Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Άθλοι και θαύματα. Η προϋπόθεση γαι την ανάκαμψή μας


Στην εποχή του συγκρητισμού στη Μεσόγειο (την pax romana δηλαδή) ουσιαστικά υπήρχε μόνο μια θρησκεία. Αυτή βέβαια προσαρμοζόταν σε κάθε τόπο και πολιτισμό παράγοντας διαφορετικές θεότητες αλλά κατά βάση επρόκειτο για μια. Την αφήγηση του Ήρωα/Θεάνθρωπου ο οποίος κάνει κατ’ αρχήν άθλους ή θαύματα μετά πεθαίνει (κατά προτίμηση σταυρώνεται) και τέλος ανασταίνεται αφού αποκαθηλωθεί ή μαζευτούν τα κομμάτια του. Το ίδια περίπου συνέβαιναν στον Όσιρη, τον Ηρακλή, το Χριστό τον Μίθρα και τον Διόνυσο. Ακόμη και η Θρησκεία της εξουσίας, η λατρεία του Καίσαρα δηλαδή είχε δανειστεί συμβολικά περιεχόμενα από  αυτήν την διήγηση. Οι ιστοριογράφοι την περιόδου εκείνης για παράδειγμα μέχρι και ανάσταση του Καίσαρα υπαινίσσονται. 



Βέβαια η θρησκεία τότε δεν είχε τον μεταφυσικό χαρακτήρα που έχει σήμερα. Ήταν περισσότερο μια διδασκαλία ή αν θέλετε μια ψυχολογία του βάθους που θεράπευε τις αδύναμες ψυχές και έπλαθε τις δυνατές. Οι συμβολικές διδασκαλίες δεν ήταν παρά μεταβαλλόμενοι μύθοι που είχαν σαν σκοπό να διδάξουν και να καθοδηγήσουν.


Οι άθλοι του Ηρακλή ήσαν

  1. Το λιοντάρι της Νεμέας.

  1. Η Λερναία Ύδρα.

  1. Το ελάφι της Κερύνειας.

  1. Ο Ερυμάνθιος Κάπρος.

  1. Οι στάβλοι του Αυγεία.

  1. Οι Στυμφαλίδες Όρνιθες.

  1. Ο ταύρος της Κρήτης.

  1. Τα άλογα του Διομήδη.

  1. Η ζώνη της Ιππολύτης.

  1. Τα βόδια του Γηρυόνη.

  1. Τα μήλα των Εσπερίδων.

  1. Ο Κέρβερος.

Απ’ ότι θυμάμαι μάλιστα (μυθολογία 3ης Δημοτικού) οι στάβλοι του Αυγεία ή αλλιώς η κόπρος του Αυγεία ήταν πρώτος απ’ όλους τους άλλους άθλους. 


Τα θαύματα του Ιησού.

 

Αν πάμε και στο κατά Μάρκον, και να με συγχωρούν οι Χριστιανοί που ως άθεος μόνον ως συμβολική μπορώ να δω την αφήγηση, τα θαύματα (αντίστοιχοι άθλοι) του Ιησού ήταν 


 

Και στις δύο περιπτώσεις οι ήρωες/θεάνθρωποι ξεκίνησαν με μια κάθαρση. Ο Ηρακλής καθάρισε την κοπριά σε μια μέρα εκτρέποντας τα δύο ποτάμια της Ηλίδας στους στάβλους που είχαν να καθαριστούν 30 χρόνια και στην άλλη ο Ιησούς καθάρισε την ψυχή του δαιμονισμένου, δηλώνοντας την κυρίαρχη άποψη της τότε πνευματικής ηγεσίας πως χωρίς κάθαρση δεν μπορείς να χτίσεις τίποτε σταθερό, μέσα ή έξω σου.


Ο εξαγνισμός (ή η κάθαρση) οφείλει να ληφθεί και σαν προϋπόθεση για την Νέα Πορεία. Η χώρα μας κάνει μια νέα αρχή. Δεν τα καταφέρνουμε όμως. Και είναι λογικό διότι δεν μπορούμε να βάλουμε καινούργιο κρασί σε παλιά βαρέλια. Και αυτά δεν είναι παρά η παλιά ηγεσία μας. Πνευματική πολιτική και επιχειρηματική. Αργά και με βασανιστικές παλινδρομήσεις προσπαθούμε να βρούμε μια άκρη. Ο κανονικός ρυθμός της ανάκαμψης ξέρουμε πως θα έρθει όταν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το παλιό καθαριστεί. 


Το ίδιο ισχύει και για τον Δήμο της Βέροιας. Οι σαχλαμάρες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια δεν πρόκειται να μας αφήσουν ήσυχους όσο οι φορείς των παλαιών διοικήσεων τριγυρνάνε  μέσα στο Δημαρχείο. Οι άνθρωποι που έφεραν την πόλη στο σημερινό της σημείο είτε γιατί έτσι αποφάσισαν είτε γιατί δεν αντέδρασαν αποτελεσματικά πρέπει να μας αφήσουν και να φύγουν. Να πάνε στα σπίτια τους για την επόμενη τετραετία. 


Θα προσφέρουν καλές υπηρεσίες αν δεν ασχοληθούν για μια σεζόν  με τα δημόσια πράγματα. Όσο για την εμπειρία τους τώρα πια δεν την χρειάζεται κανένας. Έτσι κι αλλιώς ξεκινάμε από το μηδέν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε στα Ελληνικά,Ιταλικά,Αγγλικά αντε και Γερμανικά. Όχι greeklish ρε παιδιά!