Φάλτσα τιτιβίσματα

Δεν μπορούσα να φαντασθώ ότι θα μπορούσα να γράψω για κάτι που μου συνέβη στο …twitter. Κι όμως για όλα υπάρχει πρώτη φορά.

Πριν μερικές ώρες διάβασα μια ανάρτηση ενός που υπέγραφε με ψευδώνυμο:

Οι υπάλληλοι μέσω ΜΚΟ στο Δημόσιο, ξέρετε, οι φυτευτοί, δε βαράνε κάρτα εισόδου-εξόδου. Τελούν υπό το Δήμαρχο. Έρμε Κολοκοτρώνη......

Μου έκανε πράγματι εντύπωση και αμέσως ρώτησα τον άνθρωπο που άφησε αυτόν τον ισχυρισμό αν μπορεί να δώσει ένα link που να βγάζει σε κάποιο δημόσιο έγγραφο ή Νόμο με βάση τον οποίον έγιναν οι διορισμοί. Η απάντηση ήταν:

Ti link ρε φίλε. Κάθε μέρα το ζω. Σ'ολους τους Δήμους συμβαίνει.

Επέμενα ισχυριζόμενος πως χωρίς στοιχεία δεν μπορεί κανείς να εκφέρει γνώμη. Η απάντηση ήταν ακόμη πιο σοκαριστική.

Μπορώ να σου στείλω αποφάσεις Δημάρχου, αλλά δεν είμαι ρουφιάνος, λάθος πόρτα χτύπησες.

Όταν βέβαια του είπε πως πρόκειται για δημόσια έγγραφα η απάντηση είναι να ψάξω μόνος μου. 

Την ήξερα την συμπεριφορά. Την συμπεριφορά «Όλοι φταίνε εκτός από μένα» και επί τέλους «δεν θα βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα». Το περίεργο είναι πως ακόμη και σε συνθήκες διασφαλισμένης ανωνυμίας υπάρχουν άτομα που δεν τολμούν να πούνε την άποψή τους. 

Και δυστυχώς είναι πολλά. 

Τόσα πολλά που το πλήθος τους επιτρέπει ανήθικα ανθρωπάρια να ασκούν ανεξέλεγκτα εξουσία σε βάρος τους. ‘Η ακόμη χειρότερα: Να διαφθείρουν ακόμη και ηθικούς και καλοπροαίρετους ανθρώπους που βρίσκονται με δημόσια καθήκοντα.