμετάσχει και σε διεξοδική συζήτηση πάνω στο θέμα, που ήταν μια άποψη για την επίλυση του θέματος της στάθμευσης.

Η οδυνηρή ανάμνηση

Με την έναρξη της συζήτησης ο πρόεδρος (Χατζηαθανασίου) ανακοίνωσε πως η δήμαρχος του ζήτησε να αποσύρει το θέμα και αυτός δεν είχε παρά να υπακούσει. Προσπάθησε να το θέσει μάλιστα σε ψηφοφορία και ο προκάτοχός του (Μαυροκεφαλίδης) μαζί με κάποιον Δημ Σύμβουλο Κούτρα, αν δεν κάνω λάθος, του ρίχτηκαν επιχειρηματολογώντας στο ότι δεν χρειαζόταν ψηφοφορία. Η εντολή της Δημάρχου έγινε δεκτή το θέμα αποσύρθηκε και εμείς οι πολίτες που Νόμιμα ζητήσαμε να μας ακούσουν πεταχτήκαμε έξω. 

Το δημοτικό συμβούλιο διχάστηκε. Οι μεν σύμβουλοι της συμπολίτευσης έκαναν την πάπια. Άλλος κοιτούσε στο ταβάνι, άλλος φλερτάριζε με την ξανθιά της παρέας και  άλλος ξυνότανε. Κανείς τους δεν έβγαλε άχνα. Αντίθετα οι υποψήφιοι της μείζονος αντιπολιτεύσεως δήλωσαν αηδιασμένοι από την μεθόδευση και αποχώρησαν με τοποθέτηση του κ. Νεστορόπουλου. Τους ευχαριστώ για μια φορά ακόμη.

Ποιά δυναμη και με ποιά γνώση

Οι μήνες πέρασαν και τώρα έχουμε ξανά εκλογές.  Ήθελα να πιστεύω ότι κανείς απ’ αυτούς που ανέχθηκαν την  διεφθαρμένη και αυταρχική συμπεριφορά της Δημάρχου δεν θα εμφανιζόταν καν στην  κοινωνική ζωή της πόλης, προεκλογικά τουλάχιστον. Αντίθετα αρκετοί απ’ αυτούς έκαναν έναν συνδυασμό που τον ονόμασαν « Δύναμη στη γνώση» ή κάπως έτσι και θέλουν να ξαναγίνουν δημοτικοί σύμβουλοι. Κάποιος απ’ αυτούς μάλιστα λέει πως θέλει να γίνει και Δήμαρχος. 

 

Στάνες και κουκούλια 

Παραξενεύτηκα στην αρχή. Μετά κατάλαβα το κίνητρό τους. Οι περισσότεροι έχουν κληθεί από την δικαιοσύνη να καταθέσουν ανωμοτί μαρτυρίες (είναι εν δυνάμει κατηγορούμενοι δηλαδή) για την διαχείριση μιας υπόθεσης που ταλάνισε αρκετά την πόλη τα τελευταία 4 χρόνια.  Χρειάζονται ένα κουκούλι ή ένα καταφύγιο αν θέλετε. Το αν θα το βρουν είναι θέμα των ψηφοφόρων.

Κάποιοι όμως απ’ αυτούς όμως βρήκαν καταφύγιο σε άλλον συνδυασμό. Τον συνδυασμό του κ. Καραπαναγιωτίδη. Δεν γνωρίζω τα κίνητρα του ανθρώπου αυτού. Δηλαδή δεν γνωρίζω τι έχει να κερδίσει δίνοντας πρακτικά άσυλο σε τέσσερεις αποσκιρτήσαντες ( το αποστάτες είναι βαριά και ίσως άδικη λέξη) του αντίπαλου συνδυασμού. Στο κάτω κάτω της γραφής δεν μ’ ενδιαφέρει κιόλας. Από πίττα που δεν τρως…

Αλλού είναι το θέμα. Δύο από τους συμπολίτες που συνυπέγραψαν και κατέθεσαν το κείμενο, και μάλιστα πρωτεργάτες της προσπάθειας, ο κ. Ακριβόπουλος και ο κ Καρολίδης συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο Καραπαναγιωτίδη. Αυτουνού που φιλοξενεί  πέντε απ’ εκείνους που τους πέταξαν ουσιαστικά έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο. Που σιώπησαν έστω, αλλά σε τέτοια θέματα η σιωπή είναι συνενοχή, καθ’ όπως λέγουν. Τους Καγγελίδη, Αρχοντάκη, Μιχαηλίδη και Σουμελίδη. Λένε ότι συμμετέχει και κάποιος Τσιαμήτρος στο ίδιο ψηφοδέλτιο αλλά δεν είδα ακόμη το όνομά του.   

Η απλή ερώτηση

Ναι, μ’ αφήνουν παγερά αδιάφορο οι επιλογές του υποψήφιου δημάρχου. Για την ακρίβεια οι επιλογές του με κάνουν αδιάφορο γι’ αυτόν. Δεν μπορώ όμως να μη ρωτήσω τους δυο καλούς φίλους συμπολίτες και συνεργάτες τι δουλειά έχουν εκεί πέρα. Τι δουλειά έχουν θύτες και θύματα, λύκοι και πρόβατα στην ίδια στάνη.

Περιμένω, προσδοκώ μάλλον, απαντήσεις.