Τσιμενταύλακας

 

Ανέκαθεν πίστευα και υποστήριζα δημόσια πως κάθε εξωραϊστική επέμβαση στην κοίτη του Τριποτάμου ενέχει τον κίνδυνο της μετατροπής του σε μια εύκολα προσβάλαμε και ταυτόχρονα εντελώς αφύλακτη περιοχή. Δηλαδή σε ένα μακρόστενο χώρο χρήσης και εμπορίας απαγορευμένων ουσιών με πολλαπλές διαδρομές διαφυγής. 

Τα πράγματα όμως ποτέ δεν είναι τόσο άσκημα όσο γίνεται. Είναι πάντα χειρότερα.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ

Αυτήν την περίοδο γίνεται μια μελέτη για την κοίτη του Τριποτάμου. Ονομάζεται Αντιπλημμυρική μελέτη. Το βασικό μέγεθος που καθορίζει όλα όσα πρέπει να γίνουν στην διαχείριση ενός υδάτινου αποδέκτη ονομάζεται πλημμυρική παροχή πεντηκονταετίας . Είναι η παροχή του νερού (πόσα κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο δηλαδή) στην χειρότερη υδατόπτωση των επόμενων 50 χρόνων. Αυτό φυσικά προεγγιζόμενο με παραδεκτές στατιστικές μεθόδους.

Η μελετητική ομάδα μας είπε ότι πρόκειται για 600 μέτρα ανά δευτερόλεπτο και ότι αυτή η παροχή με τη σειρά της απαιτεί να μετατρέψουμε τον Τριπόταμο σε τσιμενταύλακα. Έκανα μια σειρά παρατηρήσεων και συλλογισμών και έστειλα την παρακάτω επιστολή στο Δημοτικό Συμβούλιο της Βέροιας.  

Με την παρούσα παρέχονται στοιχεία για την εκπονούμενη την περίοδο αυτή αντιπλημμυρική μελέτη του Τριποτάμου, το καθεστώς προστασίας του χώρου στον οποίο στοχεύει και αιτείται από τους αποδέκτες η εισήγηση για ανάκληση της από 26 10 15 απόφασης τμηματικής της παραλαβής της από το ΔΣ Βεροίας .

Αντικείμενο της μελέτης και συγκριτικά στοιχεία.

Η υδρολογία είναι ο κατ’ εξοχήν στατιστικός κλάδος της υδραυλικής των ανοικτών αγωγών ενώ σχεδόν κοινός τόπος είναι η αναφορά στο ρηθέν από τον Benjamin Disraeli πως «υπάρχουν δύο ειδών ψέματα, τα κανονικά ψέματα και οι στατιστικές». Απέναντι όμως στο πιθανό ψέμα στέκουν πάντα η φύση και η ιστορία μάρτυρες της ορθότητας κάθε στατιστικής εκτίμησης.

Ως προς την φύση η εκτίμηση των 600m³ /s πλημμυρικής παροχής μπορεί να συγκριθεί με παροχές άλλων ανοικτών αγωγών και ποτάμιων συστημάτων. Ο Δούναβης πχ έχει παροχή 6000 m³ /s υδρογεωλογική λεκάνη 817.000 Km². Ο Ρήνος έχει παροχή 2.000 m³/s λεκάνη απορροής 185.000 Km². Ο Σηκουάνας έχει παροχή 500 m³/s και λεκάνη 78.600 Km² (όσο δηλαδή η Θράκη συν την Μακεδονία συν την Θεσσαλία συν την Ήπειρο συν την μισή Στερεά Ελλάδα). Υπενθυμίζεται ότι η αντίστοιχη λεκάνη του Τριποτάμου είναι γύρω στα 210 Km².  Είναι λοιπόν πολύ δύσκολο σε κάθε τεχνικό (και μη) να παραδεχθεί ότι μια φορά την πεντηκονταετία  ο Τριπόταμος για λίγες ώρες θα είναι το 1/3 του Ρήνου το 1/10 του Δούναβη και 100 m³/s μεγαλύτερος σε παροχή από τον Σηκουάνα. 

Συνεχίζοντας και αντλώντας στοιχεία από την ιστορία βλέπουμε πως τους τελευταίους πέντε αιώνες παροχή 600m²/s δεν συνέβη ποτέ στον Τριπόταμο Βεροίας. Αν πραγματοποιούταν τέτοια πλημμυρική  παροχή θα είχε παρασυρθεί η πέτρινη τοξωτή γέφυρα της περιοχής Καραχμέτη. Αυτή αφήνει κάτω της διατομή γύρω στα 110 m², η οποία σε μεγάλες πλημμύρες μειώνεται σημαντικά λόγω συσσωρεύσεως κορμών ανάντη. (Εμπειρία 1979). Με εκτίμηση ταχύτητας 5m/s (18 Κm/h) η απαιτούμενη διατομή είναι 120 m². Σε μεγαλύτερες ταχύτητες αστοχούν τα πρανή στα οποία εδράζεται η γέφυρα. Αυτή  όμως είναι εκεί από το 1586, έχοντας επιβιώσει της εντονότερης κλιματικής αλλαγής της τελευταίας χιλιετίας. Της κορύφωσης δηλαδή της μικρής παγετωνικής περιόδου (1645-1715).

Παρεμπίπτοντα στοιχεία, γεγονότα και επιχειρήματα

Η τελευταία φορά που αναφέρθηκε αυτή η εκτίμηση πλημμυρικής παροχής του Τριποτάμου δημόσια ήταν τον Φεβρουάριο του 2012 στην συνεδρίαση της επιτροπής Τοπικής κοινότητας Βεροίας από τον τότε προϊστάμενο της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Βεροίας. Η αναφορά έγινε για να αιτιολογηθεί η διερεύνηση μιας εξεζητημένης και πανάκριβης μεθόδου κατασκευής ξυλοτύπων στο έργο της γέφυρας Κούσιου. Η γέφυρα δεν έχει τελειώσει ακόμη. 

Η επίκληση της κλιματικής αλλαγής, πλημμυρών στην Ύδρα και ανεμοστροβίλων στην ηπειρωτική Ελλάδα δείχνουν μια μάλλον επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος εκ μέρους του Δημάρχου. Αναγνωρίζεται η χρησιμότητα της θεατρικότητας στον Δημόσιο λόγο, κι αν πρόκειται μόνον γι’ αυτό, γίνεται κατανοητή η τοποθέτησή του. 

Το γεγονός τέλος ότι η ανάθεση αυτής της μελέτης έγινε από την προηγούμενη δήμαρχο και η αιτιολογική έκθεση των προτεινόμενων έργων, από την ίδια της τη διατύπωση, στοχεύει στην προστασία και αξιοποίηση πρακτικά μόνον της δικής της περιουσίας κάνει σκεπτικό κάθε ακροατήριο. Οι αντιδράσεις των συνιδιοκτητών της δεν αναιρούν τον ισχυρισμό. Δείχνουν απλώς αστοχία στην προστασία της εμπορικής αξίας του ακινήτου 

Ο υπογράφων θεωρεί ότι ο Δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος τεχνικών της πόλης σαν Μηχανικοί θα είχαν κάνει τους προαναφερθέντες συλλογισμούς και υπολογισμούς. Ακόμη κι αν δεν είχαν πράξει κάτι τέτοιο λόγω περιορισμένου χρόνου και πίεσης εκ μέρους της ρουτίνας των καθηκόντων τους, τώρα θα προσεγγίσουν το θέμα και από αυτήν την οπτική γωνία. 

Το καθεστώς προστασίας του χώρου

Ως προς το καθεστώς προστασίας του χώρου στον οποίο προτείνονται από την μελέτη οι ισχυρές επεμβάσεις που μετατρέπουν το ποτάμι πρακτικά σε τσιμενταύλακα, είναι αυτό της «περιοχής ιδιαίτερου φυσικού κάλλους» με ότι ο χαρακτηρισμός σημαίνει και περιγράφεται στον οικείο Νόμο. Και αυτός ο παράγων είναι γνωστός σε δήμαρχο και αντιδήμαρχο τεχνικών.

Η οικονομική διαχείριση

Η Δημοτική αρχή γνωρίζει τι αποπειράται να πράξει, το εισηγήθηκε και το ψήφησε. Ανέφερε ακόμη (ενδεχομένως ρητορικά) ότι οι πράξεις της θα προσβληθούν και καθ’ ομολογίαν του αντιδημάρχου Τεχνικών «αισιοδοξεί πως κάθε προσφυγή θα απορριφθεί». Παρόλα αυτά εξακολουθεί να παραλαμβάνει και να πληρώνει κατά στάδια την μελέτη που εκπονείται εγκρίνοντας τα αποτελέσματά της. Αυτό όμως θα μπορούσε να θεωρηθεί μέχρι και σκόπιμη σπατάλη δημόσιου χρήματος. Κάτι που είναι ηθικά κατακριτέο και ποινικά κολάσιμο.

Γι’ αυτό ζητώ από τη Δημοτική Αρχή:

Να λάβει σοβαρά υπόψη της τις ανωτέρω επισημάνσεις και να επαναφέρει το θέμα, προστρέχοντας στην επικουρία εμπειρογνωμόνων, σύμφωνα με το πνεύμα του κανονισμού λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου και του άρθρο70 του Νόμου 3852/2010 (Σχέδιο Καλλικράτης) αφενός και της συνήθους πρακτικής αφετέρου.

και από τους από τους Δημοτικούς Συμβούλους που καταψήφισαν την εν λόγω εισήγηση,

να προσφύγουν στην Περιφέρεια προς ακύρωσή της μέχρις ότου επιτευχθεί συνετότερη πιο εμπεριστατωμένη ενημέρωση του δημοτικού Συμβουλίου , με το έννομο συμφέρον που τους παρέχει  η αρνητική ψήφος τους,  σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ (ΣτΕ 60/ 2010, 2081/ 2009)

Δεν ξέρω τι θα προκύψει. Δεν αρκέστηκα να ζητήσω από τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης να μοιράσει το αντίγραφο της επιστολής μου, που είχε μορφή εξωδίκου, στους δημοτικούς συμβούλους της πόλης μου. Τη μοίρασα στους αρχηγούς των παρατάξεων και συνέλλεξα αντιδράσεις.

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ

• Ο δεξιός με ρώτησε «τι με μοιάζει εμένα».
• Ο κουμουνιστής μου το ξέκοψε λέγοντας πως αυτοί σαν κόμμα δεν κάνουν τέτοια πράματα.
• Ο Συριζάτορας (και Σια) μου είπαν ότι θα συσκεφτούν και με άλλους κινηματικούς φορείς .
• Για τους συμπολιτευτικούς ούτε λόγος.
• Δύο το σκέφτονται.

Οι πολίτες πάντως μπορούν και χωρίς αυτούς. Θα βρούνε βέβαια μπροστά τους διάφορα εμπόδια. Θα τους αρνηθούν για παράδειγμα το ότι έχουν έννομο συμφέρον να νοιάζονται για την πόλη τους, θα τους πετάξουν στα μούτρα το αμίμητο ότι « έχουν παρθεί τελεσίδικες αποφάσεις» ή ότι «τηρήθηκε  ο νόμος» και φυσικά θα κάνουν ότι ξέρουν καλά: Λοιδορία και πολεμική. Έχουν τα μέσα, τον χρόνο και την εξουσία να το πράξουν.

Τώρα πως γίνεται πάντα στο τέλος οι πολίτες να κερδίζουν είναι μια άλλη ιστορία…