Πόσο πρέπει να μας το θυμίσουν;

Ακόμη μια φορά ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος με ενθουσίασε. Μεστός, πραγματιστής και γεμάτος πληροφορίες. Το άρθρο κάνει αναφορές στο Αζερμπαιτζάν και την ανάπτυξή του. Το δημοσιεύω μαζί με κάποιες εικόνες που ψάρεψα από το διαδίκτυο. Το μήνυμα σαφές και ευανάγνωστο.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕΙ ΤΟ ΜΠΑΚΟΥ

Είναι άπειρος ο αριθμός διεθνών εμπειριών που αποδεικνύουν πως η επιλογή πολιτικών ελεύθερης οικονομίας της αγοράς οδηγούν τις χώρες σε ταχεία ανάπτυξη και ευρύτατη ευημερία. Εν τούτοις ο ελληνικός δημόσιος διάλογος επιμένει σε πολιτικές ευρύτατων παρεμβάσεων στην οικονομία, εκ των άνω αναδιανομής εισοδημάτων και παροχών δημόσιων πόρων για εξασφάλιση ανάπτυξης και βελτίωσης των λαικών εισοδημάτων.

Η καθημερινότητα συνεχώς διαψεύδει αυτές τις προσδοκίες. Η κοινωνία όμως επιμένει. Και η στροφή ακόμη προς την φασιστική δεξιά εμπεριέχει ελπίδες σε σοσιαλιστικά σχήματα. Καθώς και οι ακραίοι αυτοί αυτοαποκαλούνται εθνικοσοσιαλιστές και προπαγανδίζουν βίαιες παρεμβάσεις κατά των ελεύθερων αγορών και της ανεξέλεγκτης επιχειρηματικής δράσης. Οπου υιοθετήθηκαν  πρωτοβουλίες μεγάλων κρατικών παρεμβάσεων και ανεξέλεγκτων δημοσίων παροχών το τελικό αποτέλεσμα σχεδόν πάντα υπήρξε παρακμή και οικονομική και κοινωνική καταστροφή.



Τελευταία, τα παραδείγματα της Ινδίας αλλά και ιδιαίτερα του Αζερμπαιτζάν αποδεικνύουν πως δεν υπάρχει παρά μοναχά ένας δρόμος προς την επιτυχία. Η επιλογή δηλαδή άδολων πολιτικών οικονομίας της αγοράς. Το τελευταίο βιβλίο των καθηγητών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο Jagdish Bhagwati και Arvind Panagariya, Why Growth Matters: How Economic Growth in India Reduced Poverty and the Lessons for Other Developing Countries (2013) ξεκαθαρίζει με αδιάσειστα στοιχεία πως η επιτυχία της Ινδίας και η κατρακύλα άλλων οικονομιών οφείλεται αποκλειστικά σχεδόν στην υιοθέτηση από αυτήν πολιτικών μικρότερου δημόσιου τομέα και απελευθερωμένων εθνικών αγορών.



Τον πρώην Πρόεδρο της Αργεντινής Ντε Λα Ρούα, που είχε προεδρεύσει της οικονομικής καταστροφής, κανείς δεν τον άκουσε όταν μιλώντας στην Τηλεόραση του Σκάι είχε προειδοποιήσει για τα αρνητικά επακόλουθα της μεγάλης φορολογίας. Το μήνυμα από το Μπακού του Αζερμπαιτζάν, που είναι πολύ κοντύτερα, δεν μπορούμε να το συλλάβουμε;

Στο Αζερμπαιτζάν επίσης, ο Πρόεδρος Αλίεφ, μιλώντας στο Διεθνές Αθρωπιστικό Συνέδριο που έγινε πρόσφατα στο Μπακού, δεν έκρυψε πως η επιτυχία της χώρας του (ταχύτερα αναπτυσσόμενη σήμερα οικονομία της γής) οφείλεται ακριβώς στην επιλογή που ακολούθησε, να υιοθετήσει πολιτικές ελεύθερης αγοράς. Και να επενδύσει βέβαια στην παιδεία – στον ανθρώπινο παράγοντα. Στο ίδιο χρονικό διάστημα που η Κύπρος οδηγήθηκε με επεκτατικά δημοσιονομικά μέτρα στην κατάρρευση και τα αδιέξοδα ενώ στην Ελλάδα ανδρώθηκε το φυλετικό μίσος και η πολιτική υποστήριξη προς τα άκρα, το Αζερμπαιτζάν μείωσε την φτώχια 5 φορές, κατά 500% δηλ., ενώ η ανοχή και η ειρηνική συγκατοίκηση πολλών εθνοτήτων εξελίσσεται με εντυπωσιακή ομαλότητα. Ακόμα και Αρμένιοι ζούν εκεί ειρηνικά, παρά το γνωστό πρόβλημα εισβολής και κατοχής στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Στην Ελλάδα την ανεμελιά και την ικανοποίηση των αρχικών Πασοκικών ημερών ακολούθησε η τραγωδία της τελικής οικονομικής κατάρρευσης. Στην Κύπρο, οι αλόγιστες παροχές της τελευταίας κομμουνιστικογενούς πολιτικής ηγεσίας οδήγησαν στην διάλυση μιας εύρωστης μέχρι τότε οικονομίας. Στην Αργεντινή, οι σοσιαλιστικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Κίρτσνερ οδήγησαν μια οικονομία, που είχε αρχίσει να ανακάμπτει από τον τυφώνα της διάλυσης – λόγω μεγάλων φορολογικών τότε παρεμβάσεων, στον δρόμο και πάλι της παρακμής και των αδιεξόδων. Πότε, επι τέλους, θα μάθουν οι πολιτικοί πως οι μεγάλοι φόροι και οι γενναιόδωρες παροχές δεν αποτελούν συνταγή επιτυχίας αλλά περισσότερο πιστοποιητικό καταστροφής;