Συνεχίζοντας την ανθρωποπαρατήρηση (κατά το ορνιθοπαρατήρηση, το birdwatching) είδα κι άλλα ενδιαφέροντα στην πρόσφατη συνέντευξη της Δημάρχου.
Έγραψε η ανταπόκριση
Από προσωπική της εμπειρία λόγω των ετών που βρίσκεται στην θέση της δημάρχου μας γνωστοποίησε την διαπίστωσή της ότι υπάρχουν πολλά μυαλά ,πολλά για γκρίνια και λίγα για τη θετική σκέψη .’’ Κάποιοι στην τοπική μας κοινωνία έχουν λόγω ύπαρξης μόνο όταν γκρινιάζουν και όταν δημιουργούν κάποια θέματα τα οποία πιστεύουν ότι θα προκαλέσουν το κοινό αίσθημα . Αν τους προκαλέσεις ,αυτούς τους κάποιους, να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου για να αναπτύξουν κάποια θετική πρόταση ,τότε χάνονται ,κρύβονται για να αρχίσουν και πάλι να πετροβολούν κάθε τί το οποίο κινείται προς τα εμπρός .
Μιας και αποδεδειγμένα αναφέρθηκε στον γράφοντα, ας δούμε πόσες προτάσεις πήρε από αυτόν και φυσικά τις πέταξε στα σκουπίδια.
2010 Αύγουστος: Πρόταση για την διαχείριση της Λυματολάσπης. Εμφάνιση στο Δημοτικό Συμβούλιο άρνηση αυτηνής και του Προέδρου να επακολουθήσει Δημόσια συζήτηση και φυσικά άρνηση σ΄ εμένα το κομιστή μιας πρότασης που είχε υποστηριχθεί από 25 πολίτες να δευτερολογήσω. Φυσικά τα τζαναβάρια της κάνανε ξανά το Δημοτικό Συμβούλιο παιδότοπο
2011 Οκτώβριος Τα 2/3 της επιτροπής διαβούλευσης συνυπογράφουν πρόταση που γράφτηκε αλλά και συζητήθηκε σε στενό κύκλο για την ιδέα της ή των Βιομηχανικών /επιχειρηματικών περιοχών. Η πρόταση ήταν γραπτή και κατατέθηκε στην πρόεδρο της Επιτροπής διαβούλευσης που θεσμικά είναι η Δήμαρχος. Μετά από αυτό όχι μόνο δεν έφερε το θέμα στην Επιτροπή αλλά και έκανε το παν να την διαλύσει. Τα κατάφερε. Μετά από μήνες χρησιμοποίησε το γεγονός ότι είμαι μέλος της για να πείσει τον κόσμο ότι έκανε το παν για μένα. Άντε καλά.
Θέλει κι άλλα; Θα τα έχει:
Ιούνιος 2010. Με πρωτοβουλία δική μου και κάλυψη από την τότε Νομαρχία γίνεται ημερίδα για την διαχείριση της λυματολάσπης των κονσερβοποιείων. Προσκλήθηκε αλλά δεν πάτησε.
Από Φεβρουάριο του 12 έως σήμερα. Με βλέπει να παρουσιάζω προτάσεις να προσπαθώ να προβάλω λύσεις για το θέμα των αναπλάσεων. Απλά κωφεύει. Γιατί; Μα γιατί μόνο αυτό έχει σκεφθεί και φυσικά το έχει υλοποιήσει με τον ποιο ανεπιτυχή τρόπο.
Από Μάρτιο του ‘09 έως αρχές του ’10 παρεμβάσεις μου για την λειτουργία του τότε Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου. Δεν έκανε τίποτα. Και ο σημερινός ξανάρχισε τα ίδια. Πάλι τίποτα δεν θα κάνει.
Έχω κι άλλα που αφορούν στην υπέρβαση της κρίσης σε τοπικό επίπεδο μέσω ιδιωτικοποίησης των δραστηριοτήτων και υπηρεσιών του Δήμου, την βελτίωση της λειτουργίας του Γραφείου Δόμησης κλπ.
Αντ’ αυτών τι ακούσαμε να λέει σύμφωνα πάντα με την ανατπόκριση:
Δεν έχουν πρόταση παρά άρνηση των πάντων… και αναζητούν τρόπο προκειμένου να αντιπαλέψουν κάθε έργο .Αν θέλουν να κάνουν ζημιά στην Χαρούλα ας κάνουν προσωπική ζημιά ,εγώ εδώ είμαι!
Για δες φίλε μου πράγματα! Ζητά από μένα και όλους τους Βεροιώτες να ασχοληθούν με την προσωπική της ζωή και όχι και τα πράγματα της πόλης τους!
Τι γίνεται εδώ δε παιδιά;
Η Λιλιπούπολις είχε τον δήμαρχο Χαρχούδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κατάλαβα τι προσπαθείς να υπαινιχθείς. Αλλά το θέμα δεν είναι ο /η Δήμαρχος. Το θέμα είναι πόσο αποδεχόμαστε τον χαρακτηρισμό ως Λιλιπούπολη. Προφανώς δεν έχουμε τα φόντα να γίνουμε Νέα Υόρκη, ούτε καν Λάρισα παρ' όλα αυτά οφείλουμε να δούμε πως κάποιοι άλλοι τα κατάφεραν καλύτερα. Και εδώ υπάρχει το θεώρημα ότι: Διαφορετικές πολιτικές και διαφορετική ηγεσία παράγουν διαφορετικά αποτελέσματα. Δες για παράδειγμα τον Χάρτη των ΗΠΑ. Θα περίμενες φυσιολογικά η μεγαλύτερη πόλη τους να είναι κάπου κοντά στην Νέα Ορλεάνη. Μεγάλο λιμάνι με πρόσβαση στην ενδοχώρα. Παρ΄ όλα αυτά είναι η Νέα Υόρκη. Μια πόλη που κατασκεύασε μέσω από το κανάλι της λίμνης Ίρι (Θηριώδες έργο για τις αρχές του 19ου αιώνα) την πρόσβασή της στην ενδοχώρα. Σε λίγο θα δημοσιεύσω μεταφρασμένο άρθρο για το πως μια αλλαγή στο πνεύμα της Διοίκησης ενός Δήμου μπορεί να τον βγάλει από την παρακμή.
ΔιαγραφήΚαταλήγοντας πρώτα αποφασίζεις τι πόλη θέλεις, να είσαι Λιλιπούπολη ή Κανονικούπολη δηλαδή και μετά ψάχνεσαι για τον ...Χαρχούδα