Και δεν του τόχαμε του Αντώνη...

Η ΕΡΤ αντιπροσωπεύει την πλέον ακραία εκδοχή των αξιών του πελατειακού κράτους που χρεοκόπησε. Δεν αναφέρομαι στο πρόγραμμα που ήταν παρασάγγας πιο αξιόλογο από αυτό των ιδιωτικών καναλιών, αλλά στον τρόπο διάρθρωσης και λειτουργίας της.

2.700 άνθρωποι αμείβονταν όσο 10.000 στον ιδιωτικό τομέα και απέδιδαν όσο 200.  Αυτό σε μια εποχή με 1,5 εκατ. ανέργους και αύξοντα αριθμό αυτών που ψάχνουν τροφή στα σκουπίδια είναι σκανδαλώδες.

Το 1,5 εκατ. ανέργων δεν προέκυψε από το μνημόνιο αλλά από τη χρεοκοπία του μοντέλου όπου το δημόσιο(και ΕΡΤ) υπεραντλούσε πόρους από την  ιδιωτική οικονομία.  Στη  βιολογία αυτό ορίζεται σαν την κατάσταση που το παράσιτο εξοντώνει το ξενιστή (γάγγραινα).

Πριν από δυο χρόνια η ΕΡΤ έχασε την τελευταία ευκαιρία να μεταρρυθμιστεί και να συρρικνωθεί, όταν σύμπας ο πολιτικός κόσμος (και το κόμμα του κ. Σαμαρά) αντέδρασε με σθένος στο σχέδιο του κ.Ηλία Μόσιαλου.

Το γνωστό παρακράτος των συνδικαλιστών που ελέγχει ασφυκτικά μέσω των πελατειακών συναλλαγών το πολιτικό προσωπικό αντέδρασε όπως αντιδρά σε κάθε αλλαγή τις τελευταίες δεκαετίες.

Η αδυναμία λήψης απόφασης μεταρρύθμισης της άρρωστης κατάστασης μοιραία θα οδηγούσε στο «λουκέτο» ή στην κατάρρευση μαζί με την υπόλοιπη χώρα.

Η κατάληξη για το μέσο όρο του προσωπικού της ΕΡΤ ήταν χειρότερη με το αιφνίδιο  «λουκέτο» που ανήγγειλε η κυβέρνηση και την δημιουργία ενός νέου φορέα.

Το ίδιο έργο δεν το έχουμε δει χιλιάδες φορές στην Ελλάδα; Η απόρριψη από την τότε κυβέρνηση, αντιπολίτευση και τα συνδικάτα της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης Γιαννίτση δεν οδήγησε σε χειροτέρευση των όρων επίλυσης του ασφαλιστικού;  Και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα γιατί η οριστική επίλυση έπεται.

Σε κάθε προσπάθεια αλλαγής το διακομματικό παρακράτος της μεταπολίτευσης αντιδρά και ματαιώνει κάθε αλλαγή.

Η μέθοδος πρώτα κατεβάζουμε ρολά και μετά αντικαθιστούμε το τμήμα του κράτους που νοσεί και υποαποδίδει με κάποιο άλλο, το οποίο δημιουργείται εκ του μηδενός δεν αποτελεί τη μοναδική διέξοδο μόνο για την ΕΡΤ. Δυστυχώς είναι το μοντέλο που πρέπει να εφαρμοστεί τμηματικά σε όλο το δημόσιο.

Από αυτή τη στήλη το επαναλαμβάνουμε χρόνια. Το ελληνικό δημόσιο νοσεί τόσο που δεν χωράει ήπιες θεραπείες.

Πηγή:www.capital.gr