Η παρέμβαση στα φάρμακα και ο παραλογισμός που ακολούθησε

Το κείμενο κατεβάστηκε από το Quartz και γράφτηκε όσο διαρκούσε η τελευταία διαπραγμάτευση με την τρόικα.. Τα στοιχεία που παρουσιάζει είναι από χρήσιμα έως σοκαριστικά. Αυτό που ο συντάκτης του δεν γνωρίζει είναι ότι ο παραλογισμός στον οποίον αναφέρεται είναι ένας ιερός θεσμός στην χώρα που αναπαράχθηκε σε τομείς τους οποίους ο συνηθισμένος άνθρωπος ακόμη δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει. (Μηχανικοί, Αγρότες, Έμποροι και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό). 
Η μοιραία κατάληξη μιας κοινωνίας που παραδόθηκε αμαχητί στο πολιτικό της σύστημα. 

Στο τέλος προστίθενται οι νέες ρυθμίσεις στις οποίες φαίνεται να κατέληξε η κυβέρνηση σε συμφωνία με τους εκπροσώπους των δανειστών.

Η Ελλάδα έχει έναν απολύτως παράλογο αριθμό φαρμακείων

Του Matt Phillips @MatthewPhillips

Photo/Thanassis Stavrakis Μην ανησυχείτε υπάρχει ένα ακόμη στην πιο κάτω γωνιά

Πρακτικά, η Ελλάδα έχει τον μεγαλύτερο αριθμό φαρμακείων, ανά κάτοικο, σ’ όλη της Ευρώπη. Σε κατά κεφαλή κατανομή, είναι διπλάσια από τα αντίστοιχα Γαλλικά και Ισπανικά, 74% περισσότερα από την Βουλγαρία- τον εγγύτερο προς την Ελλάδα ανταγωνιστή σε  πυκνότητα φαρμακείων-  και κατά ένα  εκπληκτικό 17πλάσιο του αντίστοιχου της Δανίας.

Πυκνότητα φαρμακείων σε χώρες του ΟΟΣΑ

Σε τι οφείλει η Ελλάδα αυτόν τον στρατό λευκοφορεμένων προμηθευτών χαπιών; Λοιπόν,  ως επί το πλείστον σε κανόνες που θα φαινόντουσαν σχεδόν κομμένοι και ραμμένοι για να κρατήσουν τον ανταγωνισμό σε καταστολή.

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η Ελλάδα είναι μια από τις λίγες χώρες που έχουν καθορίσει τιμές για μη συνταγογραφούμενα φάρματα, όπως η ασπιρίνη, και περιορίζει την διανομή τους μόνον σε αδειοδοτημένα φαρμακεία. Κανονισμοί περιορίζουν την ιδιοκτησία των φαρμακείων σε φαρμακοποιούς (και κάθε φαρμακοποιός επιτρέπεται να κατέχει μόνον ένα). Αυτοί υπαγορεύουν που θα ανοίξουν νέα φαρμακεία, με βάση πληθυσμιακές και χωροταξικές απαιτήσεις. Θέτουν ωράριο λειτουργίας, οι φαρμακοποιοί που επιθυμούν να δουλέψουν οφείλουν να ενημερώσουν τους τοπικούς φαρμακευτικούς συλλόγου και την τοπική διοίκηση. .Οι φαρμακοποιοί πρέπει να απασχολούν έναν πτυχιούχο φαρμακοποιό για κάθε τρεις βοηθούς. Και ο κατάλογος συνεχίζεται.

Το αποτέλεσμα αυτών των κανόνων είναι ένα σφιχτά περιορισμένο περιθώριο κερδών. Ο ΟΟΣΑ αναφέρει ότι τα περιθώρια της λιανικής για τους Έλληνες φαρμακοποιούς, ως κλάσμα της τελικής λιανικής τιμής, είναι κατά τέσσερις εκατοστιαίες μονάδες ψηλότερα από εκείνα των φαρμακοποιών όλης της υπόλοιπης ΕΕ.

Θα μπορούσες να αντιπροτείνεις ότι η τεχνητή υποστήριξη των κερδών των φαρμακοποιών είναι μια θεσμοποιημένη πολιτική επιλογή της Ελλάδας που θεσπίστηκε για να εξασφαλίσει την πρόσβαση σε περίθαλψη σ’ όλη την χώρα, περιλαμβάνοντας τις απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές. Δυστυχώς η Ελλάδα έχει ουσιαστικά χάσει το δικαίωμα να έχει τέτοιες επιλογές από τότε που τέθηκε κάτω από την τρόικα- Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα-με σκοπό να χρηματοδοτηθεί η κρίση χρέους της. 

Αυτά τα δάνεια συνοδεύτηκαν με χαλινάρια που η τρόικα συνεχίζει να τα τραβάει.  Στον τρέχοντα διαπραγματευτικό κύκλο με τους Έλληνες κυβερνητικούς, η τρόικα τους πιέζει να χαλαρώσουν τους περιορισμούς στα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, περιλαμβάνοντας πρόβλεψη για να επιτρέψουν να πωλούνται σε άλλα είδη καταστημάτων όπως τα σουπερμάρκετ.

Οι Έλληνες φαρμακοποιοί το αντιλαμβάνονται ως υπαρξιακό κίνδυνο. (Για αρκετούς είναι). Αλλάζοντας τους κανόνες, λένε, θα οδηγήσουμε σε κλείσιμο 11.000 φαρμακεία και χάσιμο πολλών θέσεων εργασίας σε μια ήδη  χειμαζόμενη οικονομία. Αυτή τη βδομάδα, οι φαρμακοποιοί κλείνουν τα καταστήματά τους για δύο μέρες, σ’ αυτό που αυτοί αποκαλούν «προειδοποιητική» απεργία.  « Τα φάρμακα δεν είναι καταναλωτικά προϊόντα.  Ανταγωνισμός και υγειονομική περίθαλψη είναι ασύμβατες έννοιες.» λέει ο Κυριάκος Θεοδοσιάδης, πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου.

Φαρμακονόμικς

Τιμές φαρμάκων

Γιατί οι νομοθέτες της Ελλάδας νοιάζονται για το ποιος θα πουλάει χάπια λοιπόν;  Πριν απ’ όλα. Η φοβερή στενωπός  της Ελληνικής οικονομίας είναι βασικά αποτέλεσμα ενός υπερβολικού χρέους και όχι των φαρμακοποιών.

Λοιπόν, η θεωρία λέει ότι περισσότερος ανταγωνισμός θα πίεζε  προς τα κάτω τις τιμές,  θα προωθούσε τις λιανικές πωλήσεις και θα πρόσφερε μια ώθηση στην οικονομία. Και για να είμαστε δίκαιοι, οι αλλαγές στον φαρμακευτικό τομέα ένα μόνον ένα μικρό κομμάτι από τις 329 μεταρρυθμίσεις που συνέστησε ο ΟΑΣΕ προκειμένου να γίνει η Ελληνική οικονομία περισσότερο ανταγωνιστική. Ο οργανισμός εκτιμά το συνδυασμένο όφελος όλων αυτών των μέτρων γύρα στα 5,2 δις € (5,7 δις $) ή 2,5% του ΑΕΠ.

Η επιβολή τέτοιων συνθηκών είναι μια πολιτική αναγκαιότητα για τους Έλληνες νομοθέτες. Η τρόικα δάνεισε στην Ελλάδα περίπου 240 δις € από το 2010. Και αυτά τα δάνεια είναι βαθιά αντιδημοφιλή στους ψηφοφόρους  των περισσότερων δανειστριών χωρών, ώστε οι μεταρρυθμίσεις να φαίνονται σαν η ελάχιστη διαβεβαίωση ότι υπάρχει κάποια πιθανότητα να πάρουν πίσω τα λεφτά τους.

Παρόλα αυτά, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές οι μεταρρυθμίσεις είναι το σωστό μέτρο για την Ελληνική οικονομία.

Οι οικονομολόγοι ψάχνουν για οικονομικά ευεργετήματα στα προγράμματα που διαχειρίζεται το ΔΝΤ και δεν έχουν βρει πολλά. Μια εργασία δημοσιευμένη το 2003 (pdf) από τον Robert Barro του Πανεπιστημίου του Χάρβαρτ και του Jong-Wha Lee του πανεπιστημίου της Κορέας βρήκαν ότι «μεγαλύτερη δανειακή συμμετοχή του ΔΝΤ έχει άμεσο αρνητικό αποτέλεσμα πάνω στην οικονομικά ανάπτυξη». Τον επόμενο χρόνο μιά εργασία παρείχε παρόμοιο αποτέλεσμα (pdf) «Αυτό που βρήκα είναι ότι τα προγράμματα του ΔΝΤ μειώνουν τον ρυθμό ανάπτυξης»  γράφει ο Axel Dreher, οικονομολόγος  του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Ο καθηγητής οικονομικών James Raymond Vreeland ανακεφαλαιώνοντας την έρευνα του 2007 (pdf), έγραψε ότι «οι πιο πρόσφατες μελέτες, με χρήση των καλύτερων διαθέσιμων μεθόδων, βρήκαν ένα ιστορικά αρνητικό αποτέλεσμα».

Σα να μην έφταναν αυτά, οι Barro and Lee βρήκαν ότι σε χώρες που εφαρμόσθηκε ένα πρόγραμμα του ΔΝΤ, οι δημοκρατία και οι νομικοί κανόνες υποχώρησαν ελαφρά, υπονοώντας ότι όλο αυτό το χρήμα  σκορπίστηκε ενθαρρύνοντας την διαφθορά. 

Σε κάθε περίπτωση, είτε οφείλεται στο ΔΝΤ ή απλώς στην άθλια οικονομία, η Ελληνική Δημοκρατία είναι ξεκάθαρα υπό πίεση. Οι ψηφοφόροι βαθμιαία στρέφονται σε προηγούμενα περιθωριακά πολιτικά κόμματα – το αντι-μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ στα αριστερά και την νεοναζιστική Χρυσή Αυγή στα δεξιά- και μακριά από κόμματα πρόθυμα να συνεργασθούν με τους Ευρωπαίους δανειστές.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, η ιδέα μιας Ελλάδας αγωνιζόμενης να διατηρήσει τα φαρμακεία της, φαίνεται λίγο λιγότερο από χαζή. Σίγουρα έχει να κάνει με την ικανότητα της να θέσει τις προτεραιότητές της. ( Η Ελλάδα  μπορεί να πληρώνει υπερβολικά πολλά για τα φαρμακεία της, αλλά, επειδή τα φάρμακα είναι κατά συνέπεια ακριβότερα και δυσκολότερα στο να αγορασθούν, οι Έλληνες δεν ξοδεύουν τόσα πολλά όσο οι άλλες χώρες. Και παρόλα αυτά είναι αρκετά ψηλά στην κλίμακα των ευρύτερων μέτρων για την υγεία

Έτσι βέβαια, ο τομέας του φάρμακου είναι μάλλον αρκετά αναποτελεσματικός. Και οι Έλληνες φαίνεται να πληρώνουν υπερβολικά για τις συνταγές. Αλλά οι άνθρωποι ήσαν συνηθισμένοι να λειτουργούν τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο.  Τώρα η αλλαγή επιβάλλεται απ’ έξω. Και αυτό είναι ένα αρκετά πικρό χάπι. 

Προσθήκη του blogger. Ας δούμε και το πικρό χάπι: 

"Σχετικά με τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, απελευθερώνεται ο καθορισμός της τιμής τους, τίθεται, ωστόσο, ανώτατο πλαφόν η σημερινή τους τιμή.

Τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα  θα διακινούνται από τα φαρμακεία για ένα τρίμηνο, δοκιμαστικά, και σ΄αυτό το διάστημα το υπουργείο Υγείας θα ελέγχει την εξέλιξη των τιμών τους, αν δηλαδή θα μειωθούν ή όχι. Εν συνεχεία θα επανεξετασθεί η κατάσταση που θα έχει διαμορφωθεί." από τον Best
Ενδίδω στον πειρασμό να αναρρωτηθώ φωναχτά: Μα δεν μπορούσαμε να τα κάνουμε μόνοι μας;