Με αφορμή ένα σχόλιο σ' ένα κείμενο

Το παρακάτω μικρό κείμενο είναι σχόλιο σε άρθρο του Γιώργου Κράλογλου, δημοσιογράφου που γράφει στο Capital.

Το ότι η βιομηχανική παραγωγή ανέβηκε κάτι πόντους ή το ότι οι καταναλωτές κάτι ξόδεψαν έναν μήνα δε λέει τίποτε και δεν αλλάζει το θλιβερό γράφημα της εθνικής οικονομίας. Καμία αγορά δεν πάει "καρφί" κάτω ή "καρφί" πάνω. Το μέγα πρόβλημα είναι οι μεταρρυθμίσεις. Δεν έχει γίνει καμία. Κι αν κάτι τ' ονομάζει η κυβέρνηση μεταρρύθμιση είναι τόσο μπασταρδεμένο προς εξυπηρέτηση των συντεχνιακών συμφερόντων που στην πράξη απλά "αλλάζει για να παραμείνει ίδιο".
Οι πολιτικοί (και η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση όλων των χρωμάτων) κάνουν μόνο αυτό που ξέρουν να κάνουν : να εκλιπαρούν για δανεικά ώστε μ' αυτά να εξαγοράσουν την αφοσίωση μερικών ομάδων του πληθυσμού και να ζουν καλά εις βάρος των υπολοίπων και των μελλοντικών γενεών. Λεφτά υπάρχουν...

Ο σχολιαστής έγραψε το σχόλιο με το ψευδώνυμο isidoros. Η ακρίβεια των προσωπικών στοιχείων που παρατίθενται ελέγχεται αλλά ποιός νοιάζεται γι’ αυτό; Το συμπέρασμα που μετρά είναι ότι οι πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει απλώς όμως δύσκολα εκφράζονται. 

Η δυσκολία της έκφρασης

Κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γι’ αυτό. Με δεδομένη την εμπειρία που απεκόμισα την 31/12/13, ξέρω πως  πάντα μπορεί να βρεθούν πέντε εξι τύποι με μικρή ή μεγάλη εξουσία να ζητούν υστερικά την πιο άβολή στιγμή  από εισαγγελείς και χωροφύλακες να χωθεί μέσα όποιος απλά τους θύμισε την αλήθεια. Ξέρω ακόμη καλά πλέον πως θα χρησιμοποιήσουν όσους πόρους (λεφτά του κοινωνικού συνόλου δηλαδή) μπορούν για να τρομοκρατήσουν ή, έστω απλώς, να πιέσουν όποιον αποπειράται να περιγράψει ή να σχολιάσει τα δημόσια πεπραγμένα τους.

Αυτού του είδους  χρήση των πόρων του Δήμου Βεροίας φαίνεται εδώ (από το 14^ο  έως και το 24^ο θέμα)