Η επερχόμενη καταστροφή των «αστικών αναπλάσεων» και η οδός της αποφυγής της

Οι Βεριώτες έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι κάτι πολύ κακό πρόκειται να μας συμβεί με τις «αστικές αναπλάσεις». Οι έμποροι κατάλαβαν ότι μειώνεται η προσπέλαση στα μαγαζιά τους, οι κάτοικοι των «αναπλάσιμων» δρόμων και κυρίως της οδού Ανοίξεως κατάλαβαν ότι μπαίνουν σε κίνδυνο τα αυτοκίνητά τους. Οι λεωφορειούχοι  ότι δεν μπορούν πλέον να κινηθούν στην πόλη. Οι ιδιοκτήτες μιας αλυσίδας Σουπερμάρκετ ότι μάλλον είναι λίγες οι ώρες τους στον αστικό ιστό γιατί σε λίγο δεν θα μπορούν να φορτοεκφορτώσουν, η εκκλησία γιατί η μελέτη προβλέπει μερική καθαίρεση της περίφραξης του περίβολου του Αγίου Αντωνίου. Κι αυτοί είναι μερικοί από τους θιγόμενους.

Το αδιέξοδο των ατομικών λύσεων

Κι αν η επικείμενη έλευση του κακού είναι πια κοινή γνώση και συνείδηση, η αντιμετώπισή του είναι θέμα στο οποίο υπάρχουν διχογνωμίες. Αρκετοί σκέφτονται ατομικές λύσεις. Πρόκειται όμως για ψευδαισθήσεις.  Κανείς από τους Δημοτικούς άρχοντες δεν προτίθεται να αναλάβει την ευθύνη να αυξήσει τον προϋπολογισμό ή να ζορίσει τον εργολάβο ο οποίος εκτός των άλλων είναι και ιδιοκτήτης μιας εφημερίδας, ενός τηλεοπτικού σταθμού, διαθέτει μια στρατιά δικηγόρων και φυσικά τεράστια πολιτική επιρροή. Αν κάποιος πιστέψει ότι ξεκίνησε μια σοβαρή κουβέντα με κάποιον από αυτούς. (Δήμαρχο Αντιδημάρχους Δημοτικούς συμβούλους) αφού καταλάβει ότι έχασε τον χρόνο του, θα συνειδητοποιήσει ότι απέναντί του είχε κάποιους που απλά προσπαθούσαν να κατευνάσουν τις αντιδράσεις του. Γιατί κανείς αιρετός τελικά δεν τα βάζει με τον μεγιστάνα ούτε φυσικά αναλαμβάνει να αυξήσει, τις δύσκολες μέρες που περνάμε, τον προϋπολογισμό του.  

 

Η αρχή της επίλυσης

Άρα όλοι όσοι θεωρούμε ότι τα πράγματα πρέπει να διορθωθούν πρέπει να επικεντρωθούμε μάνον σε ένα στόχο: Το σταμάτημα των εργασιών. Μόνο με σταματημένες τις εργασίες θα κινητοποιηθεί η Δημοτική Μηχανή να κουβεντιάσει με τους πολίτες, να πάρει υπ’ όψιν της προτάσεις, αντιρρήσεις και συμβουλές. Μόνο με σταματημένο έργο θα αναγκασθεί να μπει στον κόπο να βρει πραγματικούς επαγγελματίες που θα ασχοληθούν με τα προβλήματα.  Ένα νόμιμο και ολοκληρωτικό σταμάτημα των έργων  είναι αναμφίβολα μια δύσκολη υπόθεση. Η λογική του ότι «θα χαθούν τα λεφτά», αρά θα πάθουμε κάτι κακό όλοι μας, έχει εμποτίσει τον τρόπο σκέψης όλης της κρατικής μηχανής, χωρίς να εξαιρεθεί από αυτήν και η δικαιοσύνη. Κάθε επιχείρημα νομικό τεχνικό ή απλά λογικό ξεθωριάζει μπροστά «στα λεφτά». Αντίληψη που μας απέμεινε από μια περίοδο ηθικής απαξίωσης  που με την σειρά της οδήγησε στην σημερινή οικονομική αθλιότητα. Προφανώς είναι μια στάση ζωής που πρέπει να ξεφορτωθούμε αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν κοινωνία. Το θέμα είναι πως ακόμη κι αν η κοινωνία το κατανοήσει, οι κάτοχοι μικρών εξουσιών θα είναι οι τελευταίοι που θα μπούνε στον κόπο να προβληματισθούν.

Η πρακτική

Τα παραπάνω οδηγούν με τη σειρά τους σε έναν μονόδρομο: Μόνο όλοι μαζί ενωμένοι, με κοινή ηχηρή παρουσία προς την διοίκηση και την δικαιοσύνη μπορούμε να πετύχουμε κάτι. Μπορεί ακόμη «τα λεφτά να είναι το παν» για την Τοπική αυτοδιοίκηση, εξακολουθούμε όμως να ζούμε σε ένα κράτος που κάνει εκλογές και οι πολίτες εκλέγουν, όπως μπορούν, αυτούς που θα τους διοικήσουν.

Η κίνηση υπάρχει και παρέμβαση βρίσκεται εν εξελίξει. Ξεκίνησε από έναν, έγινε πέντε και τώρα είναι τριανταοκτώ.

Όσοι θεωρούν ότι μπορεί και πρέπει να γίνει κάτι επικοινωνήστε μαζί μας. Να συμπαραταχθείτε ή απλά να ενημερωθείτε Υπάρχει καιρός ακόμη. Και ευτυχώς η συγκυρία όπου η κυρία απειλούσε με μηνύσεις έχει αντιστραφεί οριστικά.

Νίκος Βασ. Χατζηευστρατίου

6947182707