Για να λέμε και του στραβού το δίκαιο…

Η αναπάντεχη μαρτυρία

Χθες έδωσα στη δημοσιότητα κάποιες εικασίες για τους λόγους που οδήγησαν τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο να μην εκδώσει άδεια λειτουργίας για τον Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων. Την ίδια μέρα συνάντησα και κάποιον βετεράνο της ΤΑ όπου του μετάφερα τις απόψεις που είχα για το θέμα.

Η απάντηση με εξέπληξε. Λάθος κάνεις, μου είπε. Υπάρχει απλούστερη εκδοχή.

Μα ποια θα μπορούσε να είναι; Ξαναρώτησα.

Το ξέχασε, ξαναείπε.

Μα πώς μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο, επέμενα. Όλη του την ζωή με αδειοδοτήσεις ασχολείται. Την οικογένειά του ζει μ΄αυτόν τον τρόπο. Είναι δυνατόν;

Τότε ο συνομιλητής μου σκοτείνιασε σα να θυμόταν κάποιον ξεχασμένο του εφιάλτη και άρχισε να μονολογεί.

 Ζεις σε ένα μέρος με άτομα που υποτίθεται ότι οφείλουν να γνωρίζουν τα στοιχειώδη. Κι όμως παρ’ ότι πληρώνονται ίσως και καλοπληρώνονται μπορώ να πω,  έχουν την τύφλα τους  Δεν ξέρουν ούτε προσπαθούν να μάθουν. Υποτίθεται ότι είναι εκεί για να σε ειδοποιούν. Πέρα βρέχει. Έτσι αναγκάζεσαι να σκεφθείς, εσύ ο αιρετός, τα πάντα. Αναλώνεσαι, θολώνεις, τρως τον χρόνο σου και την ζωή σου με πράγματα που έπρεπε να γίνονται αυτόματα. Κι έτσι, όχι μόνο ξεχνάς το όποιο όραμα που μπορεί να είχες για την πόλη σου αλλά και φθάνεις να κάνεις στοιχειώδη λάθη σαν και αυτό. Ναι μπορεί και να το ξέχασε! Το ποιο πιθανό αυτό είναι, σε λέω!

Αυτήν την οπτική δεν την είχα σκεφθεί. 

Η εν τοις πράγμασι επαλήθευση

Έτσι άρχισα να ρωτάω φίλους που εξακολουθούν να έχουν κάποια στενότερη σχέση με το παλιό πολεοδομικό γραφείο (Τμήμα Δόμησης το λένε τώρα). Ρώτησα πόσα άτομα δουλεύουν εκεί και τι παράγουν. Λοιπόν τι έμαθα: Εννιά άτομα.  Παράγουν τέσσερεις εγκρίσεις δόμησης μηνιαίως (οι παλιές οικοδομικές άδειες αλλά με το 1/10 της δουλειάς από  ότι αυτές). Τρεις έως τέσσερεις ακυρώσεις οικοδομικών αδειών , ίσως να ασχολούνται με πέντε περιπτώσεις αυθαιρέτων, μια δύο περιπτώσεις επικινδύνων όχι όμως  μηνιαίως αυτές αλλά σε ετήσια βάση. Ας τα βάλουμε κάτω από την αρχή:

 Κόστος 9Χ1,5=13,5 χιλιάρικα μηνιαία.

 Έργο 12 έως 15 διοικητικές πράξεις μηνιαίως.

Δηλαδή κόστος διοικητικής πράξεως λίγο πάνω, λίγο κάτω από 1000 € το κομμάτι.

Οι συλλογισμοί 

Αν έλεγες σε ένα πολίτη ότι για να πάρει έγκριση δόμησης για μια σκεπή θα έπρεπε να δώσει 1000€ διοικητικό κόστος (τρεις ώρες δουλειάς ΔΥ συνολικά), τότε ή θα την κατασκεύαζε αυθαίρετη ή θα ανασκολόπιζε μερικούς υπεύθυνους στην πλατεία Δημαρχείου. Τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει γιατί αυτό το κόστος επιβαρύνει την λειτουργία του Δήμου γενικώς. Αλλά ακόμη και έτσι, αν ο Δήμος έπρεπε να φορολογήσει ο ίδιος με έμμεσο ή άμεσο τέλος τους Δημότες τότε και πάλι θα είχαμε σφαγή. Όχι άμεσα αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα συνειδητοποίησης. Όχι πάντως πάνω από χρόνο. Ούτε κι αυτό γίνεται.  Δεν γίνεται γιατί τους μισθούς της τοπικής αυτοδιοίκησης πρακτικά τους πληρώσει το Κράτος (λέμε τώρα, κράτος). Εδώ πια χάνεται η εποπτεία.   Καταλαβαίνεις ότι κάποιος έπαιζε χοντρά παιχνίδια σε βάρος σου όταν πια σου ‘ρχεται η Τρόικα και ζητάει την ζωή των παιδιών και των εγγονών σου.

Μια παρένθεση

Βέβαια ούτε και τότε μπορεί να μην το καταλάβεις  Θα φας το παραμύθι που σου χαϊδεύει τα αυτιά. Θα φταίει ο Τσοχατζόπουλος (που δεν τον εξέλεγες εσύ), οι κομπιναδόροι που μασούσαν το δημόσιο χρήμα (και εσύ ούτε τους έβλεπες ούτε τους θαύμαζες) η Γιάννα Δασκαλοπούλου Αγγελάκη που έφερε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και χρεώθηκε ο Κρατικός Προϋπολογισμός (και εσένα δεν σου άρεσε καθόλου) οι τριακόσιοι που διόριζαν τα παιδιά των ψηφοφόρων τους (όχι το δικό σου πάντως) θα φταίει η χούντα, η Τουρκοκρατία και οι εξωγήινοι . Παρένθεση ήταν και έκλεισε.

 Συμπεράσματα

Γυρνώντας στο προσωπικό της ΤΑ και την όλη του συμπεριφορά, σκέφτεσαι πως δεν υπάρχει τίποτε το φυσιλογικότερο. Πληρώνονται από το κράτος και είναι κάποιοι κρατικοί υπάλληλοι, που η κακή τους τύχη τους έριξε στην τοπική αυτοδιοίκηση. Οπότε, τι το ασφαλέστερο από το να κάνουν το παγώνι καθημερινά. Από το να είναι αποστασιοποιημένοι από το αντικείμενο τους. Από το να τους μιλάς και να ξύνονται. Στο κάτω κάτω της γραφής γνωρίζουν πολύ καλά ότι το πολιτικό σύστημα (ο ιδιοκτήτης του κράτους δηλαδή) προτιμά να πουλήσει την χώρα και τους κατοίκους της από το να τους ενοχλήσει βάζοντάς τους να δουλέψουν (ή να τους στείλει σπίτια τους). Να κάνουν δηλαδή απλά το καθήκον τους. Έτσι ήταν έτσι θα συνεχίσει να είναι.

Υπό την έννοια αυτή δικαιολογώ τον Αντιδήμαρχο που ξέχασε να εκδώσει άδεια λειτουργίας του χώρου Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων. Βέβαια ούτε αυτός είναι αθώος. Ήξερε καλά που έμπλεκε. Ακόμη κι αν δεν ήξερε, όταν έμαθε θα μπορούσε απλά να παραιτηθεί.