Διλήμματα και συμπεράσματα

Όλα άρχισαν στις 29 Δεκεμβρίου 2013. Τότε ξεκινώντας από το “απόλυτο” ρηθέν του Τομπούλογου (μαλάκας είμαι να μην τα πάρω…κλπ) έθεσα ένα αντίστοιχο ερώτημα.

Η εργολαβία για την οποία ο Τομπούλογλου πήρε 25.000 ήταν μόλις και μετά βίας 190.000 €. Πρόσθετα ο Τομπού είχε απέναντί του μια διαφημιστική που απ’ ότι φαίνεται τα κατάφερνε πολύ καλά.

Εμείς εδώ στην Βέροια είχαμε ένα έργο (μια γέφυρα που κατασκευάζεται με δωρεά ευεργέτη για την ακρίβεια) 2500000 €. Έναν εργολάβο που δεν τα κατάφερνε καθόλου καλά, που είχε να χάσει πολύ περισσότερα απ' ότι έκανε σ’ όλη του τη ζωή αν κηρυσσόταν έκπτωτος, συν φυσικά τα 600.000 € της εγγυητικής του επιστολής.

Παραφράζοντας λοιπόν την κορόνα του Χάρη Τομπούλογλου οφείλουμε να αναρωτηθούμε.

Πόσο μαλάκες πρέπει να είμαστε για να πιστέψουμε ότι αρνήθηκαν να τον κηρύξουν  έκπτωτο χωρίς να δωροδοκηθούν;

Τα πήραν λοιπόν και αυτό είναι βέβαιο. Το θέμα είναι ποιοι και πόσα.

Από τότε μέχρι σήμερα και γι’ αυτό το λιγόλογο δημοσίευμα μεσολάβησαν.

1. Μια απόπειρα προσαγωγής μου το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς. Κρύφτηκα.
2. Μια μήνυση και μια απόφαση της Οικονομικής επιτροπής του Δήμου να χρηματοδοτήσει την αμοιβή του δικηγόρου που ακυρώθηκε από την επιτροπή του άρθρου 152 μετά από δύο προσφυγές μου.
3. Μια αγωγή 200.000 € (ναι διακοσίων χιλιάδων €) από τους ίδιους (Ουσουλτζόγλου-Τσιλογιάννη-Λαζαρίδη –Χατζηαθανασίου) και μια απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής (Βοργιαζίδης- Παπαδόπουλος- Λυκοστράτης-Κορωνάς)  για τη χρημοτοδότηση της αγωγής (με ποσό που ανέρχεται στα 20.000 € παρακαλώ). Ξανάκανα προσφυγή στην Αποκεντρωμένη.

Την περίοδο αυτή μερικές φορές μου πέρασε από το μυαλό μήπως και αδίκησα κάποιους. Αυτές τις σκέψεις θέλω να τις μοιραστώ.

Πρώτα πρώτα γιατί αισθάνονται να θίχθηκαν μόνον 4 άνθρωποι; Οι υπόλοιποι είκοσι περίπου είναι επιεικείς ή μήπως αναγνωρίζουν ότι κάτι δεν πήγε καλά και πιθανώς να υπάρχουν άνθρωποι που κέρδισαν από αυτήν την προφανή, πια, ζημιά της πόλης. Γιατί δεν μπορεί όλοι να χάνουν, κάποιος πρέπει να κερδίζει. Ο κανόνας έχει εξαιρέσεις αλλά δεν παύει να είναι κανόνας. 

Η δεύτερη ερώτηση που έκανα συχνά στον εαυτό μου ήταν μήπως δεν είχα να κάνω με κάποιους που πιθανώς να κέρδισαν από την ζημιά της πόλης αλλά με αδαείς, ανίκανους ή και αδιάφορους ανθρώπους. 

Αδαείς; Μα αν κατέχεις δημόσια θέση και είσαι αδαής, πολύ πιθανό γιατί κανείς δεν γνωρίζει τα πάντα, ρωτάς. Ρωτάς με σαφήνεια και απλότητα. Είναι πολύ πιθανό να σου απαντήσουν με δύο κλισε.

1. Το πρώτο είναι «Γιατί έτσι λέει ο Νόμος». Τότε ζητάς τον Νόμο και απαιτείς να μάθεις σε ποιά παράγραφό του αναφέρονται.
2. Το δεύτερο είναι να σου πούνε «έλα από το γραφείο». Τότε αρκείσαι να χαμογελάσεις και να πεις ότι στις δημοκρατίες οι διαδικασίες είναι δημόσιες.

Αν δεν κάνεις τίποτε από τα δύο είσαι απλά συνυπεύθυνος. Για την ακρίβεια κάνεις τουμπεκί γιατί έχεις άλλα στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου.  Ποιοι αδαείς λοιπόν;

Ανίκανοι; Πλάκα με κάνεις. Όλοι τους εκεί μέσα έχουν κάνει περιουσίες έχουν προκόψει στην ζωή τους και έχουν αναδειχθεί στον τομέα τους. Στην χειρότερη περίπτωση την έχουν βγάλει καλά. Ποιοι ανίκανοι λοιπόν;

Αδιάφοροι; Όχι δα. Όλοι ξανάβαλαν υποψηφιότητα και οι περισσότεροι το πάλεψαν τόσο γερά που επανεξελέγησαν. Ούτε αδιάφοροι λοιπόν.

Κι επειδή λοιπόν οι άνθρωποι του δημοτικού συμβουλίου αλλά και τα στελέχη της Τεχνικής Υπηρεσίας δεν είναι εξ ορισμού «αθώοι» τότε μπορεί κανείς να δει με άλλο μάτι τις ενέργειές τους. Παράδειγμα οι 4 της Οικονομικής Επιτροπής. Όρμισαν κατ’ επανάληψη σε έναν πολίτη που είχε την κακή ιδέα να λέει την γνώμη του και να ζητά ενημέρωση. Στην αρχή τον απεκάλεσαν ρομαντικό μετά γραφικό ύστερα τον πολέμησαν και τον πολεμούν ακόμη. Τους διαφεύγει το ρητό του Gandhi που σχετίζεται με παρόμοιες συμπεριφορές. (το πρώτο στη λίστα)

Βέβαια ο στόχος τους δεν ήταν ο πολίτης που ρωτούσε και έλεγε την άποψή του. Για τη γούνα του  είχαν άλλα ράμματα. Ο θανάσιμός τους φόβος είναι μην βρει μιμητές. Μην αρχίσουν όσοι έχουν από μια εφημερίδα ή ένα blog ( ή ακόμη και profile στο facebook) να ρωτούν και να λένε την άποψή τους. Στόχος τους είναι όλη η κοινωνία της πόλης.

Αυτοί οι τύποι λοιπόν απ’ ότι τουλάχιστον ακούγεται θα έχουν ισχυρούς ρόλους στην διοίκηση του δήμου την επόμενη πενταετία. Ό ένας θα είναι δήμαρχος και οι άλλοι τρεις αντιδήμαρχοι. Η υπόθεση παίρνει διαστάσεις τόσο περίεργες όσο η οχύρωση των Ιεροσολύμων τον πρώτο πρό Χριστού αιώνα. Ο Ηρώδης είχε κατασκευάσει τείχη σε τρόπο ώστε να μπορεί να βάλει εναντίον των κατοίκων της πόλης και όχι εναντίον πιθανών πολιορκητών.  Ζόφος; Όχι, ακόμη χειρότερα.

Ας ετοιμαστούμε λοιπόν για μια πόλη της οποίας οι δρόμοι θα είναι σκουπιδοντενεκέδες από μόνοι τους, τα νεκροταφεία δεν θα χωρούν άλλους, όσοι αισθάνονται ικανοί και χρήσιμοι θα φεύγουν, ο πολιτισμός θα εξαντλείται σε τσάμπα εισιτήρια, τα δημόσια έργα θα εξυπηρετούν μόνον τους διαχειριστές τους, οι πιθανοί δωρητές θα παίρνουν τα λεφτά τους και οι πιθανοί επενδυτές θα ψάχνουν άλλες χώρες μακρινές και φυσικά η λεγόμενη κοινωνική μέριμνα θα γίνει επιδεικτική ελεημοσύνη τόση ώστε η πόλη να έλξει γύφτους από όλα τα Βαλκάνια. 

Θάθελα νάναι αλλιώς. Δεν δικαιούμαι να το πιστέψω.