Η λύση στο πρόβλημα των αδέσποτων ζώων

Του Γιάννη Καρατσιώλη από την εφημερίδα Βέροια της 13 02 13

Α. Ιστορικό

Αδέσποτα και επικίνδυνα ζώα( πρωτίστως σκύλοι ) υπήρχαν την χώρα μας ως αποτέλεσμα ανεπιθύμητων γεννήσεων είτε οικόσιτων είτα όχι ζώων που ήταν επικίνδυνα για τους κατοίκους πόλεων και  χωριών, ιδίως μικρών παιδιών τα οποία τρομοκρατούσαν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ή τα δάγκωναν. Αυτά ήταν και είναι φορείς πλείστων ζωοανθρωπονόσων, δηλαδή ασθενειών πολλές φορές θανατηφόρων, που μεταδίδονται από αυτά στους ανθρώπους  με κυριότερη τη λύσσα αλλά και  γαστρεντερίτιδα (cambylobacter), λεπτοσπείρωση, λεϊσμανίσαση, ασκαρδιάση, εχινοκοκκίαση ή ταινία (echinococcus granulosus), καθώς και φορείς εξωπαρασίτων  όπως ψύλλοι, τσιμπούρια κλπ.

Το πρόβλημα είναι και παραμένει οι σκύλοι, επειδή είναι φύσει επιθετικοί και ουρούν και αφοδεύουν οπουδήποτε σε σχέση με τις γάτες που ουδέποτε επιτίθενται και καλύπτουν τα περιττώματά τους, ενώ είναι φορείς σαφώς λιγότερων νόσων και επί πλέον συντελούν δια της παρουσίας των στην εξαφάνιση ή έστω απομείωση άλλων επιβλαβών ζώων, όπως ποντικοί, αρουραίοι ερπετά κλπ.

Έτσι στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 προς αντιμετώπιση του προβλήματος έβγαινε ανακοίνωση από την προηγούμενη μέρα του κήρυκα (τελάλη) στις μικρές πόλεις και χωριά (θυμάμαι την ιδιαίτερη πατρίδα μου), για να μαζέψουν την νύχτα τα οικόσιτα σκυλιά τους (κυνηγόσκυλα, ποιμενικά κλπ) και έβγαινε με άδεια της αστυνομίας συνεργείο κυνηγών για την καταπολέμηση των επιβλαβών αυτών ζώων δια θανατώσεως.    

Βέβαια δεν έβλεπαν (λόγω της ώρας και της απαγόρευσης) τα μικρά παιδιά (για τους γνωστούς λόγους) ενώ πάραυτα συνεργεία των δήμων προέβαιναν στην υγειονομική ταφή τους.

Τουτ’ αυτό συνέβαινε και για την καταπολέμηση άλλων επιβλαβών ζώων, όπως κάργες (ζημιώνονταν τα σπαρτά), αλεπούδες λύκοι κλπ, αμειβομένων σχετικώς των κυνηγών από τις αρχές και αυτό κατά την ημέρα και συνήθως εκτός κατοικημένων περιοχών για λόγους ασφαλείας, όσο και ευαισθησίας ορισμένων ζωοφίλων πολιτών και κυρίως παιδιών. Έτσι όλα πήγαιναν καλά και υπήρχε μία ισορροπία.

Β. Η περίοδος των δολωμάτων-ο μπόγιας

Με την πρόοδο της φαρμακευτικής και χημικής επιστήμης και για λόγους ασφαλείας των πολιτών από τα κυνηγετικά όπλα, άρχισαν να χρησιμοποιούνται για την εξόντωση των επιβλαβών ζώων,  τα δραστικά δηλητήρια υπό μορφήν δολωμάτων. Διασκορπιζόμενα από τις αστυνομικές και δασικές αρχές σε σημεία συγκέντρωσης των αδεσπότων ζώων, δεν ενείχαν κινδύνους για τον άνθρωπο, αφού γινόταν η σχετική προειδοποίηση των παιδιών στην οικογένεια και το σχολείο  ((είναι αφελές να πιστεύουμε ότι ακόμα και νήπια έσκυβαν για να τα βάλουν στο στόμα τους) είχαν το μειονέκτημα της θανάτωσης σε δημόσιο χώρο, η οποία σε αρκετές των περιπτώσεων λόγω κακής δοσολογίας του δηλητηρίου ήταν  βασανιστική και αντιπαιδαγωγική.

Φυσικά, επακολουθούσε η περισυλλογή και ταφή τους, όμως ήδη είχαν προκαλέσει αισθήματα απέχθειας. Έτσι εγκαταλείφθηκαν και αυτά.

Τότε στις μεγάλες πόλεις, εμφανίσθηκαν εταιρείες περισυλλογής αδεσπότων, όπου ο κυνοσυλλέκτης (μπόγια) τα μάζευε σε ειδικό όχημα, τα μετάφερε σε χώρους εκτός οικισμού, στους οποίους τυφεκίζονταν. Έτσι καθαρίστηκε σε λίγες νύχτες η Κωνσταντινούπολη, η οποία πριν 30 χρόνια που την επισκέφθηκα ήταν η σκυλοβριθέστερη πόλη του κόσμου και απεχθέστατη για τους τουρίστες και σήμερα είναι ο μεγαλύτερος τουριστικός προορισμός και κατά πολύ καθαρότερη από τις ελληνικές πόλεις.

Γ. Τι πρέπει να γίνει εδώ.

Επειδή το πρόβλημα στη Βέροια είναι οξύτατο και αγέλες αδέσποτων ζώων λυμαίνονται την πόλη, και πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι ο άνθρωπος και ύστερα τα ζώα,

Επειδή υπάρχει σοβαρό πρόβλημα  δημόσιας υγείας με την εμφάνιση της λύσσας και άλλων ζωοανθρωπονόσων,

Επειδή είναι απαράδεκτο σε περιόδους οικονομικής κρίσης να συλλέγονται, να εκτρέφονται να στειρώνονται και να επανεντάσσονται στις γειτονιές της πόλης επιβλαβή ζώα και το κακό να συνεχίζεται ούτε είναι δυνατόν να μιλάμε για τουριστική ανάπτυξη και πως θα αξιοποιήσουμε τα παλιά δικαστήρια όταν τους επισκέπτες θα κυνηγούν τα σκυλιά,

Επειδή πάντοτε θα υπάρχουν δήθεν ζωόφιλοι συμπολίτες που θα απελευθερώνουν τα δεσποζόμενα τετράποδα όταν βαριούνται,

Και επειδή είναι παράλογο και αντιοικονομικό  να καταναλώνουν ανθρωποώρες δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, υπηρεσιακοί παράγοντες κλπ σε ατέλειωτες συνεδριάσεις,  ενώ δεν φταίνε σε τίποτα να δέχονται επιθέσεις ανυποψίαστα παιδάκια, γριούλες και άτομα με ειδικές δαπάνες με αμαξίδια, ούτε είναι υποχρεωμένοι εργαζόμενοι συμπολίτες να μην ησυχάζουν από τις νυχτερινές υλακές των αδεσπότων, η λύση είναι να μεταφερθούν νύχτα σταδιακά όλα  στο καταφύγιο σκύλων ή κυνοκομείο ή όπως αλλιώς θέλουν να το ονομάσουν.

Εκεί να γίνει ευθανασία(υπάρχουν σήμερα σύγχρονα ανώδυνα μέσα) και να μην επανέλθουν στους οικισμούς. Το ίδιο φυσικά θα γίνεται και για κάθε καινούργιο αδέσποτο, είτε εισαγόμενο από άλλο μέρος είτε αφιέμενο από τους ιδιοκτήτες του ώστε όλοι να γνωρίζουν, ότι όταν τα εγκαταλείπουν, τα οδηγούν σε βέβαιο θάνατο, και επομένως δεν είναι ζωόφιλοι αλλά εγκληματίες.

Έτσι θα λυθεί οριστικά το πρόβλημα αυτό αφού όλα τα άλλα είναι φιλολογίες, και άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.