Μιά πρόταση: Συντήρηση δημόσιου και ιδιωτικού κτηριακού αποθέματος

Πριν ενάμιση μήνα έγινε μια ημερίδα στο ΤΕΕ/ΤΚΜ. Εκεί ακούστηκε μια σημαντική παρατήρηση. Τίποτε το ιδιαίτερο αν το δεις ψυχρά, αλλά σοβαρή για όσους ξεχνούν συχνά την πραγματικότητα: Ότι θα κάνουμε πολλά χρόνια να δούμε να κτίζεται δημόσιο κτήριο. Κάτω από αυτήν την λογική η συντήρηση του Δημόσιου Κτηριακού αποθέματος οφείλει να γίνει πρώτη προτεραιότητα για τις τοπικές κοινωνίες.

Η προτεραιότητα αυτή γίνεται ιδιαίτερα σημαντική αν την δεις μέσα από την οπτική του ότι το Δημόσιο κτίριο οφείλει να είναι και σε κάποιο βαθμό είναι πεδίο πιλοτικών εφαρμογών και σχολείο για μηχανικούς και αρχιτέκτονες. Έτσι λοιπόν οι μηχανικοί που θα αποκτήσουν την γνώση και την εμπειρία πάνω στην εκτίμηση της σεισμικής επάρκειας κτηρίων καθώς και την γνώση πάνω στην αποκατάστασης της, θα την εφαρμόσουν  και στην συντήρηση του ιδιωτικού αποθέματος το οποίο παρομοίως δεν πρόκειται να ανανεωθεί για κάμποσα χρόνια. 

Σήμερα έχουμε και το κανονιστικό εργαλείο, με το οποίο οι μηχανικοί οφείλουν να εξοικειωθούν αλλά και οι απαραίτητες τεχνικές και τεχνολογία. Η τοπική κοινωνία μέσω των οργάνων της (ΤΕΕ και ΟΤΑ) οφείλει να εκπαιδεύσει ελεύθερους επαγγελματίες μηχανικούς  και με τα κλασσικά σεμινάρια αλλά και αναθέτοντας μελέτες εκτίμησης σεισμικού κινδύνου των δημόσιων κτηρίων και ίσως αποκατάστασης τους σ’ αυτούς τους μηχανικούς της περιοχής. ‘Έτσι το καλό θα είναι διπλό: Και τα δημόσια κτήρια θα προστατευθούν και θα ζήσουν παραπάνω αλλά και τα ιδιωτικά διότι θα τύχουν της φροντίδας εμπείρων επαγγελματιών 

Παρατίθεται κείμενο από την Καθημερινή μέσω Δελτίου ΤΕΕ/ΤΚΜ

ΧΑΜΕΝΗ  ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΟΙ ΠΡΟΣΕΙΣΜΙΚΕΣ ΕΠΕΜ- ΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΗΡΙΑ

Χαμένη ευκαιρία θεωρείται πια σήμερα η πραγματοποίηση επεμβάσεων σε δημόσια κτίρια υψηλού κοινωνικού  ενδιαφέροντος (όπως  σχολεία, νοσοκομεία, κέντρα υγείας κ.ά.) για τη θωράκισή τους σε περίπτωση σεισμού. Εν μέσω κρίσης  είναι ελάχιστα τα περιθώρια για τέτοιου είδους παρεμβάσεις που προϋποθέτουν ιδιαίτερα υψηλό κόστος, το οποίο “αγγίζει” το 7 με 8% της αξίας ενός κτιρίου. Το γεγονός αυτό καθιστά μεγάλες  πόλεις  ακόμη  πιο  ευάλωτες σε περίπτωση σεισμού δεδομένου ότι μόλις το 15% των κτιρίων τους υπολογίζεται ότι έχει  κατασκευαστεί μετά το 1990 οπότε άλλαξε ο αντισεισμικός κανονισμός  και υιοθετήθηκαν νέες  προδιαγραφές  “Η Θεσσαλονίκη  και  η Αθήνα έχουν  ήδη κτιστεί.  Τα περισσότερα  κτίρια στο κέντρο  των πόλεων  αυτών είχαν  ήδη  δομηθεί πριν από το 1990 και η κατάσταση δεν αλλάζει ιδιαίτερα  τα τελευταία χρόνια” εξηγεί στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο ομότιμος καθηγητής της Πολυτεχνικής  Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Γιώργος Πενέλης, με αφορμή σχετική παρουσίασή του σε ημερίδα της “Ομάδας Δημιουργίας για τη Θεσσαλονίκη”  για  την αντισεισμική  θωράκιση της πόλης. Ο ίδιος σχολιάζει πως έγινε μια απόπειρα το 2000 να δημιουργηθεί ένα κανονιστικό πλαίσιο  για τον προσεισμικό έλεγχο  των κτιρίων. Η προσπάθεια αυτή είχε  τρεις  φάσεις  και στην πρώτη από αυτές ξεκίνησαν  να ελέγχονται 65.000  δημόσια  κτίρια  που  υπήρχαν  τότε στην Ελλάδα. Από αυτά ολοκληρώθηκε ο έλεγχος  σε 5.000 με 6.000 περίπου, ωστόσο επεμβάσεις δεν υπήρξαν  πουθενά.   Επίσης  είχε  ξεκινήσει μια πολύ καλή προσπάθεια και από την πλευρά του Οργανισμού  Σχολικών  Κτιρίων κατά την οποία έγιναν  έλεγχοι  σε σχολεία  που  κτίστηκαν  πριν από το 1959, όμως και πάλι επεμβάσεις για την αποκατάσταση κτιρίων δεν υπήρξαν.

“Ο προσεισμικός έλεγχος  και οι επεμβάσεις σε ειδικές κατηγορίες κτιρίων  δεν  είναι  μια δική μου  φαεινή  ιδέα.  Η εμπειρία του εξωτερικού έχει να επιδείξει πολλά παραδείγματα. Την ίδια στιγμή, οι μνήμες της γενιάς μου από το σεισμό της Θεσσαλονίκης το 1978 αλλά και το στατιστικό στοιχείο που προκύπτει  από την ανάλυση των δεδομένων 1600  χρόνων  για τη συγκεκριμένη περιοχή  και τοποθετεί την εκδήλωση  ενός σεισμού μεταξύ 6 και 7 Ρίχτερ ανά σαράντα χρόνια, δεν θα πρέπει να μας αφήνει να εφησυχάζουμε” σημειώνει. Ενδεικτικά  σχολιάζει  ότι μετά  από δική του παρουσίαση  πριν από χρόνια στην Κύπρο, η κυπριακή  κυβέρνηση  με δάνειο από την Ευρωπαϊκή   Τράπεζα  Επενδύσεων  προχώρησε σε αντισεισμικές επεμβάσεις σε όλα τα σχολεία. Παράλληλα, στις ΗΠΑ εφαρμόζεται από το 1994 ο προσεισμικός έλεγχος  και στο Σαν Φρανσίσκο το 50% των εργασιών  μηχανικού  που εκτελούνται αφορά  επεμβάσεις σε υφιστάμενα  κτίρια “Το ελληνικό  επιστημονικό δυναμικό,  παρά  το ότι έκανε  φιλότιμες προσπάθειες, δεν κατάφερε να πείσει  το πολιτικό  σύστημα για το θέμα. Σήμερα είναι αστείο να σκεφτόμαστε  κάτι τέτοιο γιατί δεν υπάρχουν  επενδύσεις στον τομέα των κατασκευών.  Αυτός είναι και ο λόγος που μιλώ για χαμένη ευκαιρία” σημειώνει.