Αστικές Αναπλάσεις: Κίνηση πανικού;

Πριν μιάμιση βδομάδα 50 πολίτες κατέθεσαν μια συγκροτημένη πρόταση για το έργο των Αστικών αναπλάσεων της Βέροιας.  Το κείμενο είναι δημοσιευμένο εδώ. Το θέμα δεν μπήκε στην Ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης της Δευτέρας. Αντίθετα μπήκε σαν θέμα η «πρόταση»  25 πολιτών που ζητούν να κατασχεθεί το σπίτι πρώην Δημάρχου Καποδιστριακού Δήμου. 

Το θέμα βέβαια δεν είναι η κατάσχεση. Ούτε καν η αχαρακτήριστη απόφαση να τεθεί σαν θέμα συζήτησης κάτι που δεν είναι πρόταση που αφορά στο μέλλον της πόλης, όπως τουλάχιστον περιγράφεται αυτό από το άρθρο 215 του κώδικα Δήμων. Αυτά μοιραία θα κριθούν στο δημοτικό Συμβούλιο. Είναι που τρείς μέρες πριν το νέα συνεδρίαση η κ. Δήμαρχος έστειλε στον πρώτο των υπογραφόντων στις κατατεθείσας πρότασης για τις αναπλάσεις, επιστολή στην οποία του εξηγούσε ότι δεν είναι δυνατόν να μπαίνουν στο Δημοτικό Συμβούλιο θέματα  που επαναλαμβάνονται και ότι το έργο τέλος πάντων βρίσκεται εν εξελίξει.  Γνωστά πράγματα σε γνώριμο ύφος το θέμα όμως είναι η υπέρβαση αρμοδιοτήτων. Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Τα θέματα στο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά και την όλη διαδικασία του οργάνου την ρυθμίζει ο πρόεδρός του. Η επίκληση του  άρθρου 67 του Ν3852 §2. (Ο πρόεδρος καλεί επίσης το συμβούλιο σε συνεδρίαση με γραπτή πρόσκληση, στην οποία αναφέρονται τα θέματα της ημερήσιας διάταξης, όποτε το ζητήσει ο δήμαρχος ή η οικονομική ή η επιτροπή ποιότητας ζωής ή το ένα τρίτο (1/3) τουλάχιστον του συνολικού αριθμού των μελών του συμβουλίου ή το σύνολο των συμβούλων της μειοψηφίας. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις απαιτείται γραπτή αίτηση, στην οποία αναφέρονται τα θέματα που θα συζητηθούν. Στις ίδιες περιπτώσεις δεν μπορεί να επανυποβληθεί αίτημα για το ίδιο θέμα, πριν παρέλθουν δύο (2) μήνες, αφότου εκδόθηκε απορριπτική απόφαση του συμβουλίου, εκτός εάν γίνεται επίκληση νεότερων στοιχείων) δεν στοιχειοθετεί καμιά άρνηση: Η προηγούμενη αίτηση δεν ήταν παρά ένα ψήφισμα διαμαρτυρίας, η σημερινή είναι μια πραγματική πρόταση με τεκμηρίωση και λύσεις. Εντελώς άλλο πράγμα δηλαδή

Από εκεί και μετά είναι να αναρωτιέσαι προϊόν ποιού σχεδιασμού μπορεί να είναι η επιστολή προς τον συμπολίτη που έτυχε να είναι πρώτος στη λίστα των υπογραφόντων (θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε). Θα μπορούσε να υποτεθεί οτιδήποτε, αλλά τι νόημα θα είχε πλέον;