Το κερασάκι στην τούρτα.

Επί μια βδομάδα σχεδόν γράφω για τα θέματα που έθιξε στην συνεδρίαση της 5^ης Νοεμβρίου του 2012 ο πρώην Δήμαρχος του Καποδιστριακού Δήμου Λευτέρης Βαλαβάνης. Το βασικό το άφησα στο τέλος. Κι αυτό δεν ήταν άλλο από την σκοπιμότητα της συνεδρίασης. Μια σκοπιμότητα που διαφάνηκε μόλις πριν μερικές μέρες αποτυπώνοντας με τον πιο ανάγλυφο και σαφή τρόπο το ποιόν των ατόμων που διαχειρίζονται τα πράγματα της πόλης μας.

«Το δικαίωμα του λόγου»

Πριν απ’ όλα ας δούμε πως πήρε τον λόγο ο  πρ. Δήμαρχος: Προσκόμισε υπογεγραμμένη πρόταση 25 πολιτών. Φαντάζομαι ότι ζητούσαν να δοθεί ο λόγος στον παλιό τους Δήμαρχο. Αυτή η διαδικασία είναι Νόμιμη όταν κατατίθεται συγκεκριμένη πρόταση που αφορά στο μέλλον της πόλης. Δια του λόγου το αληθές το άρθρο 215 παρ 3 του Κώδικα Δήμων αναφέρει «3. «Οι δημότες και οι κάτοικοι μπορούν επίσης να καταθέτουν προτάσεις για την επίλυση διαφόρων ζητημάτων αρμοδιότητας του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου ή του συμβουλίου του τοπικού ή δημοτικού διαμερίσματος. Οι προτάσεις συζητούνται υποχρεωτικά στο οικείο συμβούλιο, εφόσον έχουν κατατεθεί από τουλάχιστον είκοσι πέντε (25) άτομα και ενημερώνονται οι ενδιαφερόμενοι για τη σχετική απόφαση που λαμβάνεται.» Στον ισχυρισμό πως επρόκειτο για θέμα αρμοδιότητας Δημοτικού Συμβουλίου κατ’ αρχήν θυμίζουμε πως λίγο πιο μπροστά αναφέρει: 1.  Οι δημότες και οι κάτοικοι συμμετέχουν ενεργά στην προαγωγή των τοπικών υποθέσεων και στις δρα­στηριότητες του Δήμου ή της Κοινότητας. Τώρα τι προήχθη από την παρουσίαση είναι μια ιστορία που ακόμη δεν μπόρεσα να καταλάβω.

Ο στριμωγμένος ταμίας

Η πρόταση δεν συζητήθηκε , ως όφειλε, πιο μπροστά σε κάποια επιτροπή του Δήμου. Τι να συζητούσαν άλλωστε. Στάλθηκε όμως στον ταμία του Δήμου. Αυτός με τι σειρά του με ένα εισηγητικό το οποίο, όσον αφορά στην Τρίτη σελίδα των πρακτικών έχει μια νοηματική αστάθεια, έκανε εισήγηση στο Δημ. Συμβούλιο η οποία στο τέλος ανέφερε:

 Ύστερα από τα παραπάνω έχοντας υπ’ όψη

a.    Το εδάφιο 2 της παραγράφου 1 του άρθρου 41 του ΝΔ.356/74 (ΚΕΔΕ) : που έλεγε πως  «Εαν ο πλειστηριασμός .δεν διενεργηθεί την ορισθείσα με το πρόγραμμα ημέρα, ο προϊστάμενος της ΔΥΟ εκδίδει νέο πρόγραμμα το αργότερο ενός έτους από την ημέρα του μη διενεργηθέντος πλειστηριασμού ή της αναστολής αυτού, από την ημέρα που έπαυσε η αναστολή και ορίζει ημερομηνία πλειστηριασμού κατά τα ανωτέρω…»

b.    Ότι έγκειται στη διακριτική ευχέρεια του ταμία να εκδώσει νέο πρόγραμμα πλειστηριασμού συντομότερο του έτους.

c.   Λαμβάνοντας υπόψη σχετική γνωμοδότηση των δικηγόρων του Δήμου

Παρακαλείται το συμβούλιο να ορίσει με απόφαση του την έκδοση νέου προγράμματος πλειστηριασμού με ημερομηνία μέχρι του χρονικού περιθωρίου που καθορίζει ο νόμος.

Ο σαφής νομικός

Ήταν όμως νόμιμη ακόμη και η κατάθεση μιας τέτοιας εισήγησης; Ας δούμε  την άποψη του Νομικού Θανάση Μακρυγιάννη (Δικηγόρο του Δήμου) που πήρε τον λόγο αργότερα και είπε «Δεν ξέρω βέβαια τι θέλει ο Δημοτικός ταμίας, αλλά απ’ ότι βλέπω εγώ εδώ στην τελευταία παράγραφο, θέλει το δημοτικό συμβούλιο να ορίσει με απόφασή του την έκδοση νέου προγράμματος πλειστηριασμού. Εγώ δεν νομίζω ότι το Δημοτικό Συμβούλιο έχει τέτοια αρμοδιότητα. Ο νόμος προβλέπει …σε ποιες χρονικές περιπτώσεις μπορεί να βγει το πρόγραμμα του πλειστηριασμού. Αυτή είναι αρμοδιότητα του ταμία». Ορθά κοφτά λοιπόν ο Νομικός του Δήμου είπε πως το να συζητάνε για να δώσουν παρατάσεις σε πλειστηριασμούς είναι απλά παράνομο. Πολλώ δε μάλλον να τις δώσουν.

Η απόφαση

  Γιατί αυτό πάσχιζαν. Προσπάθησαν να δώσουν παράνομα παράταση στην έκδοση προγράμματος πλειστηριασμού. Πόσον καιρό; Εκεί υπάρχει η επόμενη νοστιμιά. Ας γυρίσουμε στο κείμενο. Δήμαρχος: Πρόεδρε αυτό μπορεί να το λέει ο ταμίας, έγινε σαφές ότι δεν είναι αρμοδιότητα του Δημοτικού Συμβουλίου αλλά το Δημοτικό Συμβούλιο, όπως είπα και στην αρχή μπορούμε να πούμε ότι ζητάει να εξαντληθεί, αυτό βγήκε από τις τοποθετήσεις όλων  μας, να εξαντληθεί όλο το νόμιμο περιθώριο του έτους ή των δεκατριών μηνών, όσο είναι. Αρχοντάκη: Εγώ νομίζω ότι αν αφήσουμε τον ταμία θα πάρει αυτό που λέει το άρθρο 41, σαράντα μέρες και τέσσερις μήνες ζητάει ειδικά, χρονικό περιθώριο ζητάει.

Αν βέβαια δούμε και την διατύπωση της αποφάσεως αυτή είναι:" Γνωμοδοτεί (το Δημοτικό Συμβούλιο) υπέρ της εξάντλησης από την Ταμειακή Υπηρεσία του Δ. Βεροίας, όλων των χρονικών περιθωρίων που προβλέπονται από την νομοθεσία, για την έκδοση προγράμματος πλειστηριασμού της μόνιμης κατοικίας του πρώην Δημάρχου Απ. Παύλου."  Δηλαδή δεν αποφάσισαν αλλά γνωμοδότησαν και άφησαν τον ταμία να κόψει μόνος του τον λαιμό του. Το θέμα είναι τι έκανε ο ταμίας λοιπόν.

Πριν απ’ αυτό όμως ας δούμε μερικές λεπτομέρειες. Ο χρόνος για τον οποίο μίλησαν ήταν σαράντα ημέρες, τέσσερις μήνες, ένας χρόνος και δεκατρείς μήνες. Σαφής γνωμοδότηση. Και αν τις σαράντα μέρες τους 4 μήνες ή το 1 έτος τα καταλαβαίνουμε, αυτοί οι 13 μήνες από πού προήλθαν; Άγνωστες οι βουλές της Δημάρχου, μέχρι … να γίνουν γνωστές. Και έγιναν.

«Οικογενειακές ιστορίες»

Το πινάκιο των υποθέσεων

Παράλληλα με την ιστορία του πρώην Δημάρχου που ερχόταν και ξαναρχόταν στο Δημοτικό Συμβούλιο παιζόταν στην δικαιοσύνη και μια άλλη υπόθεση. Την αγωγής της κυρίας Ξακουστής Αργυροπούλου εναντίον του Ελευθέριου Βαλαβάνη. Καλά καταλάβατε. Της συζύγου του πρώην Δημάρχου εναντίον του. Τι ζητούσε αυτή η γυναίκα; Το σπίτι που ήθελε να γλυτώσει ο σύζυγός της. Η αγωγή κατατέθηκε στις αρχές του Μαΐου του 2012 και ήταν να δικαστεί προχθές (11 Δεκεμβρίου 2013). Ας ξαναβάλουμε τις ημερομηνίες κάτω. Αρχές Μαΐου του ’12 η αγωγή. Μέχρι τον Οκτώβριο του ‘12 γίνεται γνωστή η ημερομηνία εκδίκασης. Το Νοέμβριο του 2012 ο πρ. Δήμαρχος ζητά ακρόαση. Η Δήμαρχος ψελλίζει κάτι για 13 μήνες δηλαδή 5 Δεκεμβρίου του ’13. Λίγες μέρες πριν την συζήτηση της αγωγής. Αν πάλι βάλεις πως ο πλειστηριασμός δεν μπορεί να γίνει πριν να περάσουν 20 μέρες από την διακήρυξή του τότε να ‘τοι οι 13 μήνες. Τραβηγμένο; Ίσως. Ως πολίτης όμως είμαι υποχρεωμένος να είμαι καχύποπτος.

Η αίτηση

Μετά απ’ αυτά το μόνο που θα μπορούσα να κάνω ήταν να ρωτήσω, με αίτηση βεβαίως βεβαίως, τον ταμία. Το έπραξα σήμερα 12 12 13. Ρώτησα με την αίτηση με αρ πρωτ 68652 /13-12-13 τι γίνεται μετά από την παρέλευση ΟΛΩΝ των νόμιμων ή παράνομων προθεσμιών.  Σημείωσα ακόμη πως θα κάνω πέντε μέρες υπομονή. Ύστερα θα το ρίξω ...στον γραπτό λόγο.