Κράτα με, να σε κρατώ ...

  Σε κάθε σοβαρό κράτος, αν ένας πολίτης αποκάλυπτε ότι ήξερε για μια κλοπή εκατομμυρίων, αλλά δεν είπε τίποτε, θα τον είχε καλέσει την ίδια στιγμή ο εισαγγελέας, για να δώσει κατάθεση, τουλάχιστον. Αν δεν ήταν απλός πολίτης αλλά αντιπρόεδρος της Βουλής θα μιλούσαμε για σκάνδαλο πρώτου μεγέθους. Κι αν άφηνε να εννοηθεί ότι στη συγκάλυψη συμμετείχαν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της χώρας, θα κατέρρεε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.

Όμως εδώ φαίνεται ότι όλα τα έχουμε δει και τίποτε δεν μας κάνει πια αίσθηση. Σε μια κρίση εξομολόγησης (;) ο βουλευτής της ΝΔ και αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Ι. Τραγάκης παραδέχεται ότι ήδη πριν από 10 χρόνια είχαν τεκμηριώσει πλήρως την ανάμειξη του Άκη και του Γιάννου στο πάρτι των προμηθειών στις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά δυστυχώς (sic) σταμάτησαν εκεί.

Όμως και σήμερα ο κος Τραγάκης σταμάτησε εκεί. Δεν μας είπε τι συμφωνία υπήρξε μεταξύ των κομμάτων του… συνταγματικού(!) τόξου, ώστε να ισχύσει η ομερτά.

Πόσο τιμάται η «πολιτική γαργάρα»; Ποια ήταν τα ανταλλάγματα για τη ΝΔ; Πόσους δικούς της δεν θα

«έδινε» το ΠΑΣΟΚ; Και ποια για τη δήθεν αριστερά, που κι αυτή συμμετείχε στο κουκούλωμα;

Ποιο ήταν τελικά το «μνημόνιο συνεργασίας» του πολιτικού κατεστημένου με το οποίο έβγαζαν

«λάδι» όλους τους κλέφτες, προκειμένου να ρέει το «λάδι» σε κόμματα, πολιτικούς και φιλικά προσκείμενους επιχειρηματίες;  Μήπως αυτό το «μνημόνιο» παραμένει και σήμερα σε ισχύ και οι όποιες αποκαλύψεις είναι τα πιόνια που θυσιάζονται σε μια χυδαία παρτίδα σκάκι για να σωθούν τα πιο σημαντικά «κομμάτια»;  Μήπως το «πάρτι» σε βάρος του Έλληνα φορολογούμενου συνεχίζεται με όσα «ποτά» και σακ βουαγιάζ απέμειναν;

Ίσως ο κος Τραγάκης και οι περισσότεροι συνάδελφοί του να έχουν συνηθίσει τόσο πολύ στο κουκούλωμα που να μην νιώθουν την υποχρέωση να πουν και την υπόλοιπη ιστορία με ονόματα και αριθμούς. Η Δικαιοσύνη όμως έχει την υποχρέωση να τους καλέσει και να ξετυλίξει το κουβάρι της διαχρονικής  συγκάλυψης.  Να  σπάσει  επιτέλους  το  πολιτικό  απόστημα  που  έχει  κακοφορμίσει ολόκληρη τη χώρα. Όταν έχουμε δημόσια παραδοχή ότι δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε αν και στοιχεία υπήρχαν, τι άλλο χρειάζεται για να ξεκινήσει η έρευνα;