Η Γέφυρα Κούσιου και το ανθεκτικό Πολιτικό Σύστημα

Χθες είχα δύο νέες εξελίξεις σε σχέση με την μήνυση που μου έκανε η δήμαρχος μερικοί δημοτικοί σύμβουλοι και ένας γενικός γραμματέας του Δήμου την 31 12 13. Ήταν τότε που συνέκρινα την υπόθεση Τομπούλογλου με την διαχείριση της υπόθεσης της γέφυρας Κούσιου και αναρωτήθηκα πως γίνεται οι αποφάσεις του Δημοτικού συμβουλίου να μην είναι προϊόν διαφθοράς. Τότε μάλιστα η ομάδα των μηνυτών είχε απαιτήσει την σύλληψή μου και τον «συνετισμό» μου με το γενικό μότο: «Στο κρατητήριο μέχρι να βάλει μυαλό». Στο κρατητήριο δεν μπήκα και μυαλό δεν έβαλα. Η μήνυση έμεινε.

Η Οικονομική επιτροπή και τα λεφτά του δικηγόρου

Αργότερα, περίπου ένα μήνα μετά έμαθα ότι η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου συνεδρίασε και αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την αμοιβή του δικηγόρου που θα χειριζόταν την υπόθεση.  Υπέρ είχαν ψηφίσει οι Βοργιαζίδης, Λαζαρίδης, Βασίλης Παπαδόπουλος, Τσαμήτρος και Μιχαηλίδης. Ένα σημερινός υποψήφιος δήμαρχος δύο υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι στον συνδυασμό του και οι δύο τελευταίου στον αντίπαλο συνδυασμό. Εφιαλτική πενταετής προοπτική; Ίσως.

Έγινε ακυρωτική προσφυγή με την πολύ απλή δικαιολογία ότι την εισήγηση δεν συνοδευόταν από εισηγητικό του δικηγόρου. Η προσφυγή απερρίφθη διότι λέει ο δήμαρχος έχει δικαίωμα να παίρνει μόνος του αποφάσεις για κρίσιμα θέματα και μετά να ζητά έγκριση και αυτό ήταν ένα κρίσιμο θέμα.

Τα κρίσιμα για τον Δήμο θέματα (Οι πιθανοί ορισμοί)

Κρίσιμο θέμα είναι το να γίνεται μια κατολίσθηση  για παράδειγμα, σαν αυτήν που έγινε την δεκαετία του ’80 στον Προμηθέα και εσύ για να γλυτώσεις κόσμο και περιουσίες να πρέπει άρον των άρον να μεταφέρεις μερικές χιλιάδες κυβικά χώμα. Κρίσιμο θέμα είναι να σπάσει το επίχωμα του καναλιού του ’66 και να πρέπει να αποφασίσεις να δώσεις  στον κόσμο κουβέρτες ή κατάλυμα. Είναι όμως κρίσιμο θέμα το να κρίνεις πως συκοφαντείσαι και να κάνεις μια μήνυση; Κι αν πράγματι κάτι τέτοιο ήταν κρίσιμο γιατί δεν με μπαγλάρωσε ο χωροφύλακας την επόμενη μέρα ή στις 2 Ιανουαρίου που ξανάρχισαν να λειτουργούν οι υπηρεσίες; Μα φυσικά γιατί πήγε ο δικηγόρος μου και του εξήγησε ότι το θέμα δεν ήταν διόλου κρίσιμο.

Τα επέκεινα

Η υπόθεση έχει ακόμη μια επέκταση: Οι άνθρωποι της αποκεντρωμένης Διοίκησης προκατέλαβαν την καταδίκη μου και επέτρεψαν να σπαταληθούν τα χρήματα των Βεροιαίων πολιτών για αμοιβή δικηγόρου. Και να σκεφτείς δεν ήταν παρά μια ανάρτηση σε ένα blog όπου οι δημοτικοί άρχοντες είχαν την δυνατότητα να απαντήσουν και να ανασκευάσουν κάθε ισχυρισμό με ένα απλό σχόλιο. Κι όμως περίμεναν να έρθει 1,30 το μεσημέρι της 31 12 13 για να πάνε στον εισαγγελέα και επειδή αυτός, φυσιολογικά πράττοντας, έλειπε να πάνε στο αστυνομικό τμήμα και να αρχίσουν τις κλάψες και τις πιέσεις.  Κολακευτικό για μια πόλη;

Φυσικά και θα κάνω ένσταση στην επιτροπή του άρθρου 152. Μάλλον θα την ξαναχάσω. Το πολιτικό σύστημα της χώρας λειτουργεί με όρους που δεν είναι διόλου τιμητικοί ούτε γι’ αυτό ούτε για την κοινωνία μας που το ανέχεται.

Η δεύτερη εξέλιξη ήταν κάτι που είχε ειπωθεί ήδη από την 21 01 14 στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης. Το είδα στα πρακτικά που είχα ζητήσει. Ότι δηλαδή τα χρήματα της δωρεάς είναι στο όνομα πέντε ιδιωτών (ναι ιδιωτών) οι οποίοι κατονομάστηκαν κιόλας.  Δηλαδή, και επειδή είχα αναρωτηθεί το «ποιοι και το πάσα» στο επίδικο κείμενο,  μάθαμε τουλάχιστον το «ποιοι». Βέβαια αν γίνει κάποιο κούρεμα από το πουθενά (έτσι γίνονται συνήθως τα κουρέματα καταθέσεων) η δωρεά θα πάει περίπατο.

Αλλά τελικά ποιος νοιάζεται;