Οι οργισμένοι Πρόεδροι και ο νεαρός Μηχανικός

Διάβασα το παρακάτω σε blogs της περιοχής της Χαλκιδικής αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας.

"Εκπροσωπώντας τους εργαζόμενους της Ελληνικός Χρυσός,( εμείς οι πρόεδροι των εργαζομένων) δηλαδή 2.000 Έλληνες πολίτες, αποφασίσαμε σήμερα να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.

Συγκεντρωθήκαμε ειρηνικά στην Πολεοδομία Αρναίας με ένα και μοναδικό αίτημα: να συναντήσουμε τους πλέον αρμόδιους και να ενημερωθούμε επίσημα για την εξέλιξη της άδειας του εργοστασίου στις Σκουριές και την καθυστέρηση στην έγκρισή της.

Είμαστε εδώ και διεκδικούμε το αυτονόητο: να λειτουργήσει ο Νόμος, να λειτουργήσουν οι Υπηρεσίες του ελληνικού κράτους και να σταματήσει η δουλειά μας να γίνεται αντικείμενο εκβιασμού.

Απαιτούμε να μάθουμε γιατί δεν εφαρμόζεται ο Νόμος. Γιατί εδώ και  μήνες ενώ υπάρχουν όλες οι αποφάσεις, και είναι υποχρέωση της Υπηρεσίας να κάνει το καθήκον της και να κλείσει τον φάκελο τωνΣκουριών, αυτή η απόφαση μένει στον πάγο, με αποτέλεσμα να μπαίνουν σε κίνδυνο οι δουλείες μας και η ανάπτυξη της περιοχής μας.

Και εδώ θα μείνουμε περιμένοντάς την επίσημη απάντηση.

Δεν μας ενδιαφέρουν οι πολιτικές σκοπιμότητες, τα επικοινωνιακά παιχνίδια. Ούτε και τα ξέρουμε. Δεν βλέπουμε φίλους και εχθρούς. Ούτε βάζουμε το πρόβλημά μας σε προεκλογική βάση. Για μας το κίνητρο είναι ένα: να προστατεύσουμε το μέλλον των παιδιών μας και του τόπου μας.  

Και θα το διεκδικήσουμε με την νομιμότητα. Όχι απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις αλλά ΥΠΕΡ της δουλειάς όλων αυτών των μεταλλωρύχων, εργατών, μηχανικών και  των επιστημόνων, που έχουμε την τιμή να εκπροσωπούμε.

Έχουμε και νοιώθουμε την υποχρέωση να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε, για να τους προστατέψουμε:

1.     Η δουλειά μας δεν είναι παιχνίδι και δεν θα την αφήσουμε να γίνει

2.  Το έργο στις Σκουριές, οφείλει βάσει Νόμου να προχωρήσει. Όσο κι αν κάποιοι εκβιάζουν ώστε ο Νόμος να ΜΗΝ εφαρμοστεί, πιστεύουμε ότι το ελληνικό Κράτος και οι Υπηρεσίες του θα κάνουν το καθήκον τους

Για όσο τα παραπάνω δεν γίνονται κατανοητά θα συνεχίσουμε τις ενέργειές μας βάσει της νομιμότητας, για την αξιοπρέπεια όλων μας."

Οι πρόεδροι των Σωματείων Μεταλλείων Κασσάνδρας.

Το σχόλιο του blogger: Το παιχνίδι είναι ευδιάκριτο. Οι εκλογές έρχονται οι Συριζάτορες θα αναλάβουν ως άλλοι Πασοκτσήδες του 81 την εξουσία και αμέσως μετά θα προσπαθήσουν να βγάλουν τα απωθημένα τους. Αυτό το ξέρει όλος ο ντουνιάς.

Γυρνώντας στον πραγματικό κόσμο κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι θα χάσουν το μεροκάματό τους επειδή κάποιοι θα παίξουν παιχνίδια που μπορεί να σχετίζονται με προσωπικά οφέλη ή και όχι. Το «όχι» κολλάει στο ότι απλά σαν αργόσχολοι θα κάνουν το κέφι τους. Και το κέφι εν προκειμένω δεν είναι άλλο από οργανωμένες εκδρομές στις Σκουριές με διαδηλώσεις, μολότωφ κι ότι ‘άλλο περνάει από το μυαλό του κάθε σαλταρισμένου.

Ο πραγματικός κόσμος των ανθρώπων που θα χάσουν το μεροκάματο δεν συγκρούεται μόνον με τον φαντασιακό των συριζατόρων αλλά και με τον γκρίζο χώρο του λυκόφωτος που λέγεται κρατική υπηρεσία. Οι Δημόσιοι Λειτουργοί της χώρας μας (φοβάμαι και πως των άλλων χωρών) γνωρίζουν τί έχουν να υπερασπιστούν και πώς να το πράξουν. Αυτό που έχουν να υπερασπιστούν είναι τα οφέλη που τους δίνει η ταύτισή τους με μια κρατική οντότητα (ο καλός και μόνιμος μισθός είναι τα πρώτα και όχι τα μεγαλύτερα οφέλη) και ο τρόπος είναι το να αποφεύγουν να κάνουν οτιδήποτε μπορεί να τους φέρει σε σύγκρουση με αυτούς που θεωρούν αφεντικά τους. Αφεντικά τους στη χώρα μας (και φοβάμαι πως όχι μόνον σ’ αυτήν) είναι η πολιτική τάξη. Θεωρητικά είναι ο Νόμος και ο Λαός αλλά ποιός λογαριάζει θεωρίες και τέτοια. Οι δύο τελευταίες έννοιες είναι κι αυτές θολές. Ο μεν Νόμος στη χώρα μας ( και φοβάμαι μόνον σ’ αυτήν) έχει συνταχθεί με τρόπο περίεργο και μπερδεμένο και γι’ αυτό κατάντησε ευχολόγιο παρά οδικός χάρτης, ο δε λαός είναι μια κακομαθημένη και αγράμματη μάζα. Έτσι οι λειτουργοί άρχισαν τις δοκιμασμένες τεχνικές:  Δήλωσαν ασθένεια.

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες ψάχνω να βρω τι συμβουλή θα έδινα σε έναν νεαρό μηχανικό που δουλεύει στα μεταλλεία της Χαλκιδικής. Νομίζω ότι το βρήκα. «Καν’ την παλικάρι μου. Η ζωή είναι πολύτιμη για να την χαραμίσεις ανάμεσα σε κακομαθημένες ασημαντότητες»