Ο θάνατος του ξενιστή οδηγεί στην εξαφάνιση των παρασίτων

Του Akenaton από το antinews  Παλιό αλλά πάντα επίκαιρο με τοπικές εφαρμογές 

Στην χώρα μας, επί πολλές δεκαετίες αλλά κυρίως μετά το 1981, θέριεψε, πολλαπλασιάστηκε και «πρόκοψε» μια τεράστια αποικία παρασίτων, που επιβίωνε πάνω στο σώμα της οικονομίας απομυζώντας πόρους από τρεις κυρίως πηγές.
Από τις αθρόες επιδοτήσεις της ΕΟΚ-ΕΕ αρχικά, από τα φθηνά δανεικά χρήματα κυρίως μετά την είσοδο στην ΟΝΕ και από τους φόρους και τον πλούτο που παρήγαγε το μικρό αλλά υπολογίσιμο εκείνο κομμάτι της πραγματικής οικονομίας, πάνω στο οποίο παρασιτούσαν όλες αυτές οι λεγεώνες των παρασίτων.

Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε λεπτομερώς την σύνθεση αυτού του παρασιτικού «ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ» αλλά ενδεικτικά δεν μπορώ να μην σημειώσω ορισμένες κατηγορίες που αποτέλεσαν τις κορυφαίες εκφάνσεις αυτού του διαλυτικού για την χώρα φαινομένου. Είναι αρχικά ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού συστήματος, μέσα από το οποίο και βάσει κομματικών «επετηρίδων» ξεπήδησαν ολοένα και ευτελέστερα πολιτικά υποκείμενα, πρόσωπα, «παρέες» και «συνιστώσες» μέχρι που φτάσαμε στο σημερινό χάλι των ένθεν κακείθεν πολιτικών «αστέρων» που είτε προσπαθούν να μας κυβερνήσουν είτε επιθυμούν σφόδρα να το πράξουν στο άμεσο μέλλον.
Είναι κατόπιν, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας σχεδόν από όλα τα στρώματα, που προθύμως αντάλλαξαν στήριξη και ψήφο σε αυτό το διαρκώς φθίνον πολιτικό σύστημα, έναντι πινακίου φακής, είτε αυτό λεγόταν διορισμός στο δημόσιο, είτε «δουλίτσα» με το δοβλέτι, είτε αγροτικές επιδοτήσεις έναντι μηδενικής παραγωγής, είτε μαϊμού αποζημιώσεις, συντάξεις, αναπηρικά επιδόματα, τρελές απαλλοτριώσεις ή νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων, παράνομες αδειοδοτήσεις, άδικες μεταθέσεις, αποσπάσεις, μετατάξεις. Ολόκληρος εσμός κομματικών εγκαθέτων, που μπήκανε σε ένα υπερτροφικό δημόσιο από το παράθυρο, που στελεχώσανε ανύπαρκτες «υπηρεσίες», που πολλές φορές δεν είχαν καρέκλα να καθίσουν, όχι αντικείμενο για να εργαστούν. Μιλιούνια «αυτοδιοικητικών» που δημιούργησαν ατομικά ή παραταξιακά ή κομματικά φέουδα σε τοπικό επίπεδο, αποτελώντας μόνιμη τροχοπέδη για πραγματική αποκέντρωση, διάχυση αρμοδιοτήτων και ανάπτυξη της περιφέρειας. Ολόκληρα συντάγματα κρατικοδίαιτων και κομματοθρεμμένων «συνδικαλιστών» που διαιρέσανε το δημόσιο σε βαρωνίες, πριγκιπάτα και τσιφλίκια (ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ΟΛΜΕ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ, ΔΟΥ, ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΙ, ΟΛΠ, ΟΣΕ, ΟΤΟΕ, κλπ, κλπ), κατεβάζοντας διακόπτες, εκβιάζοντας τους πολίτες που τους πλήρωναν, καταλαμβάνοντας δημόσιες υπηρεσίες, απεργώντας κατά συνήθεια, εργαζόμενοι κατ’ εξαίρεση, προπηλακίζοντας διοικητές, τρομοκρατώντας και ξεβρακώνοντας στην κυριολεξία μετριοπαθείς συναδέλφους, απειλώντας ακόμη και Υπουργούς!

Είναι ακόμη οι πολυάριθμες συντεχνίες των κλειστών επαγγελμάτων και επιχειρηματικών «κλάμπ», αυτών που στήσανε με ξένα κόλλυβα δήθεν υγιή και αυτόνομα ταμεία, αυτών που αρνούνται να μειώσουν έστω και κατά δύο μονάδες το θεσμοθετημένο (άκουσον – άκουσον!) ποσοστό κέρδους στα «παραμάγαζα» που δήθεν έχουν στήσει για την εξυπηρέτηση του έρμου του πολίτη, αλλά στην ουσία για να καλοπερνούν στην υγεία των κορόιδων τόσο αυτοί, όσο και οι απόγονοί τους μέχρι πέμπτης γενεάς. Τέλος, τα μεγάλα τσιμπούρια, τα παράσιτα-μαμούθ, οι περίφημοι «νταβατζήδες» του ΚΚ του «μικρού», οι κρατικοδίαιτοι «επιχειρηματίες» που κάνανε χρυσές δουλειές με το «δοβλέτι». Οι μπετατζήδες, και ιδιοκτήτες ΜΜΕ που τόσα χρόνια επαίρονταν πως ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, αυτοί που δημιούργησαν εν μία νυκτί τον Ανδρέα, τον «κινέζο», τον ΓΑΠ και τώρα ετοιμάζονται να μας «φορέσουν» καπέλο και τον μικρό Αλέξη!
Λόγω της κρίσης, το σώμα του ξενιστή έχει σχεδόν λιώσει, αλλά οι αποικίες των αποκρουστικών παρασίτων δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα της επιβίωσης. Μέσα σε τούτο τον αγώνα, εντάσσονται και οι τελευταίες εμφανίσεις των «Φωτόπουλων», οι απόπειρες του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει αναταραχή μέσω συσπείρωσης του παρασιτικού μπλοκ, ο σχεδόν ομόθυμος συνασπισμός των κρατικών μας «επιχειρηματικών» ομίλων πίσω από τις σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ, της ΕΛΙΑΣ, του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, ακόμη και της ΡΟΖΑΣ αν χρειαστεί!
Ε, λοιπόν, για όλα αυτά τα παράσιτα, για όλους αυτούς που δεν κάνουν βήμα πίσω από τα «κεκτημένα» τους, που αρνούνται να συμμορφωθούν με το ενιαίο μισθολόγιο, που εκβιάζουν ξεδιάντροπα για να διατηρήσουν τα άνομα προνόμιά τους, που απειλούν πως θα σκίσουν τα επιστρατευτήριά τους, που ακόμη και τώρα έχουν βαθιά χωμένη την αχόρταγη προβοσκίδα τους στο λιπόσαρκο σαρκίο του ξενιστή και ρουφούν άπληστα τις τελευταίες ρανίδες ρευστότητας μέσω τεράστιων μισθών, απίστευτων συντάξεων, τρελών εφάπαξ, αποικιοκρατικών συμβάσεων έργων, τεράστιων ποσοστών κέρδους, αναιδών αργομισθιών και ξεδιάντροπων μιζών, φακελακίων και γρηγορόσημων, έχω πολύ κακά νέα.

Τελικά, φαίνεται πως έχετε κερδίσει λεβέντες μου. Τα καταφέρατε. Εσείς επιβιώσατε τελικά. Ο ξενιστής σας πνέει πλέον τα λοίσθια. Πεθαίνει η οικονομία της χώρας. Τελειώνει, σβήνει το τελευταίο υγιές και παραγωγικό κομμάτι το οποίο αιμοδοτεί ακόμη τους ομφάλιους λώρους του πελατειοκρατικού ελληνικού συστήματος. Τελειώνουν οι επιδοτήσεις της ΕΕ, αυτές που απομένουν δεν φτάνουν ούτε για το πρωινό σας. Τελειώσανε και τα δανεικά, φθηνά και ακριβά.

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τι γράφω, αν εννοείτε τι διαβάζετε. Αγαπητοί μου δικαστές, εσείς που επιδικάσατε στον ΕΑΥΤΟ σας περίπου 1 δις (!) (ή όσα κι αν είναι) αναδρομικά, λατρευτοί μου Φωτόπουλοι, εσείς που υπεραμύνεστε των ευγενών σας ταμείων, των παχουλών σας αργομισθιών και των τρελών σας συντάξεων, φίλοι μου αγρότες του «όλα τα λεφτά όλα τα κιλά», καραμπουζουκλήδες μου δημόσιοι υπάλληλοι των μηδενικών απολύσεων, της ραστώνης, του ραχατιού και της απουσίας της παραμικρής αξιολόγησης, γονείς και μαθητές του «όλοι οι υποψήφιοι στα Πανεπιστήμια – όλοι οι πτυχιούχοι στο δημόσιο», φαρμακοποιοί μου αστέρια μου, που δεν σηκώσατε μύγα στο σπαθί των θεσμοθετημένων σας κερδών, δικηγόροι μου, μηχανικοί μου, δημοσιογράφοι μου, γιατροί μου με τα λαμπρά σας ταμεία που «σφύζουν από υγεία» χάρη στα έσοδα από τρίτους, υπερ-πολύτιμοι μπετατζήδες, μηντιάρχες, νταραβερτζήδες του δοβλετιού που τρέχουν τα θαλασσοδάνεια από τα μπατζάκια σας και τα διόδια ανύπαρκτων δρόμων από τις τρύπιες τσέπες σας στις Μυκόνους και τις Αράχοβες της αμεριμνησίας σας, λυπάμαι που σας το λέω, αλλά ….. κερδίσατε.

Το γλέντι τέλειωσε. The party is over. La festa e finita.
Τον ξενιστή σας, αυτόν που σας φιλοξενούσε αδιαμαρτύρητα, σας έτρεφε πλουσιοπάροχα και σας προφύλασσε ηλιθιωδώς τόσες δεκαετίες, καταφέρατε τελικά να τον σκοτώσετε. Έχω την αίσθηση πως τούτο το έχει πάρει πια απόφαση, ακόμη και εκείνος που μονάχος του, χωρίς την πρέπουσα υποστήριξη, χωρίς την δύναμη ενός Έθνους, χωρίς την συνέργεια έστω του ημιθανούς ξενιστή, προσπάθησε με νύχια και με δόντια να τον σώσει. Δυστυχώς, η σωτηρία του απαιτούσε ορισμένες θυσίες, ορισμένες υποχωρήσεις, ορισμένη επίδειξη ενστίκτου αυτοσυντήρησης από μέρους σας. Δυστυχώς για εσάς, δεν την επιδείξατε. Δεν είναι μακριά η μέρα που οι περισσότεροι εξ υμών (και εξ ημών δυστυχώς!) θα πληρωθείτε τα επίχειρα της πύρρειας αυτής νίκης σας. Θα τα πληρωθείτε είτε σε χρωματιστά χαρτάκια χωρίς αξία, είτε σε (πραγματικούς) μισθούς Βουλγαρίας. Θα τα πληρωθείτε σε συντάξεις – βοηθήματα. Θα τα πληρωθείτε σε κατάρρευση και υποχώρηση της δωρεάν παιδείας και υγείας. Θα τα πληρωθείτε σε αληθινή φτώχεια, σε πραγματική ανέχεια, σε γνήσια απελπισία. Η χώρα τελικά θα χρειαστεί να αγγίξει πραγματικό πάτο, προτού καταφέρει να αλλάξει και να γίνει μια πραγματική δυτική δημοκρατία. ΑΝ το καταφέρει ποτέ …