Γέφυρα Κούσιου: Πάλι τα ίδια;

Πριν μέρες  ο Δημοτικός σύμβουλος Δ. Δάσκαλος έστειλε μια επιστολή στη Δήμαρχο.  Ασχολήθηκα σε προηγούμενη ανάρτηση.  Για την ακρίβεια την 07 Σεπτεμβρίου 2012. Από τότε πάνε 21 μέρες. Στο ενδιάμεσο, μια βδομάδα πριν ξαναπήρα στο γραφείο της Δημάρχου απ’ όπου με πληροφόρησαν ότι το θέμα το χειρίζεται ο Διευθυντής του Δήμου.

Πήρα τον Διευθυντή του Δήμου και μου είπε πως συζητά το θέμα με τους Νομικούς του Δήμου και μου ζήτησε δύο ημέρες. Όταν του είπα ότι υπάρχει μια ανοικτή υπόθεση και πρέπει να ενημερωθεί η δικαιοσύνη με ρώτησε αν τον απειλώ.  

‘Όχι δεν τον απειλούσα. Ούτε ξαναασχολήθηκα με την επιστολή. Με την αναφορά μου απλά θα αναφέρω πως υπάρχει  και πως σε κάποια παράγραφό  της, έμαθα, ότι αναφέρεται στις ρήτρες που έπρεπε να επιβληθούν στον εργολάβο της Γέφυρας Κούσιου και δεν επιβλήθηκαν. 

Τώρα που τα σκέφτομαι, τι με νοιάζει τι έλεγε η επιστολή;  Αυτός που πρέπει, αν πρέπει , να το μάθει, θα το μάθει με μια απλή του εντολή. 

Από την άλλη πάλι ποιος του δίνει το δικαίωμα να παρανομεί στερώντας έναν πολίτη από το βασικό στοιχείο της διαφάνειας: Την ενημέρωση.

Ποιος του έδωσε το δικαίωμα να συμπεριφέρεται σαν τον μεγάλο κλειδοκράτορα των κρατικών μυστικών.

Ή ακόμη ποιος έδωσε το δικαίωμα στον Δημοτικό Σύμβουλο κ. Δάσκαλο να μη γνωρίζει απλούς Νόμους. Νόμους που δεν του επιτρέπουν να στέλνει εμπιστευτικές επιστολές που αφορούν στην ίδια την πόλη. Γιατί αν δεις τον Ν 2690/99, οι μόνες περιπτώσεις που δεν μπορεί να δοθεί αντίγραφο διοικητικής πράξης στον πολίτη είναι αν πρόκειται, για πρακτικά του Υπουργικού Συμβουλίου, Δικαστική ή διοικητική έρευνα εν εξελίξει, ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και βιομηχανική ιδιοκτησία. Τα άλλα οφείλουν να είναι κτήμα όλων γιατί αφορούν στο μέλλον όλων.