Αεράκι αισιοδοξίας

Είχα καιρό να δω κάτι τόσο ενθαρρυντικό. Χθες στην πόλη μου κάποιοι πολίτες χωρίς καμιά διάθεση για γκρίνια, μικρόψυχη διεκδίκηση και ότι άλλο έχουμε χρόνια συνηθίσει να μολύνει την ζωή της πόλης και να δηλητηριάζει τις ψυχές μας, ξόδεψαν χρήματα και διακόσμησαν ένα εμπορικό δρόμο της πόλης.  

Προφανώς το έκαναν για να αυξήσουν τον τζίρο των μαγαζιών τους. Και το κέδρος είναι όχι απλά ηθικό αλλά και βασικό μέσο για την επίτευξη της ευημερίας της κοινωνίας μας. Χωρίς το κίνητρο του κέρδους δεν υπάρχει προσπάθεια και χωρίς προσπάθεια δεν υπάρχει παραγωγή. Χωρίς παραγωγή δεν μπορεί να στηριχθεί κανενός είδους πολιτισμός ή δημιουργία. Η επιχειρηματικότητα είναι το πεδίο στο οποίο κατ’ εξοχήν τα πράγματα αυτά βρίσκουν  την εφαρμογή τους.  Φυσικά υπάρχει πλούσια και πτωχή επιχειρηματικότητα. Φτωχή είναι αυτή που προσβλέπει μόνον στο κέρδος. 

Η προσπάθεια αυτή μας δείχνει τον δρόμο των πολιτών. Έναν δρόμο τον οποίο αργά η γρήγορα θα τον βαδίσουμε αν θέλουμε να πάμε την κοινωνία μας ένα βήμα παραπάνω. Εδώ και καιρό προβληματίζομαι με την διαχείριση των σκουπιδιών. Ναι. Μπορεί να πραγματοποιηθεί  από πρωτοβουλία πολιτών και μόνον και να γίνει έως και κερδοφόρος δραστηριότητα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την ίδρυση και λειτουργία επιχειρηματικών ζωνών, την επέκταση της πόλης και ένα σωρό άλλα πράγματα. 

Μ΄ αυτό το βλέμμα τέλος δηλώνω σχεδόν  ευτυχής που μας έτυχε μια τόσο ανεπαρκής δημοτική αρχή.  Μας δίνει μια καλή ευκαιρία να συνεχίσουμε από μόνοι μας.