Αφιερωμένο στη μνήμη του Μίλτου Κλοκίδη

Όταν κατατάχθηκα γνώρισα στο κέντρο έναν αρχιτέκτονα στην ηλικία μου τότε που είχε σπουδάσει στην Ιταλία, ο οποίος με το που έμαθε ότι κατάγομαι από την Βέροια με ρώτησε «από εκεί δεν είναι ο Κλοκίδας;» Δυσκολεύτηκα να καταλάβω, αλλά επρόκειτο για τον Μίλτο Κλοκίδη. Τον ρώτησα από που ήξερε το όνομα και μου είπε ότι στην αρχιτεκτονική σχολή κάνανε συχνές αναφορές σ’ αυτόν κυρίως για τις αυτοδιαχειριστικές προσπάθειες που είχε κάνει στην γειτονιά του. Δεν ξεκαθάρισε βέβαια αν αυτό γινόταν στις συνελεύσεις ή στις παραδόσεις.  Ήξερα και δεν μίλησα. Διαβάζοντας το κείμενο των New York Times είδα αυτό που επρόκειτο να μας συμβεί αν ο ΜΚ δεν είχε έρθει από νωρίς σε επαφή με την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που περιγράφεται στο τέλος του κειμένου. 

Δεν ξέρω αν το κείμενο ερμηνεύει  κάποιο τέλος. Σίγουρα όμως μας διδάσκει κάτι πέρα για πέρα απλό: Πως δεν υπάρχει τίποτε πιο αποτελεσματικό από το Κομουνιστικό Σύστημα αν γίνει αποδεκτό ένα βιοτικό επίπεδο σαν αυτό της Αλβανίας του Ψυχρού πολέμου. 

Εμείς όμως θέλουμε περισσότερα. 

Ιδού το κείμενο. 

Μια Ισπανική πόλη απαντά στην καπιταλιστική τρέλα.

Από την  VICTORIA BURNETT

Δημοσιεύθηκε την  23 Απριλίο 2009 

Sanchez Gordillo, Δήμαρχος της Marinaleda

(Wikiperdia)

MARINALEDA, ΙΣΠΑΝΙΑ.Από την στιγμή που κατέλαβαν το ακίνητο ενός τοπικού αριστοκτάτη εδώ και 20 χρόνια, οι κάτοικοι αυτού του Ανδαλουσιανού χωριού και του τρομερού του δημάρχου, Juan Manuel Sánchez Gordillo, έγιναν συνώνυμο του αγώνα των πτωχών αγροτών της Ισπανίας.

 

Καθώς η χώρα βρίσκεται στη δίνη μιας εκτοξευόμενης ανεργίας και με μια αγορά ακινήτων υπό κατάρρευση, αυτός ο κομμουνιστικός θύλακας, ανάμεσα σε επικλινείς σειρές από ελαιόδεντρα, προκαλεί ένα φρέσκο ενδιαφέρον.  Ελκόμενοι από το οικιστικό πρόγραμμα της Marinaleda και τον δραστήριο αγροτικό συνεταιρισμό, άνθρωποι από τα γύρω χωριά-και πολύ μακρινές περιοχές όπως η Μαδρίτη και η Βαρκελώνη - έρχονται εδώ στο ψάχνοντας δουλειά και στέγη, λένε χωρικοί και  τοπικοί αξιωματούχοι.

Ό κ. Sánchez ο οποίος αυτόν το μήνα γιόρτασε τρεις δεκαετίες δημαρχιακού αξιώματος λέγει ότι η κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού επιβεβαιώνει το ριζοσπαστικό σοσιαλιστικό του όραμα.

«Σκέφτονται ότι η αγορά είναι ο Θεός, ο οποίος κάνει τα πάντα να λειτουργούν με το αόρατό του χέρι.» Έλεγε ο κ. Sánchez, 53 (τότε, σήμερα είναι κιόλας 61), την τελευταία εβδομάδα, καθισμένος στο γραφείο του κάτω από το πορτραίτο του Ερνέστο «τσε» Γκουεβάρα. «Πριν, ήταν μια θανάσιμη αμαρτία το να μιλάς για μια κυβέρνηση με ρόλο στην οικονομία. Τώρα, βλέπουμε ότι οφείλουμε να θέσουμε την οικονομία στην υπηρεσία του ανθρώπου.»

Ενώ η υπόλοιπη Ισπανία μπουκωνόταν με φτηνές πιστώσεις για να αγοράσει υπερτιμημένες κατοικίες, οι άνθρωποι της Marinaleda έκτιζαν τα δικά τους σπίτια, χωρίς υποθήκες, σύμφωνα με το σχέδιο της Δημοτικής Αρχής, λέγει ο κ Sánchez. Όταν ένας χωρικός χάνει την δουλειά του, ο συνεταιρισμός τον προσλαμβάνει, κι έτσι κανείς στο χωριό δεν ψάχνει για δουλειά,- ένας τολμηρός ισχυρισμός σε μια περιοχή με 21% ανεργία.

Η Vanessa Romero, που μετακόμισε από την Βαρκελώνη στην Marinaleda τον Ιανουάριο με την οικογένειά της, λέει ότι αυτή προσελκύστηκε από  την υπόσχεση για δουλειά και τις δημοτικές εγκαταστάσεις (υποδομές). Τον Νοέμβριο έχασε την δουλειά της σε μια ζαχαροβιομηχανία και ο σύζυγός της προσπαθούσε να βρει δουλειά σαν οικοδόμος. Τώρα ο καθένας τους παίρνει περίπου 1.100€ μηνιαία δουλεύοντας για τον συνεταιρισμό, γύρω στα 1.450$.

Εάν μια πόλη σαν κι αυτήν, με το μισό των πόρων άλλων πόλεων, ή και λιγότερο, μπορεί να προσφέρει  δουλειά στον κόσμο, γιατί δεν μπορούν οι άλλες πόλεις να κάνουν το ίδιο, λέγει η κ. Ρομέρο οι γονείς της οποίας γεννήθηκαν στο χωριό.

Επικρίσεις λένε ότι οι ισχυρισμοί του κ Sanchez είναι υπερβολικοί και ότι αυτός μάλλον επιτυχαίνει στο να κάνει φιλανθρωπίες παρά να δημιουργήσει πλούτο. Λένε πως προωθώντας αγροτικές εργασίες χαμηλής παραγωγικότητας, δημιούργησε εξαρτήσεις των ψηφοφόρους του σ’ αυτό με δουλειά και ελεημοσύνες.

«Το χωριό βρίσκεται σε στασιμότητα» είπε  ο Hipólito Aires ένας Σοσιαλιστής σύμβουλος που δουλεύει σε τοπικό βενζινάδικο.  Είπε ότι η πολιτική ατμόσφαιρα στην Marinaleda ήταν ασφυκτική και ότι ο δήμαρχος εξοστράκιζε τους αντιπάλους του- μια πρόταση που λέγεται σαν ηχώ από αρκετούς χωρικούς που ομιλούν με την προϋπόθεση ανωνυμίας διότι φοβούνται αντίποινα.

«Ο Sánchez Gordillo επέκρινε τους τοπικούς γαιοκτήμονες, αλλά τώρα κάνει τα ίδια» λέγει ο Aires. «Ο μεγαλύτερος γεωκτήτης  της περιοχής είναι τώρα ο δήμαρχος»

Αφού ο κ. Sánchez κέρδισε τις εκλογές τον Απρίλιο του 1979 ως εκπρόσωπος του ενωμένου εργασιακού συνεταιρισμού, έναν οργανισμό τοπικών εργατών γης, η Marinaleda έγινε πυρήνας αριστερίστικής μαχητικότητας. Με τα χρόνια, οι χωρικοί κατέλαβαν τις φάρμες, οργανώνοντας ομάδες περιφρούρησης και κατάληψης Δημόσιων Γραφείων και   απεργίες πείνας απαιτώντας γη και εργασία.

Η πιο προβεβλημένη εκστρατεία κορυφώθηκε το 1991, με την τοπική κυβέρνηση να απαλλοτριώνει  ένα κτήμα από τον τοπικό τσιφλικά και να την νοικιάζει στους χωρικούς. Ο συνεταιρισμός που προέκυψε, γύρω στα 12 χιλιόμετρα ή 6 μίλια βόρεια του χωριού, καλλιεργεί συγκομιδές εντάσεως εργασίας όπως  αγκινάρες, καυτερές πιπεριές, μπρόκολα, κουκιά, και στάρι.

« Θα ευχόμουν ο δήμαρχός μας να έκανε κάτι σαν αυτό για μας» λέγει ο  Francisco Pradas από την γειτονική πόλη Écija, οποίος ήταν απασχολημένος στην συλλογή φασολιών εκείνο το πρωινό. Ο διαχειριστής του κτήματος, José Martin, είπε πως ή απαίτηση για δουλειές από άλλα χωριά έχει απογειωθεί πρόσφατα.  «Γύρω από την Ecija δεν υπάρχει τίποτε άλλο από ηλιανθούς και σταροχώραφα, καλλιέργειες που δεν χρειάζονται εργατική δύναμη.»

Στην άκρη του χωριού βρίσκεται ένα άλλο σμαράγδι του κουμουνιστικού στέμματος: Μια στήλη από νοικοκυρεμένες τριάρες μονοκατοικίες, κτισμένες από τους ενοίκους τους σε δημοτική γη με υλικά που τους προμήθευσε η Ανδαλουσιανή κυβέρνηση.

Οι αναμενόμενοι ιδιοκτήτες πρέπει να δωρίσουν 450 ημερομήσθιά τους για το κατασκευαστικό πρότζεκτ, επιβλεπόμενοι από έναν αρχιτέκτονα και έναν επιστάτη  που πληρώνονται από τον δημαρχείο. Το πρόγραμμα είχε κτίσει 350 σπίτια μέχρι σήμερα και σχεδιάζει να προσθέσει άλλα 250 τα επόμενα δύο χρόνια.  Οι απαιτήσεις από κατοίκους των γειτονικών πόλεων αυξήθηκαν τόσο πολύ στα τελευταία δυο τρία χρόνια ώστε το δημαρχείο περιορίζει το πρόγραμμα σε ανθρώπους που είναι εγκατεστημένοι εκεί πάνω από δύο χρόνια.

Ο λαϊκίστικος τσαμπουκάς του κ. Sánchez  και η ιδιοσυστασιακός τρόπος διακυβέρνησης  διαποτίζουν την ζωή στην αυτοαποκαλούμενη «ουτοπία για την ειρήνη», η οποία δεν διαθέτει δημοτική αστυνομική δύναμη {εξοικονομώντας 250.000€ ετήσια, κατά τους αξιωματούχους)

Ο δήμαρχος έχει ένα ωριαίο σόου κάθε Κυριακή στο Τηλεοπτικό κανάλι της Marinaleda, όπου  διαβάζει τα δικά του ποιήματα ή μιλάει για πολιτική. Κατά καιρούς, όταν το δημαρχείο ανακοινώνει με τα μεγάφωνα  Κόκκινη Κυριακή,  εθελοντές καθαρίζουν τους δρόμους ή κάνουν χειρονακτικές εργασίες στο χωριό.

Πολιτικές τοιχογραφίες και επαναστατικά συνθήματα κοσμούν τους λευκοβαμμένους τοίχους του οικισμού και σε αρκετούς δρόμους δόθηκαν ονόματα αριστερών Αμερικανών.

Ο κ. Sánchez επιλαμβάνεται μιας πληθώρας θεμάτων από τις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες έως τον αγώνα για αυτοπροσδιορισμό των Sahrawi στην Δυτική Σαχάρα.

Έχει φυλακισθεί επτά φορές και λέει πως επιβίωσε δύο αποπειρών δολοφονίας, μια από έναν φασίστα ακτιβιστή και η άλλη από έναν αστυνόμο εκτός εαυτού.

«Το πρόβλημά του είναι, ότι είναι σε διαρκή επανάσταση.» Λέγει ο κ. Aires. «Οι μισοί από τους ανθρώπους του ακροατηρίου του δεν ξέρουν καν που είναι η Παλαιστίνη.»

Παρότι η Marinadela θεωρεί τον εαυτό της μια Κομουνιστική όαση, εξαρτάται στενά από τις τοπικές και κεντρικές κυβερνήσεις. Τα υλικά κάθε σπιτιού, για παράδειγμα, κοστίζουν στην τοπική κυβέρνηση 18.000 €.

Ο Σαλβαντόρ Becera, ειδικός στην ανθρωπολογία του κέντρου Ανδαλουσιανών Σπουδών στη Σεβίλλη, λέγει ότι ο κ. Sánchez έφερε κοινωνική ισότητα σε μια ανεκπαίδευτη, και  οικονομικά καταπιεσμένη κοινότητα. Παρόλα αυτά το όραμα του για την  Marinaleda ήταν αναχρονιστικό, λέγει, και το μέλλον της Ανδαλουσίας δεν βρίσκεται στα χωράφια, αλλά στην Βιομηχανία και τις υπηρεσίες.

«Αυτήν την στιγμή μπορεί να φουσκώνει το στήθος τους από περηφάνια λόγω της οικονομικής κρίσης» λέγει ο κ Becera. «Αλλά τι θα γίνει όταν έχουν την ευκαιρία να πλουτίσουν; Τότε ποιος θα ήθελε να παραμείνει στον μικρό παράδεισο που δημιούργησε ο κ. Sánchez Gordillo;»

Εδώ υπάρχει ένα νεώτερο κείμενο (του 2012) από αριστερό κονδυλοφόρο.

Εδώ 51 λεπτά από Ντοκυμαντέρ του Βαξεβάνη (αν το αντέχετε) του 2011.