Η ιδιωτικοποίηση των Δημoτικών Υπηρεσιών

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση κειμένου που είναι δημοσιευμένο εδώ. Αποτελεί συνέχεια  κειμένων που αφορούσαν σε προτάσεις για την ιδιωτικοποίηση στους Δήμους. (εδώ, εδώ και εδώ). Ταυτόχρονα αποτελεί και αφετηρία για μια ευρύτερη συζήτηση που θα έχει σαν βασικό θέμα τους τρόπους ιδιωτικοποίησης επιμέρους δημοτικών δραστηριοτήτων και παρεχόμενων υπηρεσιών από τους Δήμους και τον Δήμο της Βέροιας συγκεκριμένα.

Ζητώ από αυτό το βήμα ιδέες αλλά και κριτική, ακόμη και σκληρή, γιο πράγματα που εν τέλει μέχρι σήμερα δυσκολευόμασταν να μιλήσουμε αλλά σήμερα αισθανόμαστε ενοχές που δεν το πράξαμε.

Η μετάφραση έχει ελλείψεις όσον αφορά σε κάποιες σημειώσεις τέλους που δεν έχουν ακόμη γραφτεί. Δεν χαλάει ο κόσμος. Σιγά σιγά θα τοποθετηθούν προς χάριν πληρότητος.

Νίκος Β. Χατζηευστρατίου

Mises Daily: Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

« Στην Δημόσια Διοίκηση δεν υπάρχει διασύνδεση εσόδων και εξόδων../.δεν υπάρχει η επιβράβευση των επιτευγμάτων από την αγορά»

– Ludwig von Mises

Πριν πενήντα χρόνια, το Detroit ήταν η πέμπτη μεγάλη πόλη των ΗΠΑ, με πληθυσμό 1,7 εκατομμύρια ,και ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα $8.500,μια από τις πιο πλούσιες πόλεις με όρους κατά κεφαλήν εισοδήματος. Ήταν 3,5 φορές μεγαλύτερη από την Ινδιανάπολη, την 26^η σε μέγεθος πόλη, της οποίας το εισόδημα ήταν περίπου ίδιο με βάση το κριτήριο του κατά κεφαλήν καταμερισμού. Σήμερα το Detroit και η Ινδιανάπολη είναι οι 11^η και 12^η μεγάλη πόλη ,αντίστοιχα, με τον πληθυσμό του Detroit τον μισό απ΄ότι πριν πενήντα χρόνια (με απώλειες 3.000 ανθρώπους σε ετήσια βάση την τελευταία δεκαετία), ενώ η Ινδιανάπολη μεγάλωνε κατά 70% την ίδια περίοδο.   Είναι αξιοσημείωτο ότι η Ινδιανάπολη έχει κατά κεφαλήν εισόδημα κατά 50% μεγαλύτερο του Detroit.

Πώς συνέβη αυτό; Μια απάντηση σύμφωνα με τον Κέντρο Δημόσιας Πολιτικής Mackinac, είναι ότι η διακυβέρνηση της πόλης του Detroit ήταν μακράν επιρρεπέστερη σε κανονιστικούς περιορισμούς, και πιο γραφειοκρατική από αυτήν της Ινδιανάπολης: η σχέση των κατοίκων προς του δημοτικούς υπαλλήλους, ένα κλειδί μέτρησης της παραγωγικότητας διακυβέρνησης, είναι 50:1 στο Detroit, ένας από τους χειρότερους στις Ηνωμένες Πολιτείες , αλλά είναι 203:1 στην Ινδιανάπολη, ένας από τους καλύτερους. Ευρύτερα, το κεντρικό θέμα στην πολιτική οικονομία αφορά στην βέλτιστη οριοθέτηση της σφαίρας της κυβερνητικής δραστηριότητας, απέναντι σ΄ αυτό που αποδίδεται στις αγορές, κάτι που εξετάζουμε σ’ αυτό το δοκίμιο μέσα από την οπτική της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. [3]

Τι λέει η οικονομική θεωρία για τον σωστό ρόλο της διακυβέρνησης, και πως αποπειρώνται οι συνήγοροι  της διογκωμένης διακυβέρνησης να δικαιολογήσουν τα επιχειρήματα τους; Συγγραφείς από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Τζων Λοκ και τον Άνταμ Σμιθ ψέγουν την κυβερνητική παρέμβαση και πράγματι, η Νεοκλασσική οικονομική θεωρία έχει επιβεβαιώσει την υπεροχή των ελεύθερων αγορών στο μέτρο που το θεσμικό σκηνικό γίνεται ευνοϊκότερο στην γέννηση πλούτου.

Παρ΄όλα οι υποστηρικτές της διογκωμένης διακυβέρνησης  βασίζονται στην μοντέρνα θεωρία που θεωρεί εγγυημένες τις κυβερνητικές παροχές αγαθών και υπηρεσιών σε περιπτώσεις κατάρρευσης της αγοράς ή απρόβλεπτων καταστάσεων στην παραγωγή. Οι αγορές λέγεται ότι παύουν να λειτουργούν  σε συμβάντα φυσικών μονοπωλίων (όπου το μέσο κόστος παραγωγής μειώνεται με αυξανόμενο ρυθμό, και όπου η πιο αποδοτική βιομηχανική δομή είναι ένας μόνον παραγωγός) ή στην περίπτωση των δημόσιων αγαθών όπως η εθνική άμυνα, όπου η πρόσβαση στην κατανάλωσή του αγαθού είναι ελεύθερη και μη ανταγωνιστική (πχ λέγεται ότι ένας τζαμπατζής δεν μπορεί να αποκλεισθεί από το να απολαύσει υπηρεσίας εθνικής ασφάλειας, σ΄ αντίθεση με την αγορά ενός σπιτιού ή ενός αυτοκινήτου). Εν τω μεταξύ, ένα δημοφιλές παράδειγμα αρνητικών απροβλέπτων καταστάσεων είναι η βιομηχανική ρύπανση , όπου τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα δεν είναι ξεκάθαρα καθορισμένα. Σ’ όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η παραδοσιακή οικονομική θεωρία προσφέρει μια αποδείξιμη βάση για κρατική παρέμβαση και ρύθμιση.

Η Αυστριακή Σχολή οικονομικών δεν επιδοκιμάζει   σ’ αυτές τις περιπτώσεις την κοινώς αποδεκτή θεωρία. Ο Ludwig von Mises σημειώνει για παράδειγμα, ότι το μονοπώλιο θα μπορούσε να συμβεί πρακτικά στην περίπτωση που ένας σπάνιος πόρος ελεγχόταν από ένα και μόνο μέρος (πχ η περίπτωση  της DeBeers diamond holdings το πλησιάζει) και έτσι οι συχνότερα  εμφανιζόμενες περιπτώσεις μονοπωλίων γεννούνται στην πραγματικότητα από κρατική παρέμβαση.(πχ δημόσιες εγκαταστάσεις)

Παρόμοια οι Αυστριακοί σημειώνουν ότι η παροχή δημόσιων αγαθών είναι συχνά μια κατάσταση ανεπαρκώς προσδιορισμένων ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων, κάτι που δικαιολογείται από την ύπαρξη τσαμπατζήδων. Εκτός αυτού, όπως ο Tocqueville προνοητικά προειδοποιούσε, η δράση της κυβέρνησης σ’ όλα τα επίπεδα της κοινωνίας δεν περιορίζεται, ούτε κατ΄ ολίγον στην παροχή δημόσιων αγαθών: Υπάρχει η τάση για παροχή πολλών υπηρεσιών που αναμφισβήτητα παράγονται από το ανταγωνιστικό περιβάλλον από αυτοδιοικητικές, πολιτειακές ή ομοσπονδιακές κυβερνήσεις, συχνά στο όνομα τις επανόρθωσης υποτιθέμενων κοινωνικών δεινών όπως η ανισότητα.  Μέσω προοδευτικής (και προοδευτικά αυξανόμενης) φορολόγησης, αυτό επιβαρύνει αφόρητα  τα δημόσια οικονομικά σε όλα τα επίπεδα και οδηγεί στην εξαθλίωση, ειδικά σε αρκετές πόλεις της «ζώνης της σκουριάς».

Στην παρούσα πραγματεία εξετάζεται η διασύνδεση φορολογίας και μεγέθους της αυτοδιοικητικής διακυβέρνησης από την μια και η οικονομικής ευρωστίας από την άλλη, που προσεγγίζεται με δεδομένα που αφορούν σε αλλαγές στον πληθυσμό ή στο κατά κεφαλήν εισόδημα. Μέσω της μελέτης μιας πόλης της ζώνης της σκουριάς, του Άκρον στο Οχάιο, εξετάζεται το πρόσφατο ιστορικό του τι συνέβη συγκριτικά με όρους οικονομικής ευρωστίας. Κι ενώ η εικόνα που παρουσιάζεται είναι ζοφερή και εξ ολοκλήρου προβλέψιμη συνέπεια της ασυγκράτητης μεγέθυνσης στην διακυβέρνηση,   οδηγούμαστε σε μια λύση στο πρόβλημα του Ακρον, την μόνη βιώσιμη λύση, βασιζόμενη στην ιδιωτικοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών και μια μείωση των φορολογικών βαρών της διακυβέρνησης. Η πραγματεία σταχυολογεί στοιχεία από καλοδιαχειριζόμενες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Ολοκληρώνεται με παρατηρήσεις πάνω στην σημασία αυτών των ευρημάτων σχετικά με  το μέλλον της αστικοποιημένης Αμερικής.  

 ACRON, Η ΕΠΜΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΟΧΑΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΟΓΚΩΜΈΝΗ ΔΙΑΚΥΒΈΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΑΚΌΛΟΥΘΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ ΥΓΕΊΑΤο Acron ήταν μια υπερήφανη βιομηχανική πόλη, και η έδρα του μεγαλύτερου κατασκευαστή ελαστικών επισώτρων στον κόσμο. Συντονισμένο με τους μεταποιητές των γειτονικών Pittsburgh, Cleveland, και Toledo, το Akron εφοδίαζε την αυτοκινητοβιομηχανία  του Detroit και ήταν γνωστό σαν την «πρωτεύουσα του καουτσούκ».  Η πόλη διετέλεσε υπό μακροχρόνια οικονομική παρακμή, παρότι η διοίκηση του Δήμου κυριαρχείται τώρα από τον μακροβιότερο δήμαρχο στην ιστορία της πόλης-20 χρόνια και τέσσερεις θητείες. Ολοκληρώνεται μια επισκόπηση της περιόδου αυτής, προκειμένου   να εκτιμηθεί η σχέση μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και του παρόντος  εκεί διαχειριστικού καθεστώτος.  Για την ανάλυση αυτή θεωρήθηκαν  το ομοσποντιακό γραφείο Απογραφής (Statistical Abstract of the United States) και το Mackinac Center για την Δημόσια Πολιτική ( ίδρυμα με έδρα το Michigan που μελετά τα τοπικά οικονομικά) αξιόπιστες πηγές παραγωγής των ακόλουθων παρατηρήσεων:.

• ·         Η ενδεικτικότερη τιμή για την εκτίμηση της  τοπικής ανάπτυξη είναι ο πληθυσμός. Όσο η οικονομία των ΗΠΑ και ο πληθυσμός εμφάνιζαν επιταχυνόμενους ρυθμούς ανάπτυξης από το 1987, ο πληθυσμός του Akron εμφάνισε υποχώρηση κατά 21000 για να φθάσει  στον σημερινό συνολικό των 209.000 κατοίκων. Στην αρχή της θητείας του σημερινού δημάρχου ,το Akron ήταν η 66^η  σε μέγεθος πόλη των ΗΠΑ,και σήμερα είναι η 92^η. Ανάμεσα στις 100 μεγάλες πόλεις το 1987, αυτή είναι η πιο απότομη πτώση στην κατάταξη., φανερώνοντας ένα ασυνήθιστα φτωχό αναπτυξιακό περιβάλλον σε σχέση με ομόλογες πόλεις. Επιπροσθέτως, στην δεκαετία 1990-2000, την τελευταία των δεδομένων για σύγκριση 239 πόλεων των ΗΠΑ με πληθυσμό τουλάχιστον 100.000, το Akron κατατάχθηκε 212^ο σε πληθυσμιακή ανάπτυξη, με καθαρή μείωση 6.108 κατοίκων. Αντίθετα άλλες Μεσοδυτικές πόλεις συγκρίσιμες δημογραφικά με το Akron τα κατάφεραν μακράν καλύτερα. Το Cedar Rapids, στην Iowa (+11,904), το Grand Rapids, του Michigan (+8,127), το Green Bay, στο Wisconsin (+5,616), το Rockford, του Illinois (+6,173). Όλα τα παραπάνω διαψεύδουν την άποψη ότι η παρακμή που βίωσε το Akron ήταν «αναπόφευκτη». Διαφορετικές πολιτικές και διαφορετική ηγεσία παράγουν διαφορετικά αποτελέσματα. 
• ·         Μέσα σε 20 χρόνια, η σημερινή διοίκηση της πόλης πιέζει για ευάριθμες αυξήσεις φόρων, υπαινισσόμενη ότι το Akron είναι υποχρηματοδοπούμενο.  Ακόμη σύμφωνα με την απογραφή του 2000, στις μετρήσεις των κατά κεφαλήν δημοτικών φόρων, το Akron ήταν ήταν 50^ο (από 239) με 668$ ανά κάτοικο. Έτσι η παρακμή του Akron δεν είναι το ιστορικό μιας υποφορολογούμενης και υποχρηματοδοτούμενης διακυβέρνησης.  Αντιθέτως, μεταξύ των 239 μεγαλύτερων πόλεων των ΗΠΑ, η πλειονότητα των χαμηλά φορολογούμενων περιοχών είναι στις υψηλά αναπτυσσόμενες περιοχές. (πχ Τέξας, Φλόριδα, Ηπειρωτική Καλιφόρνια).  Αυτό επιβεβαιώνει εμπειρικές έρευνες στα οικονομικά, οι οποίες δείχνουν επανειλημμένα ότι καθεστώτα υψηλών φόρων δρουν σαν εμπόδιο στην απασχόληση και την μεγέθυνση του εισοδήματος.  
• ·         Υψηλή φορολογία με τη σειρά της μπορεί να εκθρέψει γραφειοκρατική σπατάλη: Όπως τέθηκε πιο πάνω,  το μέτρο της «γραφειοκρατικής φούσκας» στην αυτοδιοικητική διακυβέρνηση είναι ο λόγος μεταξύ κατοίκων και δημοτικών υπαλλήλων πλήρους απασχόλησης. Ξανά, το Detroit (50:1) είναι μια ανεπαρκώς διαχειριζόμενη πόλη, με μια σπάταλη διοίκηση, η Ινδιανάπολη (203:1), απεναντίας, διοικείται αποδοτικά, ακόμη και το Los Angeles είναι στο 108:1. Ο λόγος στο Akron είναι 86:1, που αποτελεί ένα δυνατό καμπανάκι για επαρκείς δημοτικές Υπηρεσίες και συνετή κατανομή των φορολογικών εσόδων. Οι δημοτικοί υπάλληλοι του Akron αποζημιώνονται κατά μέσον όρο με 74.000$ δηλαδή 2,3 φορές το μέσο οικογενειακό εισόδημα (ή 3,05 φορές το κατά κεφαλή εισόδημα) του πληθυσμού στης πόλης, μια καθαρή ένδειξη  πελατειακής προστασίας από την διοίκηση.
• ·         Συζητιέται παρακάτω ότι ένα κλειδί «βέλτιστης πρακτικής» πόλεων που αντιτίθενται στην γραφειοκρατική σπατάλη είναι η ιδιωτικοποίηση ή ο ανταγωνισμός προς τις Δημοτικές υπηρεσίες. Η Ινδιοανάπολη εξοικονόμησε 480εκατομύρια $ την δεκαετία του ’90 μέσω ανταγωνισμού ή ιδιωτικοποίησης 75 προσφερόμενων από τον Δήμο υπηρεσιών οι οποίες  ανήκαν και ελέγχονταν  προηγουμένως κατά 100% από τον δήμο, από γήπεδα γκολφ μέχρι τυπογραφία και υπηρεσίες καθαριότητας εσωτερικών χώρων. Παρομοίως ο  Ed Rendell εξοικονόμησε για την Φιλαδέλφεια 275 εκατ $ εισάγοντας τον ανταγωνισμό στις υπηρεσίες που προσέφερε. Αυτό είναι μια ακόμη «βέλτιστη πρακτική» για την οποία δεν έγινε ποτέ καμιά προσπάθεια στο Akron. [10]
• ·         To Akron είναι μια πόλη προϊούσας δημογραφικής γήρανσης: Από τις 239 πόλεις το 2000, το Akron κατατάχθηκε 45^ο σε ποσοστό πληθυσμού μεγαλύτερου των 65 χρόνων (13,5%).,και αν συγκριθεί με τις πόλεις των συνταξιούχων στην Ηλιόλουστη Ζώνη, τα πράγματα  στο Akron είναι συγκριτικά ακόμα χειρότερα. Αυτό σηματοδοτεί την έλλειψη επιχειρηματικής ζωτικότητας  απότοκο μιας ισχνής απογραφής νέων ελκυστικών επιχειρήσεων και είναι μια επικίνδυνη ένδειξη για το μέλλον της  οικονομικής ανάπτυξης. 
• ·         Από την σκοπιά της φτώχειας και του ισχυρότερου αντιδότου της, την ζωντάνια της απασχόλησης, τα Akron είχε επί μακρού  συγκριτικά πολύ χαμηλές επιδόσεις. Μεταξύ του 1999 και του 2005, το ποσοστό των κατοίκων σε φτώχεια αυξήθηκε από 17,5% σε 20,1%, κάτι που ήταν υψηλότερο από τον Εθνικό μέσο όρο. Ακολούθως, το Akron είχε την 47^η υψηλότερη ανεργία (από τις 239) στις ΗΠΑ το 2000.. Εξετάζοντας τις Μητροπολιτικές Στατιστικές Περιοχές (MSAs) δείχνει μικρή βελτίωση, καθώς το Akron σήμερα έχει το 117^ο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας ανάμεσα σε 369 MSAs,
• ·         Η απασχόληση αποφέρει εισόδημα, το οποίο γεννά πλούτο και οικονομική σταθερότητα. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι επίσης ορθή: παρατεταμένες περίοδοι υψηλής σχετικής ανεργίας γεννούν παρακμή. Μεταξύ των πρώτων πόλεων στις ΗΠΑ το Akron έχει την 18^η θέση σε κατασχέσεις, σε αντίθεση με το Pittsburgh το Buffalo, και τις Syracuse που είναι 80^η , 83^η , and 92^ες ,αντίστοιχα, φανερώνοντας μεγαλύτερη ανθεκτικότητα αναπτυξιακής δυναμικής απ’ ότι σε άλλες περιοχές στην Ζώνη της Σκουριάς.
• ·         Τελειώνοντας το Akron συγκρίνεται καλύτερα με την πολιτεία του Οχάϊο, το οποίο περιλαμβάνει τέσσερεις μεγαλύτερες πόλεις  και μερικές μικρότερες (Dayton, Youngstown), που έχουν όλες παρόμοια δημογραφική κατάσταση. Αυτά τα δεδομένα, που παρουσιάσθηκαν για το πιο πρόσφατα διαθέσιμο έτος από το 2000, σκιαγραφούν την σχετική απόδοση της διακυβέρνησης του Akron σε δημιουργία ανάπτυξης.

 

Comparative Statistics from the 2000 Census
Metric	Akron	Ohio
Πληθυσμιακή αλλαγή, 1990–2000	-2.7%	4.7%
Πληθυσμιακή αλλαγή, 2000–2003*	-2.2%	0.7%
Απόφοιτοι ανώτατων Σχολών	80.0%	83.0%
Απόφοιτοι κολεγίων	18.0%	21.1%
Ιδιόκτητη κατοικία %	59.4%	69.1%
Μέση αξία κατοικίας	$76,500	$103,700
Μέσο οικογενειακό εισόδημα	$31,835	$40,956
Κατά κεφαλήν εισόδημα	$19,500	$25,000
Λιανικές πωλήσεις κατά κεφαλήν	$8,023	$9,181
Ποσοστό φτώχειας, 1999	17.5%	10.6%
* Υποδηλώνει σχετική κατάρρευση συνεχιζόμενη στη δεκαετία του 2000 για τα  τελευταία συγκρίσιμα δεδομένα. ; Η πληθυσμιακή απώλεια του Akron είναι-3.2% από το 2000  έως το 2007.
Πηγή: US Census Bureau

Ανακεφαλαιώνοντας το Akron παρακμάζει σοβαρά από το 1987, η οικονομία των ΗΠΑ είναι μεγαλύτερη κατά 70% σε πραγματικά μεγέθη, αλλά το Akron έχασε 21.000 ανθρώπους. Αυτήν την περίοδο έχει μια από τις πιο αδύναμες ηγεσίες,  προϊόν  μιας περιχαρακωμένης διακυβέρνησης, μη φιλική προς επιχειρήσεις που διογκώνει τις λειτουργίες του  σε μέγεθος και κλίμακα και σε απόλυτες τιμές  και σχετικά προς άλλους δήμους. Παρ’ όλα αυτά η οικονομική υποβάθμιση δεν είναι αναπόφευκτη, και το Akron μπορεί να επιτύχει μια ισχυρή επάνοδο, δεδομένου ότι διαθέτει σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Η καλύτερη, και μόνη του, ελπίδα όμως, ευρίσκεται στο να αναπαράγει ότι απέδωσε και αλλού, δηλαδή  περιστολή της διακυβέρνησης και αύξηση της σφαίρας δραστηριοτήτων του ιδιωτικού τομέα.

Μελέτη της περίπτωσης των λύσεων του ιδιωτικού τομέα: Ινδιανάπολις

.Η Ινδιανάπολη της δεκαετίας του ’90 αποτελεί πρότυπο/πυξίδα. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η πόλη και η τοπική οικονομία ακόμη αναδομείτο από προηγούμενη στασιμότητα κατά την οποία, όπως και στο Akron, είχαν χαθεί σταθερές δουλειές στη μεταποίηση, ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 15.000 από το 1970. Ενώ η παραγωγική δομή της; πόλης άρχισε να διαφοροποιείται προς υπηρεσίες  υγείας κατά την δεκαετία του ’80, μόνον ο κυβερνητικός τομέας μεγάλωσε ουσιαστικά (Η Ινδιανάπολη είναι πρωτεύουσα πολιτείας). Περαιτέρω, ο φόρος; Ακίνητης περιουσίας και οι φορολογικοί συντελεστές εισοδήματος αυξήθηκαν εκρηκτικά  φθάνοντας πάνω από 25% και 350% αντίστοιχα, διαρκούσης της δεκαετίας του ’80.

Όταν ο δήμαρχος  Stephen Goldsmith ανέλαβε το 1992, δεσμεύθηκε για μια μεταστροφή βασισμένη στην ιδιωτικοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών και για την  δημιουργία ευνοϊκότερου επιχειρηματικού  κλίματος Κατά την διάρκεια της οκταετούς θητείας του, ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε κατά περίπου 50.000 κατοίκους, κάτι που προκλήθηκε από ένα φιλικότερο προς τις επιχειρήσεις περιβάλλον και το επακόλουθό του, την μικρότερη διακυβέρνηση.  Η μεταστροφή της Ιδιανάπολης προκλήθηκε μέσω ενός τριμερούς προγράμματος.

(1) Δημιουργία του “SELTIC” (("Service, Efficiency, and Lower Taxes for Indianapolis Commission") (Εξυπηρέτηση, αποδοτικότητα και χαμηλότεροι φόροι για την Επιτροπή της Ινδιανάπολης). Το SELTIC συστάθηκε από εθελοντές εννιά ιδιωτικών τομέων,  κατ΄αρχήν από ηγέτες της επιχειρηματικής κοινότητας, οι οποίοι με τη σειρά τους μοιράστηκαν υποεπιτροπές με περισσότερους εθελοντές με διάφορες απαιτούμενες λειτουργικές ειδικεύσεις ή ικανότητες. Η υποχρέωση της SELTIC ήταν να μελετήσει κάθε δραστηριότητα των  δημοτικών υπηρεσιών, από την αποχέτευση μέχρι την αδειοδότηση των επιχειρήσεων.  Ο στόχος: Να κάνουν κάθε δημοτική υπηρεσία ποιοτικότερη, λιγότερο ακριβή, και φιλική προς τις επιχειρήσεις ή και να την εξαλείψουν εντελώς.  Σταχυολογήθηκαν οι καλύτερες πρακτικές άλλων αυτοδιοικήσεων ή του ιδιωτικού τομέα,  και έγινε συγκριτική αξιολόγηση προς ανταγωνιστικές πόλεις και προάστια. Η SELTIC ανέφερε προς τον δήμαρχο Goldsmith και μετατράπηκε σε ένα όχημα προσέγγισης της νέας επιχειρηματικής αναζωογόνησης.

Η επιτροπή ήταν ο ηγέτης στο θαύμα που επακολούθησε στην Ινδιανάπολη και αντιγράφτηκε σ’ όλες τις HΠΑ. Υπό τον Goldsmith η Ινδιανάπολη περιέκοψε δαπάνες και συσσώρευσε εξοικονομημένα κονδύλια 480 εκατ $ στα οκρώ χρόνια (βασισμένα σε ευθείες προβολές χρονολογούμενες από τα πρώιμα χρόνια του ’80)., μείωσε το προσωπικό από 4.650 σε 3.400  (βελτιώνοντας τον λόγο αποδοτικότητας κατοίκων προς υπαλλήλους σε έναν από τους καλύτερους σ’ όλο το έθνος, καλύτεροι από 200:1), μείωσε στο ένα τέταρτο τον φόρο ακίνητης περιουσίας, κράτησε το φόρο εισοδήματος σταθερό, μετά από δέκα χρόνια αυξήσεων, και είδε το δημοτικό χρέος να αναβαθμίζεται σε ΑΑΑ. Τελικά, η ανεργία αποκλιμακώθηκε από 5,2% σε 2,3%, διαρκούσης της οκταετούς θητείας του   Goldsmith, διεκδικόντας τον εθνικό μέσο όρο απόλυτα και σχετικά. Ως αποτέλεσμα αυτής της εντυπωσιακής απόδοσης , πάω από 3.500 δήμαρχοι, κυβερνήτες, και σύμβουλοι ήρθαν στην Ινδιανάπολη για να μάθουν τι έγινε στα τέλει της δεκαετίας του ’90.

Μια μεγάλη βιβλιογραφία στην Αυστριακή οικονομική σχολή περιγράφει λεπτομερειακά το πώς και το γιατί η κυβερνητική γραφειοκρατία αποτυγχάνει στον πραγματικό κόσμο, εν συντομία ότι υπάρχουν προβλήματα με τα κίνητρα και τις αποτυχίες στην αξιοποίηση της γνώσης που θα έλυνε κοινωνικά προβλήματα. Περαιτέρω απούσης της ατομικής ιδιοκτησίας δεν υπάρχει  επιχειρηματικότητα-αυτό που ο Israel Kirzner αναφέρει ως ηγέτιδα ισχύ  της οικονομίας της αγοράς- και κατά συνέπεια  έλλειψη συντονισμού και χρήσης των πόρων. Η επιτροπή  SELTIC επιβεβαίωσε πρακτικά  αυτήν την πραγματεία και αυτό ήταν ένα ουσιαστικό μέρος της αναζωογόνησης της πόλης της Ινδιανάπολης.

(2) Επίτευξη της υπεροχής μέσω της ιδιωτικοποίησης. Στις επιχειρήσεις ή την κυβέρνηση, το μονοπώλιο μπορεί να είναι εχθρικό προς την οικονομική ανάπτυξη. Τα μονοπώλια υποβαθμίζουν την ποιότητα και την εξυπηρέτηση των πελατών, εμποδίζουν την καινοτομία, και οι πιο καλοδιαχειριζόμενοι δήμοι της Αμερικής διαλέγουν τώρα τον ανταγωνισμό έναντι του μονοπωλίου οπουδήποτε είναι γι’ αυτούς δυνατό. Αυτό είναι το μυστικό του μπουμ της Ινδιανάπολης, κάτι που κι άλλες πόλεις αντιγράφουν και αυτή είναι η καλύτερη ελπίδα για το Akron και το μέλλον του.

Πώς λειτουργεί το πράγμα; Η SELTIC της Ινδιανάπολης ξεκίνησε με το «τεστ των κίτρινων σελίδων»: Δεκάδες δημοτικών υπηρεσιών, από υπηρεσίες καθαρισμού χώρων μέχρι εκτυπώσεις, αποστολή αποδείξεων υέλους αποχέτευσης και διαχείριση γηπέδων γκόλφ, αναλύθηκαν προκειμένου να βρεθούν προμηθευτές από τον ιδιωτικό τομέα που  προσέφεραν την υπηρεσία τους μέσω του Χρυσού Οδηγού. Εάν συνέβαινε αυτό, γινόταν διαγωνισμός για σύμβαση προμήθειας της υπηρεσίας. (Σ’ αυτόν συμμετείχε και η υπάρχουσα Δημοτική Υπηρεσία ως ένας από τους μειοδότες) Αυτή είναι μια αναζήτηση εξωτερικών συνεργατών, με μια στρέβλωση παρόλα αυτά, διότι εάν ο ιδιώτης προμηθευτής/εργολάβος κέρδιζε τον διαγωνισμό απορροφούσε το προσωπικό που ήταν μέλος της  AFSCME(Αμερικάνική Ομοσπονδία των Υπαλλήλων του Κράτους, της Χώρας και των ΟΤΑ, κάτι σαν την δικιά μας την ΑΔΕΔΥ). Στην πράξη κατά την διάρκεια της 8-ετούς θητείας του Goldsmit, ούτε ένας Δημοτικός Υπάλληλος έμεινε άνεργος: Μόνο ο εργοδότης άλλαξε.  Με την Ινδιανάπολη να επιμένει ότι η συγκρίσιμη αμοιβή και τα ευεργετήματα που ήσαν αρχικά, παρέμειναν. Και σε μια μοναδική διευθέτηση η AFSCME συνέχισε να εκπροσωπεί τους εργαζόμενους υπό ιδιώτη πλέον ιδιοκτήτη. Τελικά, 75 υπηρεσίες οδηγήθηκαν προς τον ανταγωνισμό.: Μερικές φορές οι υπάλληλοι του Δήμου κέρδιζαν τον διαγωνισμό, μερικές φορές τον κέρδιζε μια ιδιωτική φίρμα.  Αλλά σ’ όλες της περιπτώσεις προέκυψαν μεγάλη εξοικονόμηση και αποδοτικότητα. Αυτό είναι το πώς η Ινδιανάπολη περιέκοψε κατά 49% (1.200 εργαζόμενους) και όχι από το προσωπικό ασφαλέιας, και εξοικονόμησε 480εκ $ από τον προϋπολογισμό του σε βάθος 8 ετών.  Και κατά ευτυχή τρόπο, η συνδικαλιστική ένωση του Δημόσιου τομέα, η AFSCME, γενικά χειροκρότησε την υπεροχή του συνεταιρισμού Δημόσιου-Ιδιωτικού τομέα ειδικά όταν οι εργαζόμενοι κέρδιζαν μπόνους κινήτρων που παρέχονταν  από την  η νέα ιδιοκτησία και διοίκηση.

Το ελαφρότερο φορτίο διακυβέρνησης απελευθέρωσε τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας της Ινδιανάπολης πέρα από τα σύνορα: το κατά κεφαλήν εισόδημα αυξήθηκε κατά το ένα τέταρτο στο τέλος της δεκαετίας και η απασχόληση αυξανόταν κατά μέσον όρο κατά 1,4% ετήσια κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’90. Πολλές πόλεις αντιγράφουν τώρα αυτήν την συνταγή για τους ίδιους λόγους.: Η Green Bay για παράδειγμα ιδιωτικοποίησε το σύστημα των μεταφορών της με εξοικονόμηση κόστους 7% ετήσια και βελτίωσε την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Η εισαγωγή του ανταγωνισμού θεσμοθετήθηκε στο Phoenix και το Charlotte για την συλλογή των σκουπιδιών στο Buffalo για την ανακύκλωση και στο Dallas για την συντήρηση του στόλου των οχημάτων. Όμοια  για το Los Angeles στα γήπεδα τένις στις βιβλιοθήκες του Riverside County και σε συντηρήσεις εγκαταστάσεων στο Cincinnati. Στην πραγματικότητα κάθε Δημοτική Υπηρεσία υπόκειται εύκολα στον ανταγωνισμό (αν όχι σε άμεση ιδιωτικοποίηση), με εντυπωσιακά αποτελέσματα σε καλύτερη ποιότητα και απόδοση, χαμηλότερο κόστος, μικρότερους φόρους, και βελτίωση του περιβάλλοντος που δημιουργεί απασχόληση.

Από το προηγούμενα, είναι ξεκάθαρο ότι το Akron χρειάζεται να επιδιώξει βελτιώσεις κόστους και απόδοσης με σκοπό τα χαμηλότερα Δημοτικά έξοδα. Γιατί; Διότι οι φόροι πρέπει να μειωθούν για να επιβιώσει το Akron, και υφίσταται μια σημαντική σχέση μεταξύ χαμηλών φόρων και ανάπτυξης της απασχόλησης. Για παράδειγμα από το 1990 το Akron χάνει 14.000 κατοίκους  και το Green Bay κερδίζει 7.000 με όμοια δημογραφική εικόνα. Ο φόρος εισοδήματος για το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι μικρότερος από το μισό  του Akron. Και το κατά κεφαλήν εισόδημα του  Green Bay  είναι τώρα 25% υψηλότερο, ενώ ο λόγος μεταξύ κατοίκων και Δημοτικών υπαλλήλων, ξανά το κλειδί μέτρησης της παραγωγικότητας της δημοτικής διακυβέρνησης, είναι 27% καλύτερος από αυτόν του Akron.

Παρόμοια το 1999, τελευταία χρονιά της θητείας του   Goldsmith, η Ινδιανάπολη είχε  προϋπολογισμό 545 εκατ $ (αξίες του 2007), και 3.400 υπαλλήλους, (1.200 λιγότερους απ’ ότι οκτώ χρόνια νωρίτερα),  ο προϋπολογισμός του Akron το 2007 ήταν περίπου 490 εκατ $, με μόνον 2.400 υπαλλήλου. Ακόμα χειρότερα η Ινδιανάπολη είχε 780.000 κατοίκους-κοντά πέντε φορές απ’ ότι το σημερινό (2008) Akron. Η διακυβέρνηση του Akron είναι ανεπαρκής και αποτελεί τον  πρωταρχικό λόγο για το μακροχρόνιο καθοδικό ρεύμα στην ανάπτυξη και χρειάζεται μια SELTIC σαν κι αυτή που έκανε η Ινδιανάπολη.

(3) Η Διαφάνεια.    Οι καινοτομίες του ιδιωτικού τομέα προσφέρουν εργαλεία που γεννούν αποδοτικότητα, ποιότητα, και ακεραιότητα: μεθοδολογία κοστολόγησης δραστηριοτήτων, μετρήσεις απόδοσης, λογιστικούς ελέγχους, και ρητές συμβατικές απαιτήσεις είναι όλα μέρος της επιτυχίας της Ινδιανάπολης. Αυτή επιβάλει μια κουλτούρα υπεροχής σε αντίθεση, απ’ ότι λέγεται, με τους διαχειριστές του Akron, από τους οποίους κανείς  –ακόμη και το 2008 και την μετά-Enron Εποχή-δεν δίνει  περιγραφή της δουλειάς έναντι της οποίας θα μπορεί να κριθεί η απόδοσή του, σύμφωνα με τον διευθυντή οικονομικών της πόλης του Akron.

Σαν παράδειγμα, το site της πόλης του Akron περιέχει τον προϋπολογισμό του 2007 σε έγγραφο 27 σελίδων. Είναι απίθανο να αντλήσεις λεπτομέρειες από αυτήν την περίληψη. Ο δήμαρχος  Jim Schmitt του Green Bay, του οποίου το site, αντίθετα, περιέχει λεπτομερή 192-σέλιδο προϋπολογισμό, με λογιστικό έλεγχο από τρίτους, συνόψισε ότι αναπαράγει αυτού του είδους τη νοοτροπία. Ο Schmitt, ο οποίος μετέφερε το τμήμα οικονομικής ανάπτυξης δίπλα από το γραφείο του και ξοδεύει τον μισό του χρόνο για προσέλκυση επιχειρήσεων, λέγει ότι: « οι επιχειρηματίες γνωρίζουν τι κάνουν, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να φύγουμε από τον δρόμο τους». «Οι δικές τους δημιουργικές ιδέες και μέθοδοι, λέει, βοηθούν και τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα να γίνουν καλύτεροι». Πράγματι, το ποδόσφαιρο δεν ήταν ο μόνος νικητής αυτό το φθινόπωρο: Το WS Packaging Group, ένας κατασκευαστής μέσων συσκευασίας, κουπονιών και πινακίδων, 380 εκατ $ καθαρών κερδών μόλις δεσμεύτηκε να μετακομίσει στην πόλη, και ο πληθυσμός αυξήθηκε πάνω από 1.000 κατά την τετραετή θητεία του Schmitt.

Η Ινδιανάπολη και πιο πρόσφατα πόλεις σαν το Green Bay προσφέρουν ένα σχέδιο  για την αναγέννηση του Akron.

1.      Μια επιτροπή σαν την SELTIC να ηγείται της αλλαγής

2.      Διεκδίκηση  αξιοκρατικής νοοτροπίας μέσω ιδιωτικοποίησης και ανταγωνιστικών διαγωνισμών.

3.      Διαφανείς αναφορές και άνοιγμα

Είναι μια διαδικασία με την οποία τα συνδικάτα του Akron και οι επιχειρήσεις μπορούν να κερδίσουν και να επικυρώσουν μια θεμελιώδη αλήθεια που προτάθηκε από την Αυστριακή οικονομική σχολή κατά την οποία, υπάρχει αδιάσπαστος δεσμός  περιορισμένης διακυβέρνησης και οικονομικής ανάπτυξης.

ΣΥΝΟΨΗ

Οι τοπικές κυβερνήσεις που διογκώνουν τα φορολογικά βάρη των κατοίκων τους, και αυτό με τη σειρά του δρα ως βαρίδιο και για την ανάπτυξη της μελλοντικής φορολογικής βάσης και για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Η παρακμή του Akron στο Ohio  είναι ένα επιτυχές παράδειγμα, και η στρατηγική αναβίωσης της Ινδιανάπολης κατά την δεκαετία του ‘90 είναι εδώ ο μόνος δρόμος για την αναστροφή της κακοδαιμονίας. Πράγματι μια μακροπρόθεσμη θεώρηση του γεγονότος αυτού μπορεί να φωτίσει την αποπειραθείσα σύγκριση μεταξύ Detroit και Ινδιανάπολης. Ενώ και οι δύο είναι μεσανατολικές πόλεις με βαριά βιομηχανική βάση, βρίσκονται σε δύο διαφορετικά άκρα του φάσματος της διόγκωσης και των στόχων της δημοτικής διακυβέρνησης: Το μέγεθος της διακυβέρνησης κάθε πόλης βρίσκεται σε αντίστροφη αναλογία με τα επίπεδα του κατά κεφαλήν εισοδήματός τους. Η Ινδιανάπολη συνεχίζει να μεγεθύνεται ενώ, του Detroit μειώνεται τώρα σε εβδομαδιαία βάση.

Κλείνοντας, είναι διδακτικό να επαναλάβουμε γιατί η ιδιωτικοποίηση είναι πράγματι η μόνη ελπίδα για την αναζωογόνηση των κάποτε υπερήφανων πόλεων. Στο βιβλίο του με τίτλο Bureaucracy από το 1944 ο Mises κάνει διάκριση μεταξύ «γραφειοκρατικής διαχείρισης» και «κερδοφόρου διαχείρισης»  Εξήγησε ότι ούτε τα κίνητρα ούτε η εκμετάλλευση χρήσιμων πληροφοριών  αποτελούν ιδανικές συνθήκες  κάτω από γραφειοκρατική διαχείριση και εκεί δεν  μπορεί εξ ορισμού να υπάρξει ορθολογικός υπολογισμός μέσω του κριτηρίου κερδών και απωλειών. Έτσι ο συντονισμός των πόρων δεν θα είναι ποτέ βέλτιστα αποδοτικός. Και αυτό που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι μέσα στην ίδια την φύση της κυβερνητικής (γραφειοκρατικής) διαχείρισης φωλιάζει η αναποτελεσματικότητα και η ροπή προς την διαφθορά. Κατά συνέπεια, μετά την ιδιωτικοποίηση οι διαδικασίες και η απόδοση του κόστους βελτιώνονται διότι ,με το που ενεργοποιούνται και ευθυγραμμίζονται τα κίνητρα, οι άνθρωποι κινητοποιούνται υποκινούμενοι από το δέλεαρ του κέρδους  στο να χρησιμοποιήσουν «εξειδικευμένη γνώση»  των αγορών, μεθόδους, και ανταγωνιστικές συνθήκες, με άλλα λόγια αύξηση της αποδοτικότητας

  Τελικά, ο Mises προειδοποιούσε επίσης για το παραπροϊόν της γραφειοκρατικής διαχείρισης:  την «εξαφάνιση» της «κριτικής σκέψης». Αυτός περιέγραψε και πάλι το φαινόμενο σε ¨macro” όρους. (πχ ο Γερμανικός λαός παραδόθηκε σε ένα φιλελεύθερο σύστημα κατά την διάρκεια του 19^ου αιώνα προοίμιο του σοσιαλισμού του  Bismarck), παρατηρώντας το πώς μπόρεσε η υποτακτικότητα  ενός ολόκληρου λαού να μετατραπεί σε υποταγή στο πρόσωπο ενός δικτάτορα. Αλλά αυτό συμβαίνει προφανώς και σε επιχειρήσεις που διοικούνται από δήμους οι οποίες δεν υπόκεινται στην ανταγωνιστική βάσανο, στης διαμάχης κερδών και απωλειών.