Ο χορός των απελπισμένων

Όταν διαβάζω τέτοια πράματα, (σαν το συνημμένο άρθρο του Θανάση Μαυρίδη στο Capital.gr) νοιώθω απέραντη θλίψη διότι διαπιστώνω πως δεν είμαι μόνος που βλέπω το περιβάλλον μου κατάμαυρο. Τόσο που παρακαλάω να έρθουν οι διψασμένοι για εξουσία Συριζάροτες προκειμένου να τα κάνουν μέσα σε ένα εξάμηνο (ή λιγότερο;) γυαλιά καρφιά και να κάνουμε ξανά όλοι μιαν αρχή. Ξέρω ποιοι θα τους ψηφίζουν. Δημόσιοι υπάλληλοι (κυρίως εκπαιδευτικοί) εθισμένοι στη μονιμότητα της είσπραξης κρατικού χρήματος. Συνταξιούχοι που δεν μπορούν να φαντασθούν την ζωής τους χειρότερα (αν και πάντα υπάρχει χειρότερο), άνεργοι που τους υποσχέθηκαν κρατική δουλειά. Οι καλοί, αυτοί που θα οδηγούσαν την χώρα στην προκοπή και την ευημερία, έχουν εδώ και καιρό φύγει. Τους έδιωξε επίτηδες η μαραζιάρα τάξη που διοικεί γιατί της ήταν εμπόδιο. Εμπόδιο στο να συνεχίσει να τρώει από τα έτοιμα.  Μόνο που οι πανύβλακες ξέχασαν ότι αυτοί που διώχτηκαν θα παρήγαγαν τα "έτοιμα".

Δεν θα μας χορέψουν οι αγορές, εμείς θα χορέψουμε τις αγορές. Τάδε έφη Αλέξης. Αλέξης Τσίπρας ο εν αναμονή πρωθυπουργός της Ελλάδας. Προφανώς σε μία τριτοκοσμική χώρα. Μόνο εκεί οι άνθρωποι χορταίνουν με σκέτο θέαμα. Είναι αλήθεια ότι το Λονδίνο δεν πήγε καλά. Άφησε άσχημες εντυπώσεις. Κι όσοι διαχειριστές δεν κατάλαβαν καλά τι ακριβώς εννοούσαν οι Μηλιός και Σταθάκης, τους τα εξήγησε ο Αλέξης! Με τι να προλάβει να ασχοληθεί κανείς; Δεν είναι μόνο οι Συριζαίοι. Είναι κι άλλοι! Κι αυτοί οι άλλοι είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι, επειδή αυτή την ώρα κυβερνούν. Με ποιόν, λοιπόν, να προλάβουμε να ασχοληθούμε; Με τον παμμέγιστο υπουργό, τον ράμπο των φτωχών, τον πολεμιστή της ακρίβειας, τον Μάκη τον Γιακουμάτο που έστειλε την τρόικα στο διάολο; Να τον χαίρεσαι Αντώνη! Όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά διότι ο Μάκης μας θυμίζει κάθε φορά σε ποια πραγματικά χώρα ζούμε. Διώχνουμε έτσι τις ψευδαισθήσεις, ότι δήθεν ανήκουμε στη Δύση. Η θέση μας είναι στον τρίτο κόσμο, παρέα με τον Γιακουματο, την Βούλτεψη και τον Ντινόπουλο. Δεν αναφέρουμε τυχαία την περίπτωση του Μάκη. Ο Μάκης θα μπορούσε κάλλιστα να είναι στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ο Αλέξης να συνεργάζεται μια χαρά με τον Αντώνη! Στις γραμμές και των δύο υπάρχει ένας ανταγωνισμός, ποιός θα σκίσει πρώτος το μνημόνιο, ποιός θα κόψει με τα κρομμυδάκια τα παλιόπαιδα των αγορών. Δεν έχουν συναίσθηση τι συμβαίνει στον κόσμο μας. Νομίζουν ότι ο πλανήτης παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις στην Ελλάδα κι ότι αν ο Αλέξης - για παράδειγμα- σκίσει το μνημόνιο, ο Μπάρακ θα κόψει την μαρμελάδα από το πρωινό του. Μίλαγα με έναν φίλο που εργάστηκε ως στέλεχος επί είκοσι χρόνια σε τράπεζες στο Λονδίνο. Η εικόνα που αποκόμισε από την επιδρομή Μηλιού και Σταθάκη ήταν χειρότερη από εκείνη που έχετε διαβάσει μέχρι σήμερα: "Πήγαν δύο καθηγητές στην πρωτεύουσα του ρεαλισμού να πουλήσουν ιδεοληψίες. Σε ποιούς; Σε ανθρώπους που κρίνονται κάθε μέρα εκ του αποτελέσματος. Κέρδη, ζημίες, αποτέλεσμα. Οι άνθρωποι αυτοί, λοιπόν, ένιωσαν στο τέλος ότι έχασαν τον χρόνο τους ακούγοντας πράγματα εντελώς άχρηστα γι αυτούς. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι οι διαχειριστές των funds συνειδητοποίησαν για πρώτη φορά ότι η Ελλάδα μπορεί να έχει αύριο υπουργούς τον Μηλιό και τον Σταθάκη. Με άλλα λόγια, κατάλαβαν ότι δεν είναι αδιαμφισβήτητο το ευρωπαϊκό πλαίσιο της Ελλάδας. Η εικόνα αυτή δύσκολα θα φύγει από το μυαλό τους"... Τι έγινε στην συνέχεια; Το αριστερό ρεύμα εξέφρασε την αντίδρασή του για την επίσκεψη των δύο καθηγητών στο Λονδίνο και ο Αλέξης ανέλαβε να κρατήσει τις ισορροπίες. Πως; Στέλνοντας μήνυμα σε εκείνους που άκουσαν προχτές τον Σταθάκη και τον Μηλιό στο Λονδίνο: Δεν θα μας χορέψετε εσείς, εμείς θα σας χορέψουμε στο ταψί! Οι άνθρωποι είναι τρελοί. Δεν ξέρουν τι τους γίνεται και δεν μπορούν να καταλάβουν τις επιπτώσεις των λόγων και των πράξεών τους. Ο Αλέξης Τσίπρας με τις δηλώσεις του αυτές απέδειξε ότι ήταν σωστή η κριτική που τους έγινε από το Λονδίνο. Αυτά που ακούμε κάθε μέρα επιβεβαιώνουν εκείνο που πραγματικά φοβόμαστε: Οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα δεν μπορούν να προχωρήσουν γιατί δεν υπάρχουν μεταρρυθμιστικές δυνάμεις. Υπάρχουν μόνο λαϊκιστές πολιτικοί που νομίζουν ότι παίζουν μονόπολι, ενώ στην πραγματικότητα παίζουν με τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνο στην αριστερά της επανάστασης, αλλά και στην δεξιά των ρουσφετιών. Είμαστε από παντού κυκλωμένοι. Κι από εκείνους που θέλουν να χορέψουν τις αγορές σε ένα ταψί και από τους άλλους που δηλώνουν ότι ήρθε η ώρα να στείλουμε στον διάολο την τρόικα. Είναι εξίσου επικίνδυνοι και οι δύο. Και δυστυχώς είναι και οι περισσότεροι. Πράγμα που σημαίνει ότι δύσκολα θα αποφύγουμε στο τέλος την πρόσκρουση στον τοίχο. Δεν ξέρουμε με τι χορό θα χορέψει ο Αλέξης τις αγορές ή τι χορό επέλεξε γι αυτή την εβδομάδα ο Αντώνης. Εμείς, πάντως, πρέπει να ανακαλύψουμε τα βήματα ενός νέου χορού, του χορού των απελπισμένων... Θανάσης Μαυρίδης thanasis.mavridis@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr