Ο πολίτης και ο υπήκοος: Η περίπτωση των Γιοντζαλικίων

Το αυθαίρετο
Σε προηγούμενη ανάρτηση έδωσα στη δημοσιότητα την προσφυγή μου εναντίον της απόφασης που θέλει μεταφορά κονδυλίων από άλλους κωδικούς στον κωδικό του αυθαίρετου parking κάτω από την Στρατού. Διαβάζοντάς την καλύτερα πρόσεξα την φράση «και 2- 30/7323.009 «Διάνοιξη οδών στην περιοχή "Γιοτζαλίκια"» ποσό 23.000,00€» , σε απλά Ελληνικά θα πάρουν τα χρήματα για την οδοποιία στα Γιοντζαλίκια και θα τα μεταφέρουν στην κατασκευή του αυθαίρετού τους.

Η εκκρεμούσα οδοποιία
Τα Γιοντζαλίκια είναι μια περιοχή που μπήκε σχετικά πρόσφατα στο σχέδιο. Έχουν γίνει λίγες διανοίξεις δρόμων και ακόμη λιγότερες ασφαλτοστρώσεις. Δηλαδή οι λίγοι Βεροιώτες που διάλεξαν να μείνουν εκεί, τρώνε την σκόνη με το φτυάρι,  σπάζουν τα αμορτισέρ των αυτοκινήτων τους και γενικά ζουν σε μια κατάσταση περίπου πολιτισμένη. Κι όλα αυτά ενώ έχουν πληρώσει εισφορές σε γη και χρήμα για την επέκταση του σχεδίου στην περιοχή τους.

Πολίτες
Το λογικό θα είναι να αντιδράσουν να κάνουν και αυτοί μια προσφυγή (έχουν δυό μέρες προθεσμία ακόμη) να αποδείξουν στην άμεση και σημερινή ζημιά που υφίστανται από την απόφαση και να την ακυρώσουν. Αυτή είναι η συμπεριφορά του πολίτη.

Υπήκοοι
Η άλλη συμπεριφορά, η φοβική, είναι να σκεφθούν πως η Δημοτική αρχή θα γίνει εκδικητική απέναντί τους και πως ακόμη κι αν τα χρήματα παραμείνουν στον λογαριασμό της οδοποιίας θα δουν δρόμους μπροστά από τα σπίτια τους σε δύο χρόνια. (Τόσο περίπου θα μείνουν ακόμη οι σημερινοί). Αν αυτή η φοβία (γιατί φόβο δεν την λες) επικρατήσει τότε θα έχουν αντιδράσει σαν υπήκοοι.

Εκδοχές και συμπεράσματα
Αν το δούμε λίγο πιο προσεκτικά ως υπήκοοι είναι σίγουρα χαμένοι. Χάνουν τους  δρόμους. Τα λεφτά πάνε υπέρ πίστεως και αυθαιρέτου. Ως πολίτες έχουν από την μια την βεβαιότητα ότι θα γίνουν δρόμοι στην περιοχή τους και από την άλλη την ισχυρή πιθανότητα να τους φοβηθεί η Δημοτική αρχή και να τους κατασκευάσει μπροστά στο σπίτι τους. Οι πρώτοι εξάλλου που παίρνουν αυτό που τους ανήκει είναι αυτοί που το διεκδικούν.  Ακόμη και στην πιθανότητα της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς της Δημαρχίας, δηλαδή την κήρυξη βεντέτας εναντίον τους,  θα βρίσκονται πρώτοι στη λίστα να εξυπηρέτηση την επόμενη δημαρχιακή θητεία.

Σε απλά λόγια ο υπήκοος είναι το κρέας για τα κανόνια ο αναλώσιμος, ο πολίτης όμως έχει και ευκαιρίες και εναλλακτικές. Για να γίνεις πολίτης όμως οφείλεις να πάρεις την τύχη σου στα χέρια σου. Να χρησιμοποιήσεις τα δικαιώματά σου και να διεκδικήσεις μέσα από το ισχύον Νομικό σύστημα.

Αν το καλοσκεφτείς δεν είναι παρά η διαφορά ανάμεσα στην κίνηση και την ακινησία.