Η άρχουσα τάξη και η βόμβα του ασφαλιστικού

Το κείμενο αυτό το βρήκα στην μπλογγόσφαιρα. Είχε ημερομηνία 2003 και ήταν ανεπεξέργαστο. Ήταν δηλαδή πλαδαρό, είχε συντακτικά ακόμη και ορθογραφικά λάθη. Φαινόταν να το έχει γράψει κάποιος θυμωμένος ή να απετέλεσε προδημοσίευση που δεν δημοσιεύθηκε ποτέ. Αξίζει τον κόπο να διαβαστεί. Αναφέρεται σε μια Ελλάδα σπάταλη που εξαγόραζε την σιωπή κοινωνικών ομάδων με τα χρήματα των παιδιών που δεν γεννήθηκαν ακόμη.

Όχι πως σήμερα έχει αλλάξει και τίποτα. Τα ίδια διαβολομάγαζα έχουμε και πάλι, απλώς λίγο λιγότερα και λίγο πιο συνετά. Η δική μου τουλάχιστον αίσθηση είναι πως αυτό δεν φτάνει. Τα διαβολομάγαζα πρέπει να κλείσουν και η οικονομία πρέπει να σπάσει τα δεσμά που την κρατούν καθηλωμένη στην οπισθοδρόμηση, την αιμορραγία ανθρώπινου δυναμικού και την ηθική εξαθλίωση από την ανεργία.

Αλήθεια αγαπητέ αναγνώστη, ποια νομίζετε ότι είναι η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα; Όχι δεν οι δημόσιοι υπάλληλoi, δεν είναι ο Ψωμιάδης της ΑΕΚ, ούτε ο Βαρδινογιάννης, Κόκαλης και Μπόμπολας. Η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα είναι όλοι αυτοί που πληρώνονται πολύ περισσότερα αναλογικά από ότι έχουν δώσει και είναι αυτοί που απολαμβάνουν τα πάντα εις βάρους αυτών που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα. Είναι η τάξη αυτή που όλα τα θέλει και συνήθως τα παίρνει, χωρίς να θέλει να δώσει κάτι. Είναι η κοινωνική τάξη που αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη ομάδα ψηφοφόρων, κάτι που οι γραφειοκράτες δεν μπορούν να αγνοήσουν. Η άρχουσα τάξη της Ελλάδος είναι οι συνταξιούχοι.

Βέβαια δεν είναι όλοι οι συνταξιούχοι προνομιούχοι ... απλά η μεγαλύτερη μερίδα αυτών. Και προτού βιαστείτε να διαφωνήσετε με τον συλλογισμού που θα αναπτύξω σε αυτό το άρθρο, θα παρακαλούσα να διαβάστε προσεκτικά αυτά που έχω να πω, και μετά μπορείτε να διαφωνήσετε.

Σε αυτή την ανάλυση θα προσπαθήσω να ρίξω λίγο φως στο επίμαχο θέμα που κανένας δεν θέλει να συζητήσει, να αγγίξει και βέβαια να φτιάξει. Οι λόγοι που όλοι οι πολιτικοί της χώρας δεν θέλουν να κάνουν κάτι είναι διότι υπάρχει αδιέξοδο στο θέμα. Το πολιτικό κόστος είναι πολύ μεγάλο για να μπορεί το σύστημα να φτιάξει. Δεν είναι καθόλου εύκολο μετά από τόσα χρόνια σπάταλης και ψέματος να φτιαχτούν τα πράγματα σε μια νύχτα. Θέλει ανάλογη θυσία και ειλικρίνεια για να μπορεί να ανατραπεί η κακή κατάσταση του συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας. Ας αρχίσουμε με ορισμένα κύρια χαρακτηριστικά του συνταξιοδοτικού μας σύστημα;

—-Πολύ γενναιόδωρες συντάξεις σε σχέση με τις εισφορές που πληρώθηκαν – ειδικά πριν το 1993

—-Το σύστημα επιβαρύνεται ραγδαία από την δυσανάλογη γήρανση του πληθυσμού

—-Loose eligibility requirements – οι προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση είναι πολύ εύκολες ειδικά για την περίοδο 1987-1995. Ειδικά για αυτή την κατηγορία συντάξεων, οι πληρωμές είναι κατά πολύ μεγαλύτερες από τις όποιες εισφορές που έχουν καταβληθεί.

—-Η πολύ φτωχή μηχανογραφική οργάνωση των ταμείων.

—-Οι υποχρεώσεις των ταμείων υπολογίζονται συντηρητικά στο 200% του ΑΕΠ

—-Μέχρι και το 1989, οι καταθέσεις των ταμείων είχαν αρνητική απόδοση. Με άλλα λόγια, ο τόκος που έπαιρναν οι κατέθεσες των ταμείων ήταν πολύ χαμηλότερος από τον τόκο της αγοράς [πράγμα που γινόταν για πολλά χρόνια και είχε σαν αποτέλεσμα να χειροτερέψουν κατά πολύ όλα σχεδόν τα ταμεία]

—-Πολλά ταμεία. Το Ελληνικό σύστημα χαρακτηρίζετε από πολύ περισσότερα ταμεία από ότι στις άλλες χώρες

—-Μέχρι πρόσφατα - και με σκοπό να καταπολεμηθεί η ανεργία - το κράτος έδινε κίνητρα σύνταξης σε αυτούς θέλανε να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα.

—-Το Ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα είναι το μοναδικό σύστημα στο κόσμο [σύμφωνα και με τον κύριο διοικητή του ΙΚΑ] που παρέχει σύνταξη και ιατρική περίθαλψη σαν πακέτο. Αυτά θα έπρεπε να είναι δυο διαφορετικά πράγματα και να διαχειρίζονται από διαφορετικούς φορείς. Ειδικά δε το κομμάτι της περίθαλψης, θα έπρεπε να το είχε αναλάβει ο ιδιωτικός τομέας.

—-Συντάξεις λαμβάνονται από πολλούς που ίσως δε τις δικαιούνται, η έχουν πεθάνει.

—-Ειδικά στην περίπτωση των δημοσίων υπαλλήλων - και των συνταξιούχων των μέχρι πρότινος δημοσίων επιχειρήσεων – υπάρχει και το εφάπαξ, που ανεβάζει ακόμα πιο πολύ τις συντάξεις σε αυτή τη κατηγορία.

—-Το Ελληνικό σύστημα χαρακτηρίζεται από άπειρους φόρους προς τρίτους, πολλούς από τους οποίους πάνε προς τα ανάλογα επαγγελματικά ταμεία. Για παράδειγμα, μέχρι και το 1998, το 6.5% του κόστους των φαρμάκων πήγαινε για το ταμείο των ιατρών. Πράγμα βέβαια που επιβαρύνει όλους τους υπόλοιπους - αντί δηλαδή οι γιατροί να πληρώνουν από την τσέπη τους, τα πληρώνουν όλοι οι άλλοι.

—-Ειδικά στην περίπτωση του δημοσίου, η σύνταξη υπολογίζεται με βάση τις αποδοχές του τελευταίου μήνα [η κάτι παρόμοιο] και όχι τις εισφορές που δόθηκαν και την επενδυτική απόδοση αυτών.

—-Στην Ελλάδα μπορεί κανείς να συνταξιοδοτείται από πολλαπλά ταμεία – ανεβάζοντας ακόμα πιο πολύ τις συντάξεις.

Τα διάφορα είδη των συνταξιοδοτικών συστημάτων

Υπάρχουν δύο είδη συνταξιοδοτικά συστήματα. Αν και υπάρχουν πολλές παραλλαγές γύρο από τα δυο συστήματα, ουσιαστικά είναι δυο. Αυτά είναι τα Funded Systems [κεφαλαιοποιητικά] και τα Pay as you go [όπου οι συντάξεις υπολογίζονται όχι με βάση τις εισφορές και την απόδοση αυτών]

Στην περίπτωση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, ο εισφορές που πληρώνονται όταν ο δικαιούχος συνταξιοδοτηθεί, έχουν σχέση με τις εισφορές που έχουν καταβληθεί και την απόδοση αυτών. Σε αυτή την περίπτωση, η σύνταξη που λαμβάνεται είναι ουσιαστικά η απόδοση που έχει το συνολικό ποσό που έχει καταβληθεί με τα χρόνια. Αν δηλαδή το συνολικό πόσο που έχει συσσωρευτεί από έναν εργαζόμενο είναι €150.000 και ο τόκος είναι 6%, τότε όπως καταλαβαίνεται η σύνταξη εκείνης της χρονιάς βγαίνει σε € 9.000 τον χρόνο. Η εξίσωση βέβαια δεν είναι τόσο απλή, απλά σας δίνω να καταλάβετε περίπου πως υπολογίζετε η σύνταξη με βάση την  κεφαλαιακή επάρκεια του συστήματος.

Στην Ελληνική περίπτωση έχουμε το pay-as-you-go σύστημα. Σε αυτή την περίπτωση το συνταξιοδοτικό σύστημα δεν βασίζετε σε αποταμιεύσεις. Σαν αποτέλεσμα, το σύστημα εξ ορισμού δεν είναι αποταμιευτικού χαρακτήρα. Οι συντάξεις που πληρώνονται έχουν σχέση με τον αριθμό των εργαζομένων που πληρώνουν εισφορές και όχι με τις αποταμιεύσεις που έχουν κάνει οι εργαζόμενοι. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που τα Ελληνικά ταμεία έχουν τα χαμηλότερα περιουσιακά στοιχεία από οποιαδήποτε άλλη χώρα του ΟΟΣΑ … 9% του ΑΕΠ.

Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό, οι συντάξεις που πληρώνονται έχουν σχέση με τις εισφορές που μπαίνουν στο σύστημα. Όσο υπάρχουν εργαζόμενοι που συνεισφέρουν στα ταμεία, θα υπάρχουν και συντάξεις. Όσο περισσότεροι συνεφέρουν, τόσο πιο πολλά λεφτά μπορούν να δοθούν. Όσο πιο λίγοι συνεισφέρουν τόσο λιγότερα παράγει το σύστημα προς πληρωμή. Υπάρχουν διάφορες εξισώσεις για να μπορεί να λειτουργεί το σύστημα. Όλες όμως εξαρτώνται από την διατήρηση ορισμένων ισορροπιών. Στην περίπτωση της Ελλάδος, οι ισορροπίες έχουν ανατραπεί τώρα και πολλά χρόνια.

Το πρόβλημα με το μοντέλο είναι ότι επειδή δεν βασίζεται σε αποταμιεύσεις, οι συντάξεις που πληρώνονται εξαρτώνται από αυτούς που δουλεύουν και συνεισφέρουν. Όπως είπαμε, το σύστημα δεν λογαριάζει τι έχει πληρώσει ο καθένας, βασίζεται σε αυτά που συνεισφέρουν οι τωρινοί εργαζόμενοι. Όταν αυτοί που συνεισφέρουν λιγοστέψουν, τότε και τα προς διάθεση κεφάλαια γίνονται λιγότερα. Με λίγα λόγια δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ.

Όπως είπαμε το Funded Pension Plan [κεφαλαιοποιητικό σύστημα] δεν εξαρτάται από τις τωρινές εισφορές. Ακόμα δηλαδή και αν όλοι σταματήσουν να δουλεύουν και σταματήσουν οι εισφορές, λεφτά υπάρχουν για να πληρώσουν τις συντάξεις διότι το σύστημα τις έχει αποταμιεύσει και είναι προς διάθεση. Όπως καταλαβαίνετε, ένα τέτοιο σύστημα δεν επηρεάζεται από πληθυσμιακές μεταβολές. Το σύστημα που έχουμε όμως στην Ελλάδα δεν είναι έτσι. Επειδή το σύστημα δεν είναι αποταμιευτικό, θα πρέπει να εισέρχονται εισφορές στο σύστημα για να μπορούν να δίδονται συντάξεις.

Το πρόβλημα το Ελληνικό [το οποίο είναι και μοναδικό – υπάρχουν άπειρες μελέτες από πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο για την περίπτωση μας στο τι δεν θα πρέπει να κάνουν οι συνταξιοδοτικοί φορείς] είναι ότι:

—-Ο πληθυσμός αρχίζει και γερνάει – υπάρχουν λιγότεροι που συνεισφέρουν και περισσότεροι που θέλουν σύνταξη

—-Το σύστημα είναι πολύ γενναιόδωρο

—-Η σπάταλη, η διαφθορά και η κακοδιαχείριση το έχουν κάνει ακόμα πιο αδύναμο

Άρα γεννάται το ερώτημα πως μεταπηδάει κανείς από ένα Pay as you go σύστημα σε ένα Funded σύστημα. Το πρόβλημα που υπάρχει για να γίνει κάτι τέτοιο είναι ποιος θα αναλάβει το τεράστιο κόστος του να πληρώνει συντάξεις σε τωρινούς δικαιούχους, μέχρι να είναι δυνατόν οι τωρινοί εργαζόμενοι να πάρουν την σύνταξη τους με το καινούργιο κεφαλοποιοιτικό σύστημα. Η απάντηση είναι ότι δεν είναι δυνατόν χωρίς τεράστιες θυσίες και τεράστιο πολιτικό κόστος.

Οι προτεινόμενες λύσεις είναι:

—-Πλαφόν ανώτατης σύνταξης τα € 800 το μήνα [όσο περίπου είναι ο μέσος όρος στις ΗΠΑ – και πάλι τα θεωρό πολλά]

—-Κατάργηση όλων των συντάξεων όταν ο συνταξιούχος έχει άλλα έσοδα, η είναι πλούσιος [δεν νομίζω ότι ο κύριος Βαρδινογιάννης θα έχει αντίρρηση]

—-Σύνταξη μόνο από ένα ταμείο – όχι πολλαπλές συντάξεις.

—-Κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης, αφού το βουλευτιλίκι μας λένε είναι λειτούργημα.

—-Ενοποιήσει όλων των ταμείων σε ένα.

—-Κατάργηση κάθε φόρο προς τρίτους που σχετίζονται με συντάξεις

—-Μείωση κατά 50% στις εισφορές και σταδιακή αντικατάσταση αυτών σε ένα κεφαλοποιοιτικό σύστημα.

—-Χορήγηση σύνταξης μόνο από τα 65 και πάνω, άσχετα αν πληροί κάποιος τις προϋποθέσεις

Προβλήματα που προκύπτουν

Όπως προκύπτει, για το 2000 οι παροχές του κράτους προς τις συντάξεις αντιπροσώπευαν το 12,6% του AEΠ, ενώ το ενώ το 2030 εκτινάσσεται στα 19,6% και το 2050 στο 29,8%. Για να σας δώσω να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, το 2050 σχεδόν το 1 στα τρία ευρω που θα παράγει η εθνική οικονομία θα πηγαίνει για συντάξεις. Αντιθέτως οι στρατιωτικές δαπάνες είναι μόνο το 5% σχεδόν του ΑΕΠ.

Όπως καταλάβετε αυτό δεν είναι δυνατόν να διατηρηθεί. Κάτι και κάποιος θα πρέπει να δώσει. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι δεν υπάρχουν αυτά λεφτά, αλλά και ότι δημιουργούνται προβλήματα και δυσλειτουργίες στην ευρύτερη οικονομία.

Στην Ελλάδα δυστυχώς επιδοτείται κανείς να μην κάνει τίποτα. Το όλο σύστημα είναι φτιαγμένο γύρο από μονοπωλιακές αντιλήψεις. Το σύστημα αποθαρρύνει το ρίσκο και την επιχειρηματικότητα. Ένας παράγοντας που έχει συμβάλει σε αυτό [εκτός βέβαια από το ίδιο το κράτος] είναι και το ασφαλιστικό.

Η Ελλάδα όπως ξέρουμε χάνει ανταγωνιστική ικανότητα συνέχεια. Αυτό είναι πολύ απλό να το δει κανείς από την μείωση των εξαγωγών. Οι εξαγωγές μειώνονται όχι μόνο επειδή τα Ελληνικά προϊόντα δεν είναι ανταγωνιστικά, αλλά και επειδή παραγωγικές επιχειρήσεις φεύγουν και αρχίζουν την παραγωγή σε άλλες χώρες. Ειδικά το δεύτερο, εκτιμώ ότι μόλις έχει αρχίσει και μάλλον στα επόμενα χρόνια θα δούμε μια μαζική φυγή εξόδου παραγωγικών επιχειρήσεων από τη χώρα.

Ένας από τους λόγους που φεύγουν είναι το πολύ μεγάλο εργατικό κόστος. Μπορεί να έχετε διαβάσει ότι ο μέσος Έλληνας αμείβεται κατά 70% περίπου του κοινοτικού μέσου όρου. Αυτό δυστυχώς είναι μόνο η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι όταν κοιτάει κάποιος το μέσο κόστος ανά εργαζόμενο, τότε αυτό αυξάνεται κατά πολύ.

Για όσους δεν το ξέρετε, το επιπλέον κόστος για το συνταξιοδοτικό ταμείο είναι ένας επιπλέον μισθός. Ένας εργαζόμενος που εισπράττει καθαρά € 1000 τον μήνα κοστίζει επιπλέον άλλα τόσα στον εργοδότη. Η Ελλάδα έχει τα μεγαλύτερα Payroll taxes μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Άρα ένας εργαζόμενος που παίρνει € 1000 κοστίζει περίπου € 2000 στον εργοδότη. Άρα ναι μεν ο μέσος Έλληνας έχει μόνο το 70% περίπου του μέσου κοινοτικού όρου, αλλά όταν κοιτάξουμε από την πλευρά του κόστους στον εργοδότη, αυτό είναι πάνω από τον μέσο όρο.

Άρα τα υψηλά συνταξιοδοτικά κόστη δεν επιβαρύνουν μόνο τις επιχειρήσεις, αλλά έχουν και κόστος στις αποδοχές των εργαζόμενων. Δεν υπάρχει περίπτωση ο μέσος Έλληνας να φτάσει το μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο αποδοχών αν δεν μειωθούν δραματικά οι συνταξιοδοτικές εισφορές. And you can take that one to the BANK.

Ποιος πρέπει να πληρώσει

Δυστυχώς ερχόμαστε στο επίμαχο θέμα του ποιος πρέπει να αναλάβει το τεράστιο κόστος - όχι μόνο των μελλοντικών συντάξεων αλλά ποιος θα κλεισθεί να πληρώσει για να μεταπηδήσουμε σε ένα κεφαλοποιοιτικό σύστημα ασφάλισης.

Κατά τη γνώμη μου πρέπει να πληρώσουν αυτοί που κυρίως έχουν την ευθύνη. Και αυτοί που έχουν την ευθύνη δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που έχουν καταστρέψει το σύστημα τόσα χρόνια, αλλά και οι τωρινοί συνταξιούχοι…που ευθύνονται για την κατάντια αυτής της χώρας. Διότι αυτοί είναι που ψηφίζουν τις τωρινές πολιτικές δυνάμεις 40 χρόνια τώρα και αυτοί είναι ο κύριος λόγος που έχουμε ένα κράτος διαφθοράς, αρπαχτής και απάτης.

Η συναλλαγή η διαφθορά και η διαπλοκή είναι έννοιες που έχουν τελειοποιεί τα τελευταία χρόνια. Προσωπικά δεν θυμάμαι να άκουγα αυτούς τους όρους όταν ήμουν μικρός. Ναι μεν υπήρχε και τότε η διαφθορά αλλά όχι στο επίπεδο που είναι σήμερα. Σήμερα η διαφθορά είναι και δεδομένη και αποδεκτή.

Δεν είναι δυνατόν να επιβαρυνθεί η επόμενη γενεά Ελλήνων με τα βάρη του συνταξιοδοτικού συστήματος όταν δεν φταίει σε τίποτα. Και δεν είναι δυνατόν πολλοί συνταξιούχοι να απολαμβάνουν πλουσιοπάροχες συντάξεις όταν υπάρχει τόση ανεργία και αβεβαιότητα στη χώρα μας.

Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι αν δεν μειωθούν οι συντάξεις, αυτή η χώρα θα υποστεί αργό και επώδυνο οικονομικό μαρασμό. Και τούτο διότι, τεράστια ποσά από τον προϋπολογισμό αλλά και από τους ίδιους τους εργαζόμενους πάνε για την πληρωμή συντάξεων. Ήδη τα κονδύλια για συντάξεις είναι 2.5 φορές περισσότερο από τις αμυντικές δαπάνες. Αυτό δεν είναι δυνατόν να διατηρηθεί. Ο πρωθυπουργός ήδη έχει πει ότι θα εκδοθούν ομολογίες για να πληρωθούν οι μελλοντικές συντάξεις. Αυτό δεν είναι λύση.

Ο κρατικός προϋπολογισμός δεν είναι δυνατόν να αναλάβει την πληρωμή συντάξεων. Και ούτε είναι λύση η μονιμοποίηση των αλλοδαπών. Επειδή το σύστημα δεν είναι βιώσιμο, οι αλλοδαποί απλά θα το επιβαρύνουν στο μέλλον. Οι γραφειοκράτες ελπίζουν σε αυτούς διότι ενδέχεται να μπουν ορισμένα ψίχουλα στο σύστημα και να τους δώσει λίγο χρόνο. Το σύστημα όμως θα παραμείνει μη βιώσιμο, χρειάζεται ριζική αλλαγή.

Βέβαια οι γραφειοκράτες αυτή της χώρας ποσώς ενδιαφέρονται να φτιάξουν το σύστημα. Δεν τους ενδιαφέρει να σας πουν την αλήθεια. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διατηρηθεί το υπάρχον σύστημα και τα προνόμια τους. Κανένας δεν θέλει να πει στο λαό την αλήθεια. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι ο λαός δεν θέλει να ακούσει την αλήθεια. Δεν μπορεί να δεχτεί ότι οι πολιτικοί που ψηφίζει τόσα χρόνια έχουν καταστρέψει τις συντάξεις του, και ότι όσα έχουν πληρώσει τόσα χρόνια δεν υπάρχουν. Δυστυχώς ο λαός αυτός θα πρέπει να πάρει ορισμένες κρίσιμες αποφάσεις, και όπως και να το δει κανείς, η έκβαση των αποφάσεων δεν είναι υπέρ του.

Όταν μιλάω με ανθρώπους και τους λέω ότι οι συντάξεις θα πρέπει να περικοπούν κατά πολύ η απάντηση που συνήθως παίρνω είναι ότι «ας τα δώσουν αυτοί που τα φάγανε» η «λεφτά υπάρχουν, απλά δεν τα δίνουν» επίσης, «δεν με ενδιαφέρει, ας τα γεννήσουν» Με λίγα λόγια ο Ελληνικός λαός δεν είναι έτοιμος να αποδεχτεί ότι το συνταξιοδοτικό του σύστημα είναι στα πρόθυρα της καταστροφής. Και να του το εξηγήσεις, δεν θέλει να το ακούει. Όχι μόνο αυτό, αλλά δεν δέχεται ότι οι συντάξεις που παίρνει είναι υπέρογκες σε σχέση με αυτά που έχει πληρώσει αλλά και σε σχέση με αναλογικές συντάξεις σε άλλες χώρες.

Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι:

—-Η χώρα δεν έχει και δεν μπορεί να θυσιάζει τα πάντα για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των συνταξιούχων

—-Τα ταμεία δεν έχουν λεφτά, και βασίζονται στις σημερινές εισφορές για να πληρώσουν συντάξεις. Όταν λιγοστέψουν αυτοί που συνεισφέρουν, το σύστημα καταρρέει – ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ

—-Οι πολιτικοί σας λένε ψέματα και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η ψήφος σας. Κανένα έντυπο επίσης δεν λέει την αλήθεια. Παρόλο που πολλά έντυπα πράγματι παρουσιάζουν την πολύ κακή κατάσταση, εντούτοις κανένας δεν έχει αναλύσει το όλο θέμα λέγοντας ακριβώς τι σημαίνουν αυτό που παρουσιάζονται.

—-Δεν είναι δυνατόν να υποθηκεύσουμε το μέλλον αυτής της γενεάς και της επόμενης για να παίρνουν ορισμένοι € 2000 τον μήνα σύνταξη. Τα λεφτά που δίδονται για συντάξεις είναι υπέρογκα και θα ανέβουν ακόμα πιο πολύ στο μέλλον αν δεν φτιαχτεί το σύστημα.

—-Οι λύσεις που παρουσιάζονται δεν είναι λύσεις, είναι ένα πολύ κακό μπάλωμα.

—-Ο ασφαλιστικό είναι μεταξύ των κυριοτέρων αιτιών που η χώρα δεν είναι ανταγωνιστική. Αν δεν αλλάξει κάτι, στα επόμενα χρόνια θα φύγουν και οι λιγοστές επιχειρήσεις που ακόμα υπάρχουν.

———————————————————-

Πόσο καιρό ακόμα πριν καταρρεύσουμε; Δεν ξέρω, ίσως 5 χρόνια ίσως πιο πολλά. Το θέμα δεν είναι να μην καταρρεύσει το σύστημα [διότι θα το μπαλώνουν με τσίχλα] αλλά πως θα μπορούσε να φτιαχτεί για να είναι ανταγωνιστική η οικονομία και οι επιχειρήσεις.

Και δεν είναι μόνο το δημόσιο που έχει το πρόβλημα. Μου έχει ψιθυριστεί τώρα από καιρό [το έχω γράψει και παλαιοτέρα] ότι οι υποχρεώσεις των τραπεζών προς τα ταμεία είναι περίπου € 3 δις (αυτό βέβαια σήμερα έχει αναθεωρηθεί πάνω από €6 δις). Βάλτε τα κάτω και υπολογίστε με αυτές τις υποχρεώσεις πόσο αξίζουν οι τράπεζες. Δεν είναι μόνο η μείωση κερδών που τις έχουν χτυπήσει

Δυστυχώς όλες δυνατές λύσεις είναι κατά των συνταξιούχων. Δυστυχώς όμως, όχι αυτών που παίρνουν σύνταξη σήμερα [και που έχουν την ευθύνη], αλλά αυτών που δεν έχουν πάρει ακόμα. Οι σημερινοί πολιτικοί αλλά και εσείς οι πολίτες έχετε την ευθύνη της κατάστασης. Αν δεν αλλάξει κάτι, τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ άσχημα στο άμεσο μέλλον. Δυστυχώς αυτοί που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη είναι αυτοί που παίρνουν τα πιο πολλά. Και δυστυχώς δεν βλέπω κανέναν να ανησυχεί ή να στεναχωριέται. Το μόνο που βλέπω είναι όλοι να ζητάνε πιο πολλά χωρίς να σκέφτονται από πού θα βγουν. Να σας υπενθυμίσω ότι η τωρινή κυβέρνηση δεν έχει το όπλο της καταστροφής του νομίσματος που είχε πριν μερικά χρόνια.

Δεν είναι δυνατόν ένας νέος που θέλει να αρχίσει την ζωή του να παίρνει λιγότερο από έναν συνταξιούχο. Αυτό δεν γίνετε πουθενά σε όλο τον κόσμο. Ειδικά δε αν δεν υπάρχουν λεφτά – διότι αν υπήρχαν δεν έχω κανένα πρόβλημα, δεν υπάρχουν όμως… το ταμείον είναι μείον.

Η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου τα συμφέροντα των συνταξιούχων είναι πάνω από τα συμφέροντα όχι μόνο των νέων, αλλά και του συνόλου της χώρας. Διαδραματίζετε το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα και κανείς δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη να πει στον κόσμο την αλήθεια . Κανείς δεν τολμά να πει στους συνταξιούχους ότι πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις [και δεν εννοώ για αυτούς που παίρνουν 200-300 ευρώ].

Υπάρχουν βουλευτές που παίρνουν πολλαπλές συντάξεις και την αποζημίωση τους και κανείς δεν μιλάει. Ενώ όλοι ρωτάνε πως μπορεί ένα συνταξιούχος να ζήσει με λιγότερο από € 500 σύνταξη - κανείς δεν ρωτάει πως ένα νεαρό ζευγάρι μπορεί να αρχίσει τη ζωή του με τα ίδια λεφτά. Πως δηλαδή να αγοράσει σπίτι, να μεγαλώσει παιδιά και όλα αυτά που απαιτούνται σε αυτή τη ζωή. Άλλωστε για αυτό τον λόγο κανείς δεν κάνει παιδιά σε αυτό τον τόπο.

Γιώργος Καισάριος

gkesarios@market-talk.net