Σε χθεσινό κείμενο ανέφερα, με
εσκεμμένη ελαφρότητα, τα συμβάντα στο Δημοτικό Συμβούλιο της Δευτέρας. Η
ελαφρότητα όπως και το χιούμορ χρησιμοποιούνται για να καλύψουν ή να
διασκεδάσουν βαριές καταθλιπτικές καταστάσεις. Γιατί τι άλλο εκτός από
κατάθλιψη θα μπορούσε να προξενήσει η εικόνα του Δημοτικού Συμβουλίου της 10 02
14;
Δημοτικοί σύμβουλοι που ανέχονταν
να τους κοροϊδεύουν μόνον και μόνο γιατί εμφανίσθηκε ένας πρώην
δήμαρχος να κρατά ξανά ένα αλλοπρόσαλλο αίτημα που συνοδευόταν από 40
υπογραφές. Είναι θλιβερό να βλέπεις ανθρώπους που εκτιμάς να συμπεριφέρονται
σαν «τζάνκια» ακόμη και στην υποψία ύπαρξης μιας ομάδας πολιτών. "Τζάνκι" είναι ο
χαρακτηρισμός του εμμονικού και εξηρτημένου ανθρώπου στην Αμερικάνική αργκό. Εν
προκειμένω είναι δύσκολη η αναγνώριση ακόμη και του αυτού ίδιου του διακύβευματος.
Μια θέση στο Δημοτικό Συμβούλιο μιας επαρχιακής βαλκανικής πόλης. Σιγά το
πράμα.
Παρόλα αυτά οι Νόμοι και
κανονισμοί τεντώθηκαν στο όριο της διάρρηξης
προκειμένου να ακουστεί για τρίτη φορά εκείνος ο τέως αυτοδιοικητικός να μιλά
για Νομιμότητα, δημοκρατία, επιείκεια και λογιστικούς ελέγχους. Να δίδεται και πάλι μια
ανούσια και κακοπαιγμένη θεατρική παράσταση όπου Δήμαρχος και πρόεδρος
Δημοτικού Συμβουλίου τον επέπλητταν ενώ οι ίδιοι κόπτονταν προκειμένου να τον
αφήσουν να μιλήσει.
Ας πάει και το παλιάμπελο, είναι
η πρώτη αντίδραση. Υπάρχει και δεύτερη αλλά και τρίτη. Η δεύτερη είναι πως το
90% τουλάχιστον από αυτούς εκεί μέσα θέλει πάρα, μα πάρα, πολύ την ίδια θέση.
Και η τρίτη και φαρμακερή πως οι επόμενοι θα είναι χειρότεροι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε στα Ελληνικά,Ιταλικά,Αγγλικά αντε και Γερμανικά. Όχι greeklish ρε παιδιά!