Κάτι που θεώρησα καθήκον μου

Δεν είχα καμιά πρόθεση να το δώσω έκταση. Μας πέταξαν έξω από το συμβούλιό «τους». Ας το έχουν και ας το χαίρονται  Ήταν όμως και ο σύντροφος με το μαχαίρι.  Που ξανάστειλε  την ανώνυμη καταγγελία στο δικαστήριο και αυτό άρχισε με την σειρά του την έρευνα. Αναμφισβήτητα η κατάσταση ήταν προκλητική. Ενέδωσα.

Κατέθεσα λοιπόν στο δικαστήριο την παρακάτω αναφορά . Την παρουσιάζω με πολλά links, χάριν πληρότητος και μόνον.

  ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ

ΒΕΡΟΙΑΣ

ΑΝΑΦΟΡΑ

Του  Νικολάου  Χατζηευστρατίου του  Βασιλείου, πολιτικού  μηχανικού, κατοίκου  Βεροίας, Ζωγιοπούλου  3.

Βέροια Δευτέρα, 16 Σεπτεμβρίου 2013

Περίληψη

Με την παρούσα εκθέτω αληθή γεγονότα που αφορούν στην άρνηση του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης μου να ακούσει, όπως είχε υποχρέωση, αυτοτελή και πραγματοποιήσιμη πρόταση που κατέθεσαν εγγράφως 50 πολίτες της Βέροιας μεταξύ των οποίων και εγώ. Η αίτηση ήταν νόμιμη και η υποχρέωση του Δημοτικού Συμβουλίου να μας ακούσει απέρρεε από το 215 παρ 3 του Κώδικα Δήμων.

Ιστορικό

Την 24 Οκτωβρίου 12 καταθέσαμε 50 πολίτες της Βέροιας πρόταση προς τον Δήμο Βεροίας η οποία σχετιζόταν με την βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων του κέντρου. Ειδικότερα της περιοχής στην οποία απωλέσθηκαν πολλές θέσεις στάθμευσης εξ αιτίας του έργου των αστικών αναπλάσεων που εκτελείτο και συνεχίζει να εκτελείται στη πόλη της Βέροιας. Ο πυρήνας της αιτήσεως ήταν η παράγραφος 2. όπου αναφερόταν τα εξής « Αναθέστε μια κυκλοφοριακή μελέτη η οποία εκτός των άλλων θα αντιμετωπίζει σοβαρά το πρόβλημα των parking. Λύστε το πρόβλημα ακόμη και με αλλαγή του ρυμοτομικού δίνοντας κίνητρα υψηλότερου συντελεστή δόμησης σε όσα άκτιστα οικόπεδα έμειναν στην περιοχή προκειμένου να κτίσουν πολυώροφα parking.» Φυσικά στην αιτιολογική έκθεση λέγονταν και πράγματα το οποία η Δήμαρχος αλλά και γενικά η συμπολιτευόμενη παράταξη δεν ήθελε επ’ ουδενί να ακούσει . Όπως ότι το έργο «Καταργεί 550 θέσεις στάθμευσης στην ευρύτερη περιοχή» ότι «Κτίζει κατασκευάσματα …συνολικού εμβαδού πάνω από 1000 m»  ότι «Δεν έχει μελέτη παρά μόνο τα αποτελέσματα ενός ερευνητικού έργου,» ότι  «το ότι τα επί μέρους αντικείμενα του έργου δεν εξετάσθηκαν από κανέναν φορέα εφαρμοσμένης γνώσης, που στην περίπτωσή μας είναι ένα μελετητικό γραφείο που επιλέχθηκε με ανταγωνιστικές διαδικασίες (Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό) ήδη άρχισε να προκαλεί παραλυτικές παρενέργειες.».  Βέβαια υπενθυμίζετο ακόμη πως η Δήμαρχος εκείνη τη περίοδο απειλούσε με μηνύσεις ( τον υπογράφοντα κατά βάση με την ελπίδα να φοβηθούν οι υπόλοιποι), και πως λίγο καιρό πριν οι υπηρεσίες του Δήμου έκαναν μια απόπειρα να μετατρέψουν παράνομα σε πάρκινγκ χώρο χρήσης αθλητικών εγκαταστάσεων στην ευρύτερη γειτονία του έργου των «αστικών αναπλάσεων». Αιτείτο τέλος να σταματήσει το έργο, να γίνει μια ευρύτερη συζήτηση πάνω στις λεπτομέρειες αλλά και την σκοπιμότητά του και φυσικά να ανατεθεί η μελέτη με νόμιμο και ορθολογικό τρόπο, δηλαδή κατόπιν αρχιτεκτονικού διαγωνισμού.  Τα παραπάνω  παρότι ήσαν ενοχλητικά για τους διαχειριστές των πραγμάτων του Δήμου, αλλά και αληθή ‘ήσαν και δεν αλλοίωναν τον πυρήνα της προτάσεως. Πρώτος υπέγραφε ο κ. Γιάννης Ακριβόπουλος δεύτερος ο υπογράφων το παρόν και τρίτος ο Δημήτριος Καρολίδης.

Την 2 Νοεμβρίου 2012 και με αριθμό πρωτοκόλου 162 στάλθηκε στον κ. Γιάννη Ακριβόπουλο απαντητική επιστολή με υπογραφή της Δημάρχου στην οποία μεταξύ άλλων υπήρχε και ο ισχυρισμός ότι « Με παρόμοιο αίτημα, άλλης ομάδας πολιτών, επί του ίδιου έργου, στις 22 Οκτωβρίου του 2012, το Δημοτικό Συμβούλιο επί 2 ώρες και 45΄και με την 603/2012 απόφασή του δεν αποδέχθηκε το αίτημα τροποποίησης του σχεδίου αναβάθμισης του αστικού τοπίου στη  Βέροια» για να καταλήξει πως «δεν μπορεί σε κάθε Δημοτικό Συμβούλιο και από κάθε γειτονιά ο Δήμος να δέχεται και να εισάγει ως τακτικό θέμα, με διαφορετικές κάθε φορά προσεγγίσεις από τις ομάδες πολιτών …»

Έχοντας αντιληφθεί ότι οι άνθρωποι του Δήμου διάβασαν μόνον ένα μέρος της έγγραφης πρότασης που είχαμε στείλει και με την ειλικρινή πρόθεση να εξηγήσουμε στην Δημοτική αρχή καταθέσαμε νέα αίτηση ο υπογράφων μαζί με τον κ. Δημήτριο Καρολίδη την 13 Νοεμβρίου 2012  όπου  εξηγούσαμε κατά λέξη: «Το κείμενο που κατατέθηκε  περιέχει εκτίμηση και τεκμηρίωση καταστάσεως και φυσικά εύλογη πρόταση προς συζήτηση. Κατά καμία περίπτωση, σύμφωνα με την άποψή μας τουλάχιστον, δεν αποτελεί ένα κείμενο διαμαρτυρίας και φυσικά δεν ζητούμε (σ’ αντίθεση με πρόσφατη ακρότητα) τίποτε παραπάνω από όσα μας επιτρέπει η ιδιότητα του απλού πολίτη» Τελειώνοντας αναφέραμε και πάλι πως «…εδώ δεν πρόκειται για επανυποβολή αιτήματος δηλονότι το προηγούμενο θέμα δεν ήταν ούτε πρόταση (ένα απλό κείμενο διαμαρτυρίας ήταν), κανείς από τους τότε υπογράφοντες δεν υπέγραψε την δική μας πρόταση και τέλος εμείς έχουμε να προτείνουμε διαφορετικά, συγκεκριμένα και  μετρήσιμα πράγματα.»

Την ημέρα της κατάθεσης επισκέφτηκα τον τότε πρόεδρο του Δημοτικού συμβουλίου Νικόλαο Μαυροκεφαλίδη μαζί με τον συνυπογράφοντα την αίτηση, ο οποίος όταν του επανεκθέσαμε τα πράγματα επανέλαβε το ίδιο μοτίβο. Λειτουργώντας με κρυψίνοα να ενθάρρυνε να καταθέσουμε την πρόταση για να μην πράξει απολύτως τίποτε αμέσως μετά. 

Μετά την αλλαγή του χρόνου έγινε αλλαγή του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου και στη θέση του τοποθετήθηκε ο κ. Τηλέμαχος Χατζηαθανασίου. Πήγα και τον βρήκα στο γραφείο του, του εξήγησα το εκκρεμές θέμα έδειξε να κατανοεί και είπε συγκεκριμένα «πως όσο είμαι πρόεδρος θα δίνω τον λόγο στους πολίτες» ή κάποια παρόμοια τέλος πάντων δήλωση. Όντως στην επόμενη συνεδρίαση είχε μπει σαν θέμα η πρότασή μας. Το θέμα ήταν να συζητηθεί την Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου του 2013. Την ίδια ημέρα το πρωί, επισκεπτόμενος τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου για να κανονίσουμε μερικές λεπτομέρειες της ημερήσιας διάταξης, άκουσα προς έκπληξή μου τον κ Χατζηαθανασίου να μου ανακοινώνει «ότι μάλλον δεν θα συζητηθεί το θέμα διότι η Δήμαρχος θα ζητήσει την απόσυρση του καθότι έχουν αποφανθεί δικαστήρια.» «Τα δικαστήρια» ναι, είχαν πριν δύο μήνες από τότε αποφανθεί πως δεν υπήρχε λόγος να σταματήσει το έργο, ήταν όμως αναρμόδια να δίνουν και οδηγίες για την λύση του προβλήματος της στάθμευσης στο οποίο αναφέρονταν  η κύριά μας  πρόταση.

Στην συνεδρίαση ανέβηκαν οι τόνοι μεταξύ της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης. Στην αρχή (όπως άλλωστε φαίνεται και στα συνημμένα πρακτικά) ο πρόεδρος αφού ανακοίνωσε ότι η κ. Δήμαρχος θέλησε να αποσύρει το θέμα, όπως άλλωστε είχε και το δικαίωμα (ο ισχυρισμός δικός του) θέλησε να βάλει το θέμα σε ψηφοφορία, όμως μετά από παρέμβαση του προηγούμενου προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου του κ. Μαυροκεφαλίδη, ο οποίος είπε πως ο κανονισμός ορίζει (χωρίς να αναφερθεί που ακριβώς) ότι κάποιο θέμα το αποσύρει ο πρόεδρος κατόπιν απαιτήσεως του Δημάρχου χωρίς να  θέσει σε ψηφοφορία την απόσυρσή του. Ζήτησα τον λόγο για ένα λεπτό αλλά χρησιμοποίησα μερικά δευτερόλεπτα. Είπα πως οι 50 πολίτες ζητήσαμε να ακουστούμε ασκώντας νόμιμό μας δικαίωμα, συμπληρώνοντας  πως εμείς δεν γνωρίζαμε άλλον τρόπο να διεκδικήσουμε ένα Νόμιμό μας δικαίωμα παρά μόνον την αίτηση δικαστικής συνδρομής. Η κ. Δήμαρχος μας απάντησε πως εγώ  γνωρίζω τον δρόμο και μας προέτρεψε να πάμε  όπου θέλουμε. Αποχωρήσαμε και μαζί με μας απεχώρησε και η αξιωματική αντιπολίτευση στο Δημοτικό Συμβούλιο μετά από σύντομη δήλωση του δημοτικού συμβούλου Απόστολου Νεστορόπουλου.

Φυσικά το να φορτώνεσαι στην δικαιοσύνη όταν μπορείς να λύσεις το πρόβλημα μέσω ηπιότερων τρόπων είναι άστοχο και αντιοικονομικό. Έτσι, παρότι αρκετοί φίλοι (εκ των 50 που υπέγραψαν την πρόταση) πρόσφεραν χρήματα για να προσφύγουμε την επομένη στην δικαιοσύνη επέλεξα έναν διαφορετικό τρόπο. Προσέφυγα, μόνος αυτήν την φορά, στην Αποκεντρωμένη διοίκηση. Εκεί παρέθεσα τον Νόμο (Κώδικας Δήμων) και την πρόταση και ζήτησα, ως έχων έννομο συμφέρον, να ανακληθεί η απόφαση του προέδρου να μας στερήσει τον λόγο. Αυτό έγινε την 18 Φεβ 13. Την 29 Μαρ 13 η προσφυγή έγινε δεκτή με την απόφαση να αναφέρει

«1. Αποδεχόμαστε  ως  βάσιμη  την   από  18-2-2013  προσφυγή  του  Νικολάου Χατζηευστρατίου,  κατά  της  παράλειψη  οφειλόμενης  νόμιμης  ενέργειας,  που  συνιστά  η  απόσυρση πρότασης πενήντα (50)  ατόμων,  προς συζήτησή της  από το δημοτικό συμβούλιο Βέροιας.

2. Διαπιστώνουμε  για  τους  λόγους  που  αναφέρονται  στο  σκεπτικό  της  παρούσας,  την παράλειψη  της  ανωτέρω  οφειλόμενης  νόμιμης  ενέργειας  του  Προέδρου  του  δημοτικού συμβουλίου Βέροιας, ο οποίος οφείλει να επαναφέρει την εν λόγω πρόταση προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο.»    

Ο πρόεδρος όμως δεν επανέφερε την πρόταση προς συζήτηση στο ΔΣ. Αντ’ αυτού η Δήμαρχος προσέφυγε στην επιτροπή του άρθρου 152 με προσφυγή ακύρωσης της πρωτόβαθμης απόφασης. Ειδοποιήθηκα για την προσφυγή του Δήμου και ζήτησα το κείμενο της προσφυγής και τα συνημμένα. Μου έστειλαν μόνον τα συνημμένα τα οποία δεν ήταν παρά τα πρακτικά της από 22 Οκτ 12 συνεδριάσεως του ΔΣ  Μια συνεδριάσεως για μια πρόταση που δεν σχετιζόταν με την δική μας. Συγκεκριμένα επρόκειτο για μια θορυβώδη συνεδρίαση όπου οι πολίτες ζητούσαν να σταματήσει το έργο των «Αστικών Αναπλάσεων» εκθέτοντας επιχειρήματα όσο και απειλές αλλά δεν πρότειναν τίποτε για την επίλυση ή έστω απάλυνση της οξύτητας του προβλήματος που δημιούργησε ο περιορισμός των θέσεων σταθμεύσεως. Αντίθετα η δική μας πρόταση ήταν και μετρημένη και εύλογη. Αν δεν την είχαν καταλάβει θα μπορούσαν απλά να μας καλέσουν, έστω, στα γραφεία τους να τους την εξηγήσουμε και μετά να καταλάβουμε όλοι μας αν χρειαζόταν να συζητηθεί σε πιο ανοικτή διαδικασία.

Τα παραπάνω τα επανέλαβα στο έγγραφο όπου διατύπωνα τις θέσεις μου και έστειλα στην αποκεντρωμένη διοίκηση Μακεδονίας την 06 Μαΐου 2013. Δεν πήγα στην συνεδρίαση της επιτροπής του άρθρου 152 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων που έλαβε χώρα την 29 05 13 θεωρώντας πως δεν υπήρχε τίποτε επί πλέον να εκθέσω εκεί. Τα επιχειρήματα ήταν όλα γραπτά και επαναδιατυπωμένα στο σύνολό τους.

Με έγγραφο της 13 06 13 η Αποκεντρωμένη Διοίκηση με ενημέρωσε προς μεγάλη μου έκπληξη πως η προσφυγή ακύρωσης του Δήμου έγινε δεκτή. Διαβάζοντας το σκεπτικό έμεινα στην δεύτερη υποπαράγραφο της Δ παραγράφου όπου ανεφέρετο «Στην εξεταζόμενη περίπτωση ο Πρόεδρος του ∆ηµοτικού Συµβουλίου Βέροιας εισήγαγε το θέµα των αιτημάτων οµάδας πολιτών για το έργο «Ολοκληρωμένο σχέδιο αναβάθµισης αστικού τοπίου στη Βέροια» στην ηµερήσια διάταξη, τόσο κατά τη συνεδρίαση της 22-10-2012, κατά την οποία και συζητήθηκε εκτενώς, όσο και της 11-2-2013. Ως εκ τούτου δε συντρέχει περίπτωση παράλειψης οφειλόμενης νόµιµης ενέργειας του Προέδρου του ∆ηµοτικού Συμβουλίου». Η ερμηνεία που δίδεται, από εμένα τουλάχιστον, είναι πως αυτοί που αποφάσισαν  δεν κατάλαβαν τα απλά πράγματα που τους έγραψα ότι δηλαδή «Το αντικείμενο εκείνης παρουσίασης (22 10 13) ήταν η βελτίωση των χαράξεων ή ακόμη και η διακοπή του έργου, σ’ αντίθεση με την δική μας που είναι συγκεκριμένη και μετρημένη πρόταση επίλυσης του προβλήματος της στάθμευσης στην ίδια περιοχή.» Το πώς δεν διαπιστώθηκε το παραπάνω είναι κάτι που ακόμη με προβληματίζει.

Μετά και από αυτό οι συμπολίτες μου έχασαν το ενδιαφέρον τους για την πρόταση και εγώ σταμάτησα να ασχολούμαι με το θέμα.

Πριν ένα δύο μήνες (Ιούλιος 12) μαθεύτηκε ότι κάποιος έστειλε στην εισαγγελία ανώνυμη επιστολή με την οποία κατηγορούσε την κ. Δήμαρχο ότι δεν έδωσε τον λόγο σε 50 πολίτες που είχαν καταθέσει πρόταση που αφορούσε την πόλη. Την πληροφορία την πήρα από την ίδια την κ. Δήμαρχο η οποία με ερώτησε διά τηλεφώνου, αν εγώ είχα καταθέσει την ανώνυμη επιστολή.  Της εξήγησα ότι κάτι τέτοιο είναι εκτός του γούστου μου. Αργότερα πληροφορήθηκα ότι δικαστικοί υπάλληλοι ή λειτουργοί  (δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιοι ακριβώς) πήραν τηλέφωνο σε πέντε ή εξ από τους πολίτες που συμμετείχαν στην κατάθεση της πρότασης και τους πληροφόρησαν πως θα τους καλέσουν για κατάθεση στα μέσα του φετινού Σεπτεμβρίου. Εγώ δεν δέχθηκα κανένα τηλεφώνημα. Σημειώνω πως είναι η δεύτερη φορά που κάποια δική μου πολιτική ή έστω κοινωνική παρέμβαση προκαλεί ανώνυμη καταγγελία στην δικαιοσύνη. Η πρώτη αφορούσε στο έργο της Γέφυρας Κούσιου. Υπήρξε και μια Τρίτη καταγγελία που προσπάθησε να με εμπλέξει (για κάποιον Γεωργάκαρο ο οποίος, απ’ ότι άκουσα από την ανακρίτρια, υπήρξε λογιστής της Αναπτυξιακής Εταιρείας της Βέροιας) για τον οποίο κατέθεσα ότι δεν γνωρίζω τίποτε.

Τα παραπάνω με οδήγησαν να ψάξω στο αρχείο μου. Συνειδητοποίησα ότι είχα δουλέψει πολύ και είχα δεχθεί μια πέρα για πέρα άδικη συμπεριφορά. Η όλη πρόταση άλλωστε και η κινητοποίηση των συμπολιτών ήταν προϊόν δικού μου μόχθου. Έτσι αποφάσισα να καταθέσω ότι δικαιολογητικό (αιτήσεις προτάσεις προσφυγές και απαντήσεις) είχα στην διάθεση μου και να τα θέσω υπ’ όψιν της δικαιοσύνης.

Κλείνοντας την αφήγηση των γεγονότων θεωρώ ότι οφείλω να παραθέσω και τρία ακόμη περιστατικά που συνέβησαν παράλληλα με τα συμβάντα τα οποία εξέθεσα ήδη και τα οποία δείχνουν το ύφος της διοίκησης σε παρόμοια ζητήματα.

1.       Την 28 12 12 συζητήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο της Βέροιας  πρόταση 27 πολιτών, (έξη από τους οποίους ήσαν απ’ ότι φαίνεται από τα επίθετα και τις διευθύνσεις τους στην ίδια οικογένεια) στην οποία οι άνθρωποι αυτοί ούτε λίγο ούτε πολύ πρότειναν με εικοσάλεπτη διάλεξή τους την κατασκευή τραμ! Τους άκουσαν με προσοχή.

2.       Δύο φορές εκείνο το εξάμηνο δόθηκε ο λόγος σε πρώην πρόεδρο Καποδιστριακού Δήμου (και μάλιστα ολόκληρα δεκάλεπτα επισήμως και ανεπισήμως πολύ περισσότερο) ο οποίος προσπαθούσε να πείσει τον Δήμο να μην του κατασχέσει το σπίτι του. Η κατάσχεση ήταν αποτέλεσμα κάποιων περίεργων διαχειριστικών ανωμαλιών που έγιναν κατά την κατά την διάρκεια της θητείας του, διαπιστωμένα εκ των υστέρων μετά από έρευνα ορκωτών λογιστών. Απ’ ότι γνωρίζω πρόκειται για μια σειρά υποθέσεων που εκκρεμούν στα δικαστήρια. Και αυτόν τον άκουσαν με προσοχή!

3.       Τέλος μερικές μέρες μετά από την εκπαραθύρωσή μας από το Δημοτικό Συμβούλιο ο Πρόεδρός του σε webtv που λειτούργησε για μια περίοδο ανέφερε όταν τον ρώτησε ο δημοσιογράφος γιατί στέρησε τον λόγο από τους πολίτες: «του εδόθη ο λόγος του κ. Χατζηευστρατίου ο οποίος τον χρησιμοποίησε μόνον για να βρίσει». Ήταν μια σαφώς άδικη επίθεση εναντίον του προσώπου μου. Είχα σκεφθεί μάλιστα να καταθέσω αγωγή εναντίον του. Την περίοδο όμως εκείνη δεν είχα χρήματα για Νομική υποστήριξη και το «κατάπια αμάσητο».   

Συμπεράσματα

Είχα παρακολουθήσει βήμα βήμα από την αρχή ως σήμερα την εξέλιξη του συγκεκριμένου έργου. Το πώς ανατέθηκε η μελέτη, το πώς συντάχθηκε και πως υλοποιήθηκε και υλοποιείται μέχρι σήμερα. Είχα προσφύγει μαζί με ευάριθμη ομάδα συμπολιτών στο Ελεγκτικό Συνέδριο και το Δευτεροβάθμιο Διοικητικό Εφετείο. Προσπάθησα να ενημερώσω τους συμπολίτες μου και απειλήθηκα με μήνυση. Κανείς από τους άρχοντες δεν ανεχόταν καν την ιδέα να με δει να ομιλώ στο Δημοτικό Συμβούλιο. Μέσα από αυτήν τους την στάση, πότε μας κορόιδευαν κερδίζοντας χρόνο (περίπτωση Μαυροκαφαλίδη), πότε μας πετούσαν έξω από το Δημοτικό συμβούλιο («διορθώνοντας» το στιγμιαίο λάθος του νέου, τότε, προέδρου του Τηλέμαχου Χατζηαθανασίου) και πότε μας συκοφαντούσαν (η δήλωση του Τηλέμαχου Χατζηαθανασίου στο WEBTV). Μετά την ακύρωση της απόφασης του προέδρου, το να κρατηθούμε μακριά από το Δημοτικό Συμβούλιο έγινε θέμα τιμής για την Δήμαρχο. Με απλά λόγια μέχρι ενός σημείου το κίνητρό τους ήταν η απέχθεια και μετά έγινε η ντροπή.

Τα παραπάνω θεωρώ ότι οφείλουν να εξετασθούν όχι τόσο γιατί πρέπει να μας ακούσει το Δημ. Συμβούλιο, στο κάτω κάτω της γραφής θα προσποιηθούν πως μας ακούνε  και θα ψηφίσουν αρνητικά, αλλά γιατί αν τους δοθεί η δυνατότητα να παραβαίνουν τον Νόμο στα μικρά θα το πράξουν και στα μεγάλα.

Ο αναφέρων

Νίκος Βασ. Χατζηευστρατίου
Ζωγιπούλου 3, 59100, Βέροια