Γιατί η ΕΡΤ δεν πρέπει να ξανανοίξει ποτέ...

Μερικές φορές τσαντίζομαι αφάνταστα. Είναι όταν βλέπω γραμμένο και μάλιστα καλογραμμένο, αυτό που λογάριαζα να γράψω εγώ. Αυτό έπαθα και σήμερα όταν βρήκα στο Ηλεκτρονικό Capital κείμενο του δημοσιογράφου Κώστα Στούπα.  Παρηγορήθηκα  από το γεγονός ότι ο άνθρωπος και επαγγελματίας και ταλαντούχος είναι. Δεν άντεξα όμως να μη το αναδημοσιεύσω. Βέβαια υπάρχει και ένας αντίλογος που μεταμοσχεύει ουρές σαύρας σε τσαλαπετεινούς αλλά τι να κάνουμε οι κατηγορούμενοι μπορούν να πουν ότι τους κατέβει για να υπερασπίσουν το εαυτό τους. Και κατηγορούμενοι κατά κανένα τρόπο δεν είναι αυτοί που έκλεισαν το μαγαζί.  Είναι όλοι όσοι το είχαν κάνει παραμάγαζο. Από την κορυφή έως την βάση της πυραμίδας. 

 Γιατί η ΕΡΤ δεν πρέπει να ξανανοίξει ποτέ...

Το βαθύ κράτος βρυχάται...

Η απόφαση της κυβέρνησης να βάλει λουκέτο στην ΕΡΤ, ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα   της μεταπολιτευτικής πελατοκρατίας, δείχνει πως το μαχαίρι ακούμπησε για πρώτη φορά το κόκκαλο του βαθέους κράτους.

Το βαθύ κράτος της μεταπολίτευσης δομήθηκε με την έλευση των πρασινοφρουρών συνδικαλιστών, εν είδη κομματικών κομισάριων του καταστροφικού όπως αποδείχτηκε για τη χώρα,  πειράματος του Ανδρέα Παπανδρέου.

Όσοι έχουν μελετήσει το σοβιετισμό ξέρουν πως οι κομισάριοι του κόμματος είχαν μεγαλύτερη ισχύ από τους διευθυντές στα εργοστάσια ή τους αξιωματικούς στο στρατό. Πολιτικούς επίτροπους τους έλεγαν στον εμφύλιο στο ΔΣΕ.

Ανάλογο ήταν το μοντέλο των ναζισμού με τα μέλη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην οικονομία και τα Βάφεν Ες Ες στο στρατό.

Το κόμμα σε αυτά τα καθεστώτα απλώνεται σαν καρκίνος και κυριαρχεί σε κάθε δραστηριότητα.  Στο ελληνικό σοβιετικό μοντέλο συμμετείχαν αναλογικά όλα τα κόμματα στο μηχανισμό διοίκησης του δημοσίου και της χώρας και αυτά που κυβέρνησαν και αυτά που δεν κυβέρνησαν. Δεν είναι τυχαίο πως η αριστερά στις συνδικαλιστικές εκλογές του δημοσίου είχε πάντα πολλαπλάσια ισχύ σε σύγκριση με τα εκλογικά της ποσοστά.

Η Ελλάδα δεν κυβερνάται από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία που κερδίζει τις εκλογές αλλά από το μηχανισμό των μεσαίων στελεχών του κόμματος που κερδίζει τις εκλογές (σε αγαστή συνεργασία με τους συνδικαλιστές και των υπολοίπων κομμάτων).

Οι διοικητές που διορίζει η εκάστοτε κυβέρνηση στις ΔΕΚΟ και τις λοιπές κρατικές επιχειρήσεις και οι διευθυντές στο υπόλοιπο δημόσιο στην ουσία είναι διακοσμητικοί. Τη διοίκηση την  έχουν οι συνδικαλιστές με τους πελάτες τους. Όσοι δεν συμβιβάζονται εκπαραθυρώνονται. Όσοι συμβιβάζονται κερδίζουν μερίδιο στα λάφυρα...

Όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί,  σε όσο  ικανούς διοικητές και διευθυντές να αναθέσουν την αναδιάρθρωση μιας επιχείρησης  ή μιας διεύθυνσης  καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να υλοποιηθεί αν δεν το θέλουν τα πραγματικά αφεντικά: Το ιδιότυπο παρακράτος της μεταπολίτευσης. Αν δεν διαλυθεί το παρακράτος καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να προχωρήσει.

Το μεταπολεμικό παρακράτος της δεξιάς δομήθηκε με βάση ανταλλάγματα όπως οι άδειες για ταξί, φορτηγά και άλλα προνόμια και μονοπώλια.

Το μεταπολιτευτικό παρακράτος ανάλογα, ανδρώθηκε με τις θέσεις στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ και τα προνόμια των συντεχνιών.

Η ΕΡΤ όμως αποτελεί την κορωνίδα του μεταπολιτευτικού παρακράτους  τόσο γιατί το είδος του παρασιτισμού που προάγει στην κοινωνία και την οικονομία όσο και για την πολιτική ισχύ  της λόγω της θέσης της στην άλλη ισχυρή συντεχνία, της δημοσιογραφίας.

Παρατηρήσατε πως μετά τη απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ τα μόνα δελτία ειδήσεων που βρίσκονταν στον αέρα ήταν αυτά των απολυμένων της κρατικής τηλεόρασης.

Η πρωτοβουλία Σαμαρά ήταν αιφνιδιαστική και ενδεχομένως απροετοίμαστη. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης σύρθηκαν από το βαθύ κράτος να απειλήσουν την κυβέρνηση.

Η αντιπολίτευση ούτως ή άλλως όπως κάθε αντιπολίτευση εδώ και δεκαετίες κινείται ευκαιριακά πλειοδοτώντας σε αιτήματα.

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης φαίνεται πως θα καταλήξουν τη Δευτέρα σε μια σύνθεση να ανοίξει όσο το δυνατόν νωρίτερα η νέα ΕΡΤ.

Το σωστό θα είναι να μην ανοίξει  ξανά και ποτέ.

Ποιος χρειάζεται ενημέρωση με κρατική σφραγίδα στην εποχή που μαθαίνεις τι συμβαίνει στον κόσμο σε πραγματικό χρόνο μέσω του διαδικτύου και χιλιάδων άλλων επιλογών.

Η κρατική τηλεόραση είχε αξία την εποχή του τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού μονοπωλίου για να ασκεί η εκάστοτε κυβέρνηση την προπαγάνδα της.

Είναι πιο αντικειμενική η κρατική τηλεόραση ή η δυνατότητα του πολίτη να επιλέγει από πού θα ενημερωθεί δωρεάν ή με συνδρομή. Οι μετρήσεις δείχνουν πως η κοινωνία δεν δείχνει εμπιστοσύνη στα δελτία ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης.

Σίγουρα μια κοινωνία χρειάζεται δημόσια τηλεόραση για τις ανάγκες της παιδείας και του πολιτισμού.

Για τις ανάγκες της παιδείας και του πολιτισμού αρκεί το κανάλι της Βουλής και δυο ραδιοφωνικές συχνότητες  με 100 ανθρώπους προσωπικό και συνθήκες εργασίας ιδιωτικού τομέα και όχι με 2.700 και ετήσια επιδότηση που αρκεί για τις συντάξεις 25-30.000 ανθρώπων.

Το κανάλι της Βουλής είναι υπεραρκετό γι’ αυτό. Τα έσοδά του θα μπορούσαν να προέρχονται από τις εισφορές για τις άδειες λειτουργίας των ιδιωτικών καναλιών και σταθμών.

Η ΕΡΤ και η ΕΣΗΕΑ κυβερνάνε αυτό το τόπο;

Πηγή: www.capital.gr