Γέφυρα Κούσιου: Σαν αρχαίο δράμα

Μερικές φορές θυμάμαι εκείνη την μετάφραση/απόδοση των Αχαρνών του Αριστοφάνη από τον Σαββόπουλο το 1976. Εκεί μετά από όλα τα δρώμενα της πλοκής του έργου ο κήρυκας είπε «Και να φαντασθείς πως όλα ξεκίνησαν όταν το κεφάλι του νυμφίου παίχτηκε σε επίπεδο κρεοπωλείου». Υπονοώντας την σκηνή όπου ο Δικαιόπολις απελογείτο στην πόλη έχοντας το κεφάλι του στον «πάγκο του χασάπη» με την ρήτρα να το χάσει αν πει κάτι που δεν άρεζε στον όχλο.

Δεν ξέρω αν όλα θα «τελειώσουν σαν γάμος» (και πάλι σύμφωνα με τα λόγια του κήρυκα) αλλά το κεφάλι μου το έπαιξα άγρια την 30 12 14. Ήταν τότε που η αστυνομία μ’ έψαχνε μια στο γραφείο μου και μια στο σπίτι μου, μετά από απαίτηση των τοπικών αρχών που ήθελαν να προσαχθώ και να πιεσθώ με την απειλή να κάνω πρωτοχρονιά στο κρατητήριο να κατεβάσω το κείμενο με το οποίο αναρωτιόμουν «ποιοι και πόσα».

Η κωμωδία( ή δράμα δεν ξέρω)  συνεχίζεται. Επίμονες φήμες λένε ότι άρχισαν οι παραπομπές για την υπόθεση της γέφυρας Κούσιου.   Παραπομπές εναντίον αιρετών.

«Θα την γλυτώσουν» είναι η πρώτη αντίδραση όποιων το ακούνε.  «Αδιάφορο» διορθώνουν οι ψυχραιμότεοι. Φαίνεται πως το πανηγύρι της εξόδου του χορού της τραγωδίας (ή κωμωδίας δεν έχει σημασία) θα συνοδευτεί με την προκαθορισμένη κάθαρση η οποία δεν είναι υποχρεωτικό να συνοδεύεται από μια καταδίκη.