Εντάξει… Μην κάνουμε κι έτσι!!! Ένα «Δημου-γράφημμα» είναι… -

Υπέροχο κείμενο του του Δ. Καρολίδη (με σημείωμα του Blogger στο τέλος)

Τετάρτη, 26 Μάρτιος 2014

Ο Νίκος Δήμου εμφανίζεται εδώ και πολλά χρόνια σαν «συγγραφέας»… Με τη λογική του όποιος γράφει βιβλία (πρέπει) να είναι συγγραφέας, ε…τότε είναι κι αυτός…

Όπως είναι και η Βέφα Αλεξιάδου… Κι αυτή έχει γράψει βιβλία…

Η μεταξύ τους συνταγή δε διαφέρει και πολύ…

Ο κ. Δήμου έγινε πασίγνωστος με το βιβλίο «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας»… Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια συρραφή από εξυπναδισμούς, σαν κι αυτούς που είναι γεμάτοι οι «τοίχοι» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Όμως στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ήταν άγνωστο το fb, η έγχρωμη τηλεόραση, η ιδιωτική τηλεόραση, το κινητό, ιντερνέτ, το λαπτοπ, το PC και πολλά άλλά, όπως οι λέξεις – έννοιες «λαμόγιο», «τα σπάει», «επικαιροποίηση», «πάμε στοίχημα», «Σημίτης» και άλλες πολλές…

Το βιβλίο του έγινε μπεστ-σελερ και ο ίδιος φάνταζε σαν ένας οξυδερκής άνθρωπος, με κοφτερό μυαλό και διεισδυτική ματιά…

Έκανε κι άλλες συγγραφικές απόπειρες, έγραψε πολλά βιβλία, αλλά εκείνο το βιβλίο τον ξεπέρασε… Όπως και ο ίδιος δεν ξεπέρασε ποτέ αυτό το στυλάκι του «κοινωνικού κριτή» με το φρύδι ελαφρά σηκωμένο και το βλέμμα να αποστρέφεται όσους δεν καταλάβαιναν τη μεγαλοσύνη του

Το ότι βρέθηκε να παριστάνει τον «ιδεολογικό γίγαντα» στην πολιτική αναζήτηση του κ. Θεοδωράκη (του Σταύρου), δεν παραξένεψε κανέναν… Έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα όλοι σε μια νεκρανάσταση ελπίζουμε…

Το κακό με τον κ. Δήμου είναι ότι εδώ και μισό αιώνα δεν άλλαξε καθόλου… Είναι λίγο απ’ όλα και κυρίως είναι η «αυθεντία» που μπορεί να λέει ό,τι του κατέβει, και να θεωρείται σωστό αυτό που λέει, μόνο και μόνο επειδή το λέει αυτός…

Η Βέφα Αλεξιαδου και ο Νίκος Δήμου έχουν ένα κοινό: Είναι και οι δύο «ολίγον»…. Όλίγον μαϊντανό, ολίγη κάπαρη και ολίγον σέλινο συμβουλεύει η κ. Βέφα στις συνταγές της…

Ολίγον αλήθεια, ολίγον «αυθαίρετον» και ολίγον «εξυπναδισμόν» ανακατεύει και ο ίδιος στην συγγραφικές του εξάρσεις…

Ειδικά τώρα που πήρε αμπάριζα τα ΜΜΕ σαν τρανός «ιδεολογικός ινστρούχτουρας» ξέρει απ’ όλα… Από πολίτικη κουζίνα μέχρι γιαπονέζικους τραχανάδες…

Ανήμερα της 25ης Μαρτίου αποφάσισε να κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά…. Να προκαλέσει….
Σαν το άρθρο που έγραψε ανήμερα της 25ης Μαρτίου, έχουν γραφεί κι άλλα…  Αν το έγραφε στις 25 Αυγούστου ( που είναι και παχιές οι μύγες), θα απασχολούσε λίγο έως ελάχιστα…

Τώρα όμως πέτυχε αυτό που ήθελε…Να ασχοληθούν μαζί του… Έστω και αρνητικά… Και μάλιστα το έκανε με μαεστρικό τρόπο…. Με «ολίγον» απ’ όλα…

Διότι στο άρθρο του ο κ. Δήμου καλά το αρχίζει και καλά το προχωράει μέχρι κάποιο σημείο…
Διότι οι «διαφωτιστές" όντως δε θεωρούσαν τις συνθήκες ώριμες για επανάσταση, ο κλήρος άδειασε την πρώτη προσπάθεια  του Υψηλάντη, τα λάφυρα μετά τη μάχη ήταν εθιμικό δίκαιο που είχε πρώτο στόχο τον εξοπλισμό, αλλά και τον πλουτισμό,  υπήρξε καταστροφικός εμφύλιος μεταξύ των Ελλήνων ο οποίος παραλίγο να αποβεί μοιραίος για την απελευθέρωση, η εμπλοκή Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων και η ναυμαχία του Ναβαρίνου έκριναν την εξέλιξη και φυσικά στην άλωση της Τριπολιτσάς έγινε απίστευτη σφαγή… Άλλωστε είναι γεγονός ότι από τους Τούρκους που κατοικούσαν στην Πελοπόννησο κανείς δεν πέρασε τον Ισθμό ζωντανός…

Από εκεί κι ύστερα, το κατά πόσο μπορεί η φονικότητα μιας μάχης να αναδείξει και να καταδείξει την ελληνική πλευρά ως «ασκέρι σφαγέων», αυτό αποτελεί το πρώτο «Δημου-γράφημα» (από το «Δήμου» και «γράφω»)

Ο κ. Δήμου αποκλείεται να μην ξέρει ότι για πρώτη φορά στην πολιορκία της Τριπολιτσάς εφαρμόστηκαν τα δίζυγα πυρά (το γνωστό «κωλο με κωλο»  που διέταξε ο Κολοκοτρώνης)… Και βέβαια καθοριστικός παράγοντας στην άλωση της Τριπολιτσάς ήταν η οξυδέρκεια και η διπλωματική δεινότητα του «Γέρου του Μοριά», ο οποίος αδυνάτησε την άμυνα των πολιορκημένων, όταν ήρθε σε μυστική συμφωνία με τους αρβανίτες που ήταν μέσα στο κάστρο της Τρίπολης…

Η συμφωνία όριζε να απέχουν οι αρβανίτες από την υπεράσπιση του κάστρου το οποίο όταν θα έπεφτε δεν επρόκειτο να πειράξουν κανέναν, όπως κι έγινε… Μάλιστα ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης φρόντισε να τηρηθεί στο ακέραιο η συμφωνία, με δική του εποπτεία, συντεταγμένα οι αρβανίτες έφυγαν χωρίς να τους πειράξει κανένας,  και τους προστάτεψαν μέχρι να φτάσουν σε ασφαλές μέρος…

Τα περι σφαγής άλλων και προνομιακής μεταχείρισης άλλων, στα πλαίσια κάποιας «εθνοκάθαρσης» - όπως λέει ο κ. Δήμου – είναι απλά ένα προκλητικό πυροτέχνημα για να πετύχει αυτό που θέλει… Να προκαλέσει…

Και φυσικά δεν ανακάλυψε την πυρίτιδα λέγοντας ότι κάποιοι καπεταναίοι και εθνικοί ήρωες δεν μιλούσαν ελληνικά, αλλά μια περίεργη διάλεκτο , τα λεγόμενα αρβανίτικα…

Φυσικά μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς κανείς δεν είχε την απαίτηση από τον Μάρκο Μπόταση να ξέρει πως «η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται» ή από τον Καραισκάκη να γνωρίζει ότι «τα φωνήεντα είναι εφτά»…

Όσο για τα περί σφαγής που τονίζει με τέτοια ιερή αγανάκτηση η «ιδεολογικός προβολέας» του «Ποταμιού», προφανώς πρώτη του φορά άκουσε για κάτι τέτοιο…. Σε όλους τους άλλους πολέμους, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, οι μάχες γίνονταν με λουκουμόσκονη και που και που έπεφτε και κανένα «μπινελίκι»… Μέχρι εκεί….

Με εκτίμηση

Δ. Καρολίδης

Αυτό είναι το άρθρο του κ. Δήμου:


"Δεν ξέρω αν θα γίνει ποτέ αυτό – σίγουρα όχι σύντομα. Σήμερα πάντως ένα βιβλίο που θα έγραφε τα αληθινά συμβάντα του 21 θα καιγότανε στην πυρά και ένας καθηγητής που θα το δίδασκε, θα έχανε τη δουλειά του.
Ας πούμε μερικές ιστορικά εξακριβωμένες αλήθειες:
Η επανάσταση ξεκίνησε όχι από τους ηρωικούς αρματολούς και κλέφτες (αντίθετα αυτοί και μέσα στον Αγώνα πολεμούσαν σαν μισθοφόροι για αμοιβή και λάφυρα) αλλά από φιλήσυχους αστούς εμπόρους που ζούσαν έξω από την Ελλάδα. Το κίνημα άρχισε από αστούς αλλά το αγκάλιασε ο λαός. Όμως, όπως γράφει ο Σκαρίμπας: «Το Πατριαρχείο το αφόρισε. Οι Πρόκριτοι και οι Ιεράρχες το χλεύασαν. Ο Καποδίστριας του γύρισε τις πλάτες. Ο Κοραής μας το μυκτήρισε». Η αρχή ήταν πολύ δύσκολη και το τέλος ολέθριο.
Η Εκκλησία όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε στον Αγώνα αλλά τον πολέμησε με κάθε τρόπο. Αφόρισε τον Ρήγα Φεραίο, εναντιώθηκε στις «σατανικές» απόψεις για ελευθερία, ισότητα και δημοκρατία που έρχονταν από την Δύση και τελικά αφόρισε και την ίδια την επανάσταση. Φυσικά κανείς δεν ήταν στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όχι μόνο δεν σήκωσε το λάβαρο (που φτιάχτηκε μετά από 50 χρόνια) αλλά έβριζε τον επαναστάτη Παπαφλέσσα ως «εξωλέστατον».
Η επανάσταση του 21 απέτυχε ολοκληρωτικά. Μετά την εισβολή του Ιμπραήμ δεν είχε μείνει ούτε μία επαναστατική εστία. Ελευθερωθήκαμε μόνο χάρη στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων – και την δράση τους στην ναυμαχία του Ναβαρίνου. (Ήταν η πρώτη – και η καλύτερη –«ανθρωπιστική επέμβαση» της ιστορίας).
Η επανάσταση απέτυχε επειδή οι Έλληνες πολεμούσαν περισσότερο μεταξύ τους, παρά με τους Τούρκους. Ο – ήδη τόσο απών – Κωστής Παπαγιώργης, την είχε χαρακτηρίσει:«πανεθνικό εμφύλιο, ο οποίος κατ’ ευφημισμόν βαπτίσθηκε επανάσταση από τους ιδεολόγους ιστορικούς».
Στην Επανάσταση έγιναν πράξεις θηριωδίας εκ μέρους των Ελλήνων. Στην κατάληψη της Τριπολιτσάς σφάχτηκαν πάνω από 30.000 άμαχοι – ανάμεσά τους πολλοί Εβραίοι που ήταν αμέτοχοι στον αγώνα. Λόγος: το πλιάτσικο. Λέει ο Κολοκοτρώνης στα Απομνημονεύματα: «το ασκέρι όπου ήταν μέσα, το ελληνικό, έκοβε κι σκότωνε από Παρασκευή ως Κυριακή, γυναίκες παιδιά και άντρες, 32000, μία ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς». (Αντίθετα οι Τουρκαλβανοί υπερασπιστές της πόλης έφυγαν αλώβητοι μετά από συμφωνία. Που σημαίνει ότι ο Κολοκοτρώνης είχε τον έλεγχο του στρατού του και άρα επέτρεψε τη εθνοκάθαρση).
Και όσοι δεν συμπαθούν τους Αλβανούς θα έπρεπε να ξέρουνπως μερικοί από τους πιο γενναίους οπλαρχηγούς και καπεταναίους μας ήταν Αρβανίτες που δεν μιλούσαν καν τα ελληνικά. Κι όταν ο Μαυροκορδάτος έβγαλε λόγο στα πληρώματα του Ελληνικού στόλου χρειάστηκε μεταφραστή γιατί δεν κατάλαβαν λέξη (το γράφει ο Παπαρρηγόπουλος).
Θα έχουμε ωριμάσει ως έθνος, όταν τα σχολικά μας βιβλία συμπεριλάβουν αυτές (και άλλες) δύσκολες αλήθειες. Όταν θα πάψουν να αποσιωπούν ή να μυθολογούν. Έτσι θα πραγματώσουμε το Σολωμικό ρήμα, που ταυτίζει το αληθές με το εθνικό".

Σημείωση του Blogger: Ποιός έμπλεξε το σώβρακο με την γραβάτα; Επανάσταση κάνανε. Γιατί όποιος θεωρεί ακόμη ότι το πραξικόπημα της 21 Απριλίου του 1967 ήταν επανάσταση, όπως προσπαθούσαν να μας πείσουν, μάλλον χάνει την εικόνα μιάς επανάστασης.  Επανάσταση σημαίνει προτίστως αίμα. Σφαγή στο γόνατο. Και φυσικά απουσία θεσμών και αισθήματος δικαίου. Όσο για τους νεκρούς Τούρκους αυτοί ήταν το πρώτο εξάμηνο του Αγώνα 15.000 άμαχοι. 

Δεν το έμαθα τώρα. Το ήξερα από την 5η Δημοτικού όταν μας το έκανε μάθημα ο δάσκαλός μας ο μακαρίτης Κώστα Χειμωνίδης. Βασικά όλοι τότε το μάθαμε.