Η φιλελεύθερη εναλλακτική λύση

Υπάρχει διέξοδος από το φαύλο κύκλο της λιτότητας. 

Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος γράφει για την εναλλακτική 

Από την  news 247

Το καινούργιο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας του οποίου τις βασικές κατευθύνσεις ενέκρινε η Βουλή των Ελλήνων δεν είναι νεοφιλελεύθερο αλλά Γερμανο-ευρωπαικό. Σε αντίθεση με τους πομφόλυγες του σοσιαλισμού που χύνουν καυτά δάκρυα για την προδομένη αλλά αναποτελεσματική τους ιδεολογία, οι φιλελεύθεροι έχουν σαφείς και βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις. Μια οικονομική πολιτική δηλαδή με λιγότερους φόρους, λιγότερο δημόσιο, λιγότερη γραφειοκρατία και πολύ περισσότερη ανάπτυξη και ευημερία.

Είναι τουλάχιστον απλοικό να ισχυρίζεται κάποιος  πως μιά ιδεολογία σηκώνει τα χέρια σε περιόδους κρίσεων και αναζητά λύσεις σε αλλότρια λιμάνια. Τότε η ιδεολογία αυτή είναι για τα σκουπίδια. Οι πολιτικές θέσεις δεν είναι κοστούμια που χρησιμοποιεί κάποιος μοναχά τις Κυριακές για να πάει στην εκκλησία. Όταν δηλαδή η οικονομία είναι εύρωστη και ελκυστική και πιθανή επιλογή είναι οι παροχές και η προσοδοθηρία.  Η ιδεολογία οφείλει να είναι εργαλείο μάχης ικανό να σε βγάλει από τις δυσκολότερες συγκυρίες. Και αποδεικνύεται περίτρανα πως ο σοσιαλισμός δεν είναι τέτοιο εργαλείο.

Αυτό είναι απάντηση στον απίθανο κυβερνητικό ισχυρισμό πως ψηφίζει το νέο μνημόνιο με κρύα καρδιά διότι τον βρίσκει εντελώς εντίθετο με τις πολιτικές του αρχές και πιστεύω. Και σαν εναλλακτική, αριστερή, λύση βρίσκει μοναχά επιλογές καταστροφικές για τον λαό και την οικονομία – όπως το Grexit, την πτώχευση η τα IOUs. Η φιλελεύθερη εναλλακτική λύση αντίθετα οδηγεί μακριά από το σημερινό αδιέξοδο δίχως εξόντωση των λαικών στρωμάτων, δίχως χρεοκοπία, δίχως επιστροφή στη δραχμή και δίχως διάλυση των πάντων στην οικονομία και την κοινωνία. Διότι απλά αυτή η ιδεολογία είναι εργαλείο μάχης και για τις εύκολες αλλά και για τις δύσκολες ώρες.

Οι φιλελεύθερες επιλογές συνεπάγονται απλά μείωση δαπανών κι όχι προσπάθεια αύξησης εσόδων. Περικοπές στο δημόσιο, δηλαδή, με κατάργηση φορέων, οργανισμών, άχρηστων ουσιαστικά για την κοινωνία στο σύνολό της ολόκληρων τμημάτων Υπουργείων και άλλων κρατικών οντοτήτων. Αυτό θα έδινε την δυνατότητα, χωρίς να αλλάζει το τελικό αριθμητικό αποτέλεσμα, να μειωθούν φόροι και άλλες επιβαρύνσεις του κοινωνικού συνόλου, να καταργηθούν πάμπολλες γραφειοκρατικές διαδικασίες, να ενισχυθεί η αγορά και οι ελεύθερες οικονομικές συναλλαγές κι έτσι να ενισχυθούν οι επενδύσεις και να εμφανισθεί η ποθητή ανάπτυξη. Κι όλα αυτά δίχως να μειωθούν μισθοί και συντάξεις  και να περικοπούν λαικά εισοδήματα.

Θα υπάρξουν βέβαια αυτόματες απολύσεις στον δημόσιο τομέα μέσω της κατάργησης  φορέων.  Αλλά μέχρι τώρα έχουμε περίπου 1.300.000 ανέργους στον ιδιωτικό τομέα και ουδενός δεν έχει ιδρώσει το αυτί. Γιατί δεν θα πρέπει και το δημόσιο, που βασικά ευθύνεται για τα τραγικά σημερινά οικονομικά μας χάλια, να αναλάβει το κόστος ενός μέρους αυτής της επίπονης προσαρμογής; Η διαφορά μεταξύ των δύο επιλογών είναι πως η φιλελεύθερη, σε αντίθεση με την κρατικο-παρεμβατική συντηρητική (και την ανύπαρκτη βέβαια αριστερή), έχει προοπτικές ανάκαμψης που σύντομα θα δώσει λύση σε όσους θα αντιμετωπίσουν το φάσμα μιάς μεσοπρόθεσμης ανεργίας. Όλες οι άλλες διέξοδοι αυξάνουν τις δυσκολίες και την κοινωνική δυσπραγία, παραπέρα βυθίζουν την οικονομία και τις αγορές σε αδιέξοδα δίχως το άνοιγμα προοπτικών για ένα καλύτερο μέλλον. 

Οποιος έχει μάτια βλέπει. Αν όμως εθελοτυφθεί… 

* Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο.