Η εισήγη για τον ισολογισμό του Δήμου Βεροίας, σχολιασμένη

Χθες ο Δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Αγγέλογλου μου έστειλε τις εισηγήσεις για το Δημοτικό Συμβούλιο της επόμενης Δευτέρας. Μεταξύ αυτών ήταν και το κείμενο του απολογισμού της Δημάρχου της Βέροιας. Υπέκυψα στον πειρασμό να το σχολιάσω παράγραφο-παράγραφο. Οι λοξοί και λεπτοί χαρακτήρες είναι του κειμένου της Δημάρχου. Οι ορθοί και έντονοι τα σχόλιά μου.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΔΗΜΟΣ ΒΕΡΟΙΑΣ

ΔΗΜΑΡΧΟΣ

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ και σχολιασμοί πολίτου

Κύριοι και κυρίες συνάδελφοι,

Είναι σκληρή η εποχή. Πρωτόγνωρες οι συνθήκες για τον Καλλικρατικό Δήμο  μας, όπως και για τη μεγάλη οικογένεια του Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης που έχω την τιμή να υπηρετώ στη δυσκολότερη μεταπολεμική εποχή..  Εποχή δυσβάσταχτης ευθύνης  για τους αιρετούς, άδικου υποβιβασμού για τους εργαζόμενους, ανέχειας και απογοήτευσης για τους φιλοπρόοδους συμπολίτες.  Γιατί άραγε έγινε δυσβάστακτη η ευθύνη; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Τα εύκολα λεφτά έδιναν εύκολες λύσεις. Όσον αφορά στους εργαζόμενους μάλλον εννοεί τους Δημοτικούς Υπαλλήλους. Την πιο ευνοημένης ομάδα της πόλης. 

 Γνωρίζουμε όλοι μας βιωματικά πια, τα αποτελέσματα της δημοσιονομικής και της κοινωνικής και πνευματικής κρίσης που διέρχεται όλη η Ελλάδα, αλλά και η Ευρώπη.  

Αυτά όμως που υφίσταται η ελληνική αυτοδιοίκηση την καθιστούν παρία των θεσμών και τους λειτουργούς της τους καθιστούν πληβείους της δημόσιας ζωής… Από πού κι ως που «πληβείους»; Διοικούν έναν δήμο, διαχειρίζονται χρήματα όχι μόνον από φόρους των συμπολιτών τους αλλά και από υπερεθνικές πηγές, έχουν δική τους αστυνομία, αδειοδοτούν δραστηριότητες και τόσα άλλα που κανείς δεν τα πείραξε. Από πού κι ως που έγιναν πληβείοι;

Στη Βέροια, προνοήσαμε να δημιουργήσουμε κοινωνικές δομές, γιατί η δημοτική αρχή ακολουθεί τη στρατηγική της ολιστικής αντιμετώπισης των πραγμάτων κι όχι την αποσπασματική , ευκαιριακή πολιτική. Αυτό, μας απαλλάσσει  σε αρκετά μεγάλο βαθμό από την  αμηχανία και αδυναμία αντιμετώπισης των προβλημάτων ευπαθών ομάδων και των οξυμένων κοινωνικών ζητημάτων που αντιμετωπίζουν πιά οι συμπολίτες μας. Εδώ φαίνεται η παρακμιακή αντιμετώπιση του προβλήματος της πόλης. Οργανώνοντας ένα ασθενικό δίκτυο ελεημοσύνης ουσιαστικά θεωρείται ότι εξασφαλίστηκε το μέλλον της πόλης. Το πεινασμένο δεν του δίνεις ένα ψάρι. Του μαθαίνεις να ψαρεύει. Αυτό δυστυχώς απέχει από τις φιλοδοξίες όσων διαχειρίζονται τις τύχες της Βέροιας.

Κάναμε κάτι παραπάνω; Δεν θα το πω. Το καθήκον μας κάναμε με σχολαστικότητα, εργατικότητα, περίσκεψη και πλήρη συνείδηση της ευθύνης απέναντι στους πολίτες που μας τίμησαν. Αναμφίβολα. Η Δημοτική αρχή έπραξε αυτό που μπορούσε. Αυτές ήταν οι δυνατότητές της.

Στο δρόμο αυτό, βρήκαμε  περισσότερους εχθρούς  και λιγότερους φίλους. Κι όπως συνήθως γίνεται, «ουδείς προφήτης στον τόπο του». Τον Δήμο μας τον τίμησαν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αναγνώρισαν πολλές πρωτοπορίες μας .  Μας βράβευσαν για το κοινωνικό μας πρόσωπο. Για τα μέτρα που λαμβάνουμε για την κρίση.  Δεν γίνεται βέβαια το ίδιο εδώ. Προφήτης; Και ποιες είναι οι προβλέψεις; Κι αν υπήρχαν πως αντιμετωπίσθηκε μια πόλη που έτσι κι αλλιώς παρήκμαζε;

 Την κρίση την βλέπεις  στην  καθημερινότητα. 

Μια καθημερινότητα που συχνά αδυνατείς να διαχειριστείς, λόγω της έλλειψης εργαζομένων  και το πάγωμα προσλήψεων έως το 2016 .Και πάλι η γνωστή συνταγή. Θα αντιμετωπίσει την κρίση προσλαμβάνοντας. Θα θεραπεύσει την ασθένεια χρησιμοποιώντας το αίτιο που την προκάλεσε.

 Έτσι πολλά  ζητήματα που κάποτε τη λύση τους θεωρούσαμε αυτονόητη και εξαιρετικά απλή όπως είναι οι  συντηρήσεις, επί παραδείγματι , σήμερα λόγω έλλειψης χρημάτων αλλά και λόγω αύξησης της γραφειοκρατίας –εν ονόματι της διαφάνειας- δυσκολευόμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε, το ίδιο κι όλοι οι ελληνικοί Δήμοι. Λογικό. Η διαφάνεια θέλει διαγωνισμούς, θέλει απόδοση λογαριασμού, θέλει επίβλεψη, θέλει πιστοποίηση υλικών και διαδικασιών, θέλει νομιμότητα. Αυτές οι απαιτήσεις οδηγούν μια πόλη στην ανάκαμψη. Αυτές είναι οι απαιτήσεις που εκλαμβάνονται ως εμπόδια σ’ αυτούς που κουμαντάρουν τον Δήμο.  

Κρίση, είναι τα σταματημένα έργα που διεκόπησαν ξαφνικά τα χρηματοδοτικά τους προγράμματα. Αν βέβαια το σταματημένο έργο είναι ο δρόμος άνω κάτω Σελίου και εκείνη η γέφυρα που άλλοτε σταματάει και άλλοτε ξαναρχίζει, τότε ναι! Βρήκαμε την πηγή της κρίσης. Είναι ο πονοκέφαλος της εξασφάλισης μισθοδοσιών, πετρελαίων για τα απορριμματοφόρα, τον αποχιονισμό ή τα γκρέιντερ που συντηρούν τους αγροτικούς δρόμους. Είναι ο πονοκέφαλος εύρεσης χρημάτων για τη μεταφορά των σκουπιδιών που εν μια νυκτί έπρεπε να γίνει για να μην υποβληθούν στο Δήμο μας υπέρογκα  πρόστιμα…. Όταν δεν υπήρξε η παραμικρή πρόνοια για χρόνια, όταν τα σκουπίδια γίνανε δουλειά κάποιου Δημάρχου εκτός Βέροιας, όταν η αντιμετώπισή τους ήταν πέρα για πέρα στρουθοκαμηλική τότε ναι, ψρειάστηκε να δοθεί λύση την τελευταία στιγμή και τότε φυσικά ήταν πανάκριβη. Κι όλα αυτά κι άλλα πολλά, με λιγότερα χρήματα από τα μισά που χρειάζονται μόνο για τη μισθοδοσία!!!!! Όποιος δεν έχει χρήματα για μισθοδοσία απολύει υπαλλήλους, δεν παριστάνει τον Συνδικαλιστή. 

Παλεύουμε όμως κι ανοίγουμε δρόμους ανάπτυξης, εκμεταλλευόμενοι κάθε ευρώ του ΕΣΠΑ κι άλλων προγραμμάτων διακρατικών, τομεακών, ευρωπαϊκών. (…)

Στο δρόμο αυτό, βρήκαμε-πρώτη φορά με τόση εμπάθεια- και κάποιους που βάζουν φραγμούς στην πρόοδο και στα βήματα ανάπτυξης. Οι «καλές» μέρες όπου τα οικονομικά του Δήμου δεν ήταν και οικονομικά των Δημοτών πέρασαν. Σήμερα όλοι είναι υποψιασμένοι και επιφυλακτικοί. Σήμερα όλοι είναι πικραμένοι και απογοητευμένοι. Όχι από τους άρχοντές τους αλλά από τους ίδιους τους τους εαυτούς που άφησαν τους άρχοντες ασύδοτους. Σήμερα απλά όλο και περισσότεροι πράττουν το στοιχειώδες τους καθήκον. Ρωτούν, προτείνουν και κρίνουν. Το παλαιό ύφος διοίκησης οδηγεί σε παρανοήσεις, όπως ότι οι κινούμενοι και ενεργοί πολίτες  είναι επιτιθέμενοι.  

Περίπου δύο χρόνια μετά, ψύχραιμα μπορούμε να εκτιμήσουμε τα πράγματα, σε σχέση με τον Καλλικράτη. 

Έπρεπε να γίνει μια γενναία διοικητική αλλαγή στην Ελλάδα. Αυτή όμως η διοικητική αλλαγή όπως έγινε, έψαχνε θύματα, έψαχνε πλάτες για να ακουμπήσει ένα ανυπολόγιστο βάρος. Χωρίς προετοιμασία. Αντισυνταγματικά, χωρίς πόρους. Χωρίς εξειδικευμένο προσωπικό. Τα χωριά μας, αλλά και το αστικό κέντρο, σε πολλές περιπτώσεις άρχισαν να υπολειτουργούν κι αυτό το χειροτέρεψε η απαγόρευση προσλήψεων εποχιακών που για πρώτη φορά στα χρονικά συνέβη. Τόσα λόγια για μια απολογία προς μια εκλογική πελατεία που εξακολουθεί να ζητά προσλήψεις;

Ποτέ δεν αρνηθήκαμε νέες αρμοδιότητες. Πάντοτε μιλούσαμε για μια ισχυρή αυτοδιοίκηση. 

Δεν τόλμησε όμως κανείς την πραγματική Αποκέντρωση. Δεν θέλησε ποτέ κανείς να μας δώσει αυτά που δίνει το κάθε ανεπτυγμένο κράτος στους Δήμους. Όποιος θέλει να δει ένα αναπτυγμένο κράτος να πάει στην διπλανή Ιταλία και να ρωτήσει ποιες είναι οι απολαβές των Δημοτικών Αρχόντων. Τότε θα καταλάβει τι θεωρεί η δική μας άρχουσα τάξη «πραγματική» τοπική αυτοδιοίκηση

Κρατάμε  τους Δήμους με το 20% των πόρων που διαθέτουν τα ευρωπαϊκά κράτη για τους Δήμους τους, με το 5% των πόρων που διαθέτουν για την αυτοδιοίκηση στη Σκανδιναβία. Ναι, και όταν χρειάζεται να εισπράξετε έναν δημοτικό φόρο ξεσηκώνετε τον κόσμο.

Από τότε που αναλάβαμε, είχαμε μια εφιαλτική καθημερινότητα. Ευτυχώς η εμπειρία και η εργατικότητα, το αίσθημα ευθύνης και η αγάπη για τον τόπο,  μας κράτησαν και μας κρατούν όρθιους… Δώσαμε και δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Καταξιωμένοι άνθρωποι. Επιστήμονες κι επαγγελματίες, όλοι σκληρά εργαζόμενοι σε μια άχαρη κι άνυδρη εποχή. (!)

Κάναμε και λάθη. Ποιος δουλεύει και δεν κάνει. Όπως με την εκτίμηση του χώρου για τους κοινωνικούς λαχανόκηπους. Είχαμε και καθυστερήσεις. Και αναποδιές. Όπως με το έργο της γέφυρας Κούσιου που είναι η μεγάλη αγωνία και ευθύνη αυτής της δημοτικής αρχής. Μα αυτό είναι ένα από τα ποιο εύκολα πράγματα για επίλυση. Διώχνεις τον εργολάβο του παίρνεις και την εγγυητική και το αναθέτεις στον αμέσως επόμενο μειοδότη. Αλλού είναι το θέμα. Ότι πριν την προκήρυξη του έργου αυτό δεν κρίθηκε ειδικού σκοπού ώστε να επιλεγούν εργολάβοι εγνωσμένης εμπειρίας. Έπρεπε να επιδεχθεί υπομονή ενός μόλις μήνα.  Το πάθος για εγκαίνια προκάλεσε βιασύνη και τώρα την πληρώνουμε όλοι. 

Σημασία έχει, ότι στο Δήμο, στις Επιχειρήσεις, στα νομικά Πρόσωπα, εργαστήκαμε άοκνα, έντιμα, σεβόμενοι το δημόσιο χρήμα και βάζοντας την προσωπική μας ζωή στο περιθώριο. Και τότε πως γίνεται να υπάρχουν σταματημένα έργα;

 

Οικονομικά, όπως αποδεικνύουν και οι επίσημες ανακοινώσεις του ΥΠΕΣ, έχουμε έναν νοικοκυρεμένο Δήμο. Αυτό αποδείχθηκε και από πρόσφατο έλεγχο του ΓΛ του Κράτους. Παρ’ ότι έχει μειωθεί η εισπρακτική δυνατότητα, έγινε προσπάθεια με αρκετά καλά αποτελέσματα, αξιοποίησης δημοτικής περιουσίας και δραστικού περιορισμού των ενοικιαζόμενων χώρων και των μετεγκαταστάσεων υπηρεσιών σε ιδιόκτητους δημοτικούς.Ι Νοικοκυρεμένος δήμος; Ένας νοικοκυρεμένος δήμος δεν φοβάται να δημοσιεύσει έναν αναλυτικό ισολογισμό απ’ όπου όλοι οι πολίτες μπορούν να καταλάβουν εύκολα από έρχονται και που πάνε τα λεφτά του Δήμου. Δεν δημοσιεύει τρείς σιβυλλικές σελίδες κι όποιος καταλάβει κατάλαβε. 

Κοινωνικά, οι δομές μας εδραιώθηκαν κι ενισχύθηκαν κι οφείλουμε για άλλη μια φορά ευχαριστίες και στους εθελοντικούς φορείς και στα φυσικά πρόσωπα που συνεργάζονται αποτελεσματικά και αθόρυβα μαζί μας.  Ποιους εθελοντικούς φορείς; Μια φορά κάλεσε δημότες για εθελοντικοί εργασία. Οι δημότες ανταποκρίθηκαν και δεν τους ξανακάλεσε. Τελικά μάθαμε ότι επρόκειτο για την διεθνή μέρα του εθελοντισμού. Όχι. Ο Δήμος της Βέροιας φοβάται τον εθελοντισμό. Οι εθελοντές αποκτούν δικαίωμα να κάνουν λεπτές, πολλές και κυρίως ενοχλητικές ερωτήσεις. 

Στον τομέα του τουρισμού που είναι ένα από τα μεγάλα αναπτυξιακά μας στοιχήματα, φέραμε την ευχάριστη είδηση της ένταξης της «ναυαρχίδας των υποδομών» που είναι το Μουσείο της Βεργίνας, το οποίο για δεκαετίες διεκδικούσε ο Νομός μας. Συνεργαστήκαμε και δημιουργήσαμε δίκτυα που σύντομα θα φανούν τα θεαματικά αποτελέσματά τους.  Όσα μουσεία κι αν γίνουν ο Τουρίστας το πρώτο που θα δει είναι το πόσο καθαροί είναι οι δρόμοι και οι δικοί μας είναι ένας διαμήκης σκουπιδότοπος. Κατά τα άλλα να έχουμε να λέμε.

Δεν αφήσαμε ευκαιρία του ΕΣΠΑ ανεκμετάλλευτη. Περίπου 100.000.000€ έργα και δράσεις υλοποιούνται εντάσσονται, κατατίθενται προτάσεις. Οι Αστικές αναπλάσεις συμπεριλαμβάνονται;

Αναπτερώνουν την ελπίδα της τοπικής ανάπτυξης και την αισιοδοξία για το μέλλον.

Φέραμε τη Βέροια στο ευρωπαϊκό προσκήνιο με σημαντικά διακρατικά προγράμματα και την τοποθέτηση της Δημάρχου  επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας –εκ μέρους των ΟΤΑ α΄ βαθμού- στο Κογκρέσο των περιφερειών της Ευρώπης. Ζω στην Βέροια του 2012; 

Ό,τι δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε έχει να κάνει με την γραφειοκρατία που αυξήθηκε λόγω διαφάνειας, τα εμπόδια που βάζουν κακεντρεχείς, το σύστημα δημοπράτησης έργων, τα ανθρώπινα λάθη που είναι φυσικό να γίνονται όταν κάποιος εργάζεται νυχθημερόν  σ’ ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον, όπως και το βαθμό δυσκολίας των  έργων. Με επιμονή όμως και στοχο-προσήλωση  αισιοδοξώ πως θα ξεπεραστούν οι δυσκολίες και τα εμπόδια σύντομα και οριστικά. Όχι. Η γραφειοκρατία πολεμιέται με την διαφάνεια, οι πολίτες που ζητούν, επιτέλους, εφαρμογή νόμων και κανόνων δεν βάζουν εμπόδια αλλά βοηθούν και τέλος, αισιοδοξία χωρίς υλικό αντίκρισμα είναι αντικείμενο της ψυχολογίας.  

Η Δήμαρχος

ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ

ΟΥΣΟΥΛΤΖΟΓΛΟΥ – ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

Ο σχολιστής πολίτης

ΝΙΚΟΣ ΒΑΣ. ΧΑΤΖΗΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ